روح القدس در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «==مقدمه== *بنابر عقیده مفسّران اسلامی، درباره روح القدس دو احتمال وجود دارد: #م...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
بنابر [[عقیده]] [[مفسّران]] [[اسلامی]]، درباره [[روح القدس]] دو احتمال وجود دارد: | |||
#منظور "[[جبرئیل]]" است و منظور [[قرآن]] از | #منظور "[[جبرئیل]]" است و منظور [[قرآن]] از اینکه "[[خداوند]]، [[عیسی]]{{ع}} را با روح القدس [[تأیید]] فرمود"<ref>سوره بقره، ۸۷.</ref> آن است که خداوند، جبرئیل را مددکار عیسی{{ع}} قرار داد. اما چرا به "جبرئیل" روح القدس می‌گویند؟ [[روح]] است، چون جنبه [[روحانیت]] در [[فرشتگان]] [[غلبه]] دارد و اضافه کردن روح به "القدس" به [[پاکی]] و قداستِ این روح اشاره می‌کند. | ||
#منظور، همان نیروی غیبی است که عیسی {{ع}} را تأیید می‌کرد و با همان نیروی اسرارآمیز، مردگان را به فرمان خداوند زنده می‌ساخت. | #منظور، همان [[نیروی غیبی]] است که عیسی{{ع}} را تأیید می‌کرد و با همان نیروی اسرارآمیز، [[مردگان]] را به [[فرمان خداوند]] زنده می‌ساخت. | ||
به‌طور کلی این پدیده، همان [[امدادهای الهی]] است که [[انسان]] را در انجام عبادت‌ها و کارهای مشکل، [[یاری]] می‌رساند و از [[گناهان]] بازمی‌دارد. به همین [[دلیل]]، درباره برخی [[شاعران]] [[اهل بیت]] گفته شده است که پس از [[خواندن]] اشعارشان، [[ائمه]] به آنان می‌فرمودند: "این [[شعر]] را روح القدس بر [[زبان]] تو دمید و آن‌چه گفتی، به یاری او بود"<ref>تفسیر نمونه، ج ۱، ص ۲۳۷.</ref>. در [[قرآن کریم]]، مکرر از این واژه ترکیبی ذکر به میان آمده<ref>سوره بقره، ۸۷ و ۲۵۳؛ سوره مائده، ۱۱۰.</ref> که در مورد [[حضرت عیسی]]{{ع}} است. در اینکه چرا در میان [[پیامبران]]، حضرت عیسی{{ع}} به این تشریف اختصاص داده شده، در صورتی که همه [[انبیاء]]{{عم}} به وسیله جبرئیل تأیید شده‌اند، گفته شده، بدین‌سبب که