آرامش

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

مدخل‌های وابسته به این بحث:

آرامش در قرآن | آرامش در حدیث | آرامش در نهج البلاغه | آرامش در معارف دعا و زیارات | آرامش در عرفان اسلامی | آرامش در اخلاق اسلامی | آرامش در معارف مهدویت | آرامش در روان‌شناسی اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل آرامش (پرسش) قابل دسآرامشی خواهند بود.

چیستی آرامش

• آرامش مهم‌ترین نیاز ‌انسان‌ که در سایه آن به رشد و کمال می‌‌رسد، در لغت به معنای فراغت، آسایش، طمأنینه، صلح و امنیت است. نزدیک‌ترین واژۀ عربی به آرامش کلمۀ سکینه است که به معنای وقار، سنگینی و آرامش دل است.
• آرامش دارای دو مفهوم است: آرامش منفی که همراه با سکون و بی‌تحرکی و بی‌احساسی در برابر حقایق و وقایع مهم است و آرامش مثبت که همراه با حساسیت، اندیشه، خلاقیت و جولان هیجانات است.

تفاوت آرامش با وقار و ثبات

• آرامش، ثبات و وقار از لحاظ معنا نزدیک به یکدیگر هستند، هرچند می‌توان آرامش و ثبات را صفت قلب و وقار را تنها صفت عمل دانست. گرچه دانشمندان در استفاده از اصطلاحات علمیِ مشابه، به نوعی تسامح قائل بوده‌اند و این در بسیاری از کتب اخلاق دیده می‌شود. با این حال، ملکه آرامش انسان را از همّ و غم و ترس پیراسته، او را به نشاط و استحکام اراده دعوت می‌نماید. ملکه سکینه و وقار، آدمی را همچون کوهی استوار در مقابل طوفان‌های حوادث پای برجا می‌دارد و ملکه ثبات و استواری، موجب استواری در کارها می‌شود.

آرامش در قرآن

• آرامش در قرآن کریم از بالاترین مراتب الطاف الهی نسبت به بندگان نیکوکار است: ﴿يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً فَادْخُلِي فِي عِبَادِي وَادْخُلِي جَنَّتِي﴾ و همجواری خداوند همراه با رضایت و همنشینی با بندگان خدا، شامل حال کسانی است که از نفس مطمئن برخوردارند و تمامی کردار و گفتارشان نشان از وقار و آرامش نفس آنان دارد: ﴿وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا﴾.
• برخی از آثاری که در قرآن دربارۀ آرامش بیان شده است عبارت‌اند از:

1. بر صاحبان آرامش اضطراب و ترسی وارد نمی‌شود: ﴿أَلَا إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ﴾؛
2. به خاطر آرامشی که خداوند به آنها داده، چیزی را قبل از زمان خود طلب نمی‌کنند: ﴿فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَلَى رَسُولِهِ وَعَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَأَلْزَمَهُمْ كَلِمَةَ التَّقْوَى وَكَانُوا أَحَقَّ بِهَا وَأَهْلَهَا وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا﴾؛
3. در سخن و کردار خود تفکر می‌‌کنند: ﴿فَبَشِّرْ عِبَادِ الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولَئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَأُولَئِكَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ﴾.
4. آرامش در رسالت: باید توجه داشت از دیدگاه قرآن آرامش در بعد رسالت آنچنان اهمیت دارد که خداوند در آیات متعدد، پیامبر(ص) را آرامش و دلداری داده است، گاهی با تحقق وعده خود که با آرامش و امنیت وارد مسجد الحرام خواهند شد: ﴿لَقَدْ صَدَقَ اللَّهُ رَسُولَهُ الرُّؤْيَا بِالْحَقِّ لَتَدْخُلُنَّ الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ إِنْ شَاءَ اللَّهُ آمِنِينَ﴾؛ گاهی با بیان سرگذشت پیامبران پیشین: ﴿وَكُلًّا نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنْبَاءِ الرُّسُلِ مَا نُثَبِّتُ بِهِ فُؤَادَكَ﴾؛ گاهی با بیان تأثیر نداشتن کفر کافران که به خدا هیچ زیانی نمی‌رسانند و در آخرت، هیچ بهره‌ای نخواهند داشت و دچار عذاب الهی خواهند شد: ﴿وَلَا يَحْزُنْكَ الَّذِينَ يُسَارِعُونَ فِي الْكُفْرِ إِنَّهُمْ لَنْ يَضُرُّوا اللَّهَ شَيْئًا يُرِيدُ اللَّهُ أَلَّا يَجْعَلَ لَهُمْ حَظًّا فِي الْآخِرَةِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ﴾ و گاهی با بیان انحصار عزت به خداوند: ﴿وَلَا يَحْزُنْكَ قَوْلُهُمْ إِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ﴾.

راه به دست آوردن آرامش

• آرامش از خواص و آثار ایمان است: ﴿فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَلَى رَسُولِهِ وَعَلَى الْمُؤْمِنِينَ﴾، ﴿الَّذِينَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ﴾. از این‌رو، کسانی که دنبال تحصیل آرامش‌اند باید به انجام واجبات و مستحبات پرداخته و از تمامی محرّمات اجتناب ورزند. به عبارت دیگر، به دست آوردن ملکۀ تقوی، تنها راه رسیدن به آرامش است: ﴿فَأَيُّ الْفَرِيقَيْنِ أَحَقُّ بِالْأَمْنِ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ الَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يَلْبِسُوا إِيمَانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولَئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَهُمْ مُهْتَدُونَ﴾.

آینده و آرامش

• مفهوم آرامش، متناظر به آینده است. به این معنا که اگر انسان نسبت به آیندۀ خود ترس و هراسی نداشته و نسبت به سرنوشت خود در آینده احساس امنیت و اطمینان خاطر داشته باشد، آرامش هم دارد و اگر نسبت به آیندۀ خود احساس خوف، خطر، و نگرانی داشته باشد آرامش نخواهد داشت.
• امروزه جهان‌بینی و ایدئولوژی‌های مادّی و خود ساختۀ بشر، ناکارآمدی خود را نشان داده و ناامیدی نسبت به آینده را در ذهن‌ها انداخته و روزنۀ امیدی برای نجات بشریت باقی نگذاشته و تفکر نابودی انسان و انهدام جهان توسط تسلیحات اتمی و میکروبی به عنوان یک باور قطعی درآمده است. بر اساس علل مادی و ظاهری این بدبینی‌ها درست به نظر می‌‌رسد اما در جهان بینی دینی، ایمان به خدایی که صاحب و حافظ جهان است این بدبینی‌ها را تبدیل به خوشبینی می‌‌کند، چراکه خداوند مانع از این می‌‌شود بشریت به دست خود با نیروهای مخربی که ساخته، جهان را نابود کند. خداوند در لحظات خطرناک با امدادهای غیبی بشر را یاری می‌‌کند و منجی و مصلح می‌‌فرستد. همان‌طور که پیامبر اعظم(ص) این اطمینان را برای بشریت داد: «اهل‌بیت من مایه امنیت و امان اهل زمین است، پس زمانی‌که آنان از زمین بروند، اهل زمین نیز از میان خواهند رفت». بنابراین، نگرش و جهان‌بینی الهی، انسان را نسبت به آینده سرشار امید و آرامش می‌کند.

آرامش در سایه انتظار فرج

• آرامش در باب انتظار، به این معناست که فلسفه و مکتب انتظار که بر ارادۀ حتمی خداوند بر تحقّق حاکمیت عدل محور و جهانی امام مهدی(ع) و رسیدن به امنیت و آسایش و رفاه و معنویت فراگیر برای کل بشریت مبتنی است، انگیزش و توان‌مندی فکری و روانی منتظران را در جهت زمینه‌سازی و نیل به اهداف والا و رسیدن به چنین آیندۀ روشن ارتقا می‌بخشد و از چند طریق بر آرامش روحی و روانی اثر می‌‌گذارد:

1. یاد امام مهدی(ع)، یاد خداست: تنها چیزی که آرامش می‌‌دهد، یاد خداست: ﴿أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ﴾. یاد حضرت مهدی(ع) در حقیقت یاد خداست.
2. معرفت یقینی: بسیاری از مشکلات و بیماری‌های روانی، به افکار متزلزل و آمیخته به شک برمی گردد که فرد را به پوچی سوق می‌‌دهد. اعتقاد آگاهانه به مهدویت، جایی برای دلهره، پوچی و بیهودگی نمی‌گذارد و نشاط روحی، آرامش دل و فراغت خاطر به منتظر می‌‌دهد.
3. احساس امنیت حقیقی: امام عصر(ع) خلیفۀ خداوند در زمین است؛ بنابراین همان‌گونه که خداوند پناه مؤمنان است، حجت او روی زمین نیز می‌‌تواند پناهگاهی امن برای مؤمنان باشد از این‌روست که امام عصر(ع) فرمود: «من مایۀ امنیت اهل زمینم، چنانکه ستارگان مایه امنیت اهل آسمان‌اند».
4. آینده مثبت و درخشان: یکی از عوامل افسردگی و نگرانی، بدبینی و ترس از آیندۀ مأیوسانه و بدبینانه است؛ ولی رویکرد مهدویت، به آیندۀ بشر بسیار مثبت و درخشان است. در جهان‌بینی انتظار، عمر جهان به پایان نرسیده است و حکومتی مقرون به عدل و امنیّت و رفاه و آسایش در انتظار بشریّت است، همان‌طور که پیامبر(ص) این نوید قطعی را به بشریت داده است.

تاثیر زیارت، توسّل و دعا بر آرامش

• توسّل به اولیاء الهی، نوعی احساس حمایت در شخص پدید می‌آورد و به او اطمینان می‌بخشد که آن بزرگواران، واسطۀ بین او و خداوند قرار خواهند گرفت و از این راه نظر لطف و رحمت خداوند را برای او جلب خواهد شد. از نظر روان‌شناختی، حضور در اماکن مقدس و زیارت‌گاه‌ها، موجب تخلیۀ هیجانی در انسان می‌‌شود و سبب می‌شود فرد در هماهنگی با محیطی که در آن قرار گرفته برای ساعاتی، مشکلات و کشمکش‌های درونی و روانی خویش را به فراموشی بسپارد و از این راه به آرامش دست ‌‌یابد.
• انسان‌هایی که به زیارت می‌‌روند، اطمینان قلبی دارند که هرگز تنها نیستند و قدرتی مافوق آنها وجود دارد که توان برآوردن همه نیازهایش را داراست. لذا به سبب داشتن چنین تکیه گاهی مطمئن، مسایل خود را به او واگذار نموده و اضطراب و ترس این افراد به حداقل ‌رسیده و آرامش روحی به دست می‌‌آورند.
• دعا، مظهر کامل ذکر خداست که آرام بخش دل‌هاست و انسان اگر با تمام شرایط دعا کند مستجاب خواهد شد و این امید استجابت و دستگیری خداوند در همه حال موجب آرامش دل و اطمینان قلب است.

جستارهای وابسته

• آرامش دل
• اطمینان
• اطمینان قلب با یاد خدا
• اطمینان قلبی به عقاید واجب
• تحصیل اطمینان قلب
• طمأنینه
• شجاعت
• آرامش در خسارت دنیوی
• اطمینان
• آرامش امام مهدی
• آرامش خاطر در آسیب دنیوی

منابع

1. مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی ج۲
2. سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم
3. سبحانی‌نیا، محمد، مهدویت و آرامش روان
4. موحدی، محسن، آثار روان‌شناختی آموزه‌های مهدویت
5. فقیهی مقدس، نفیسه، بررسی کارکرد آموزه انتظار در حوزه سلامت روان خانواده با تاکید بر روایات اسلامی
6. نظری شاری، عبدالله، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت

پانویس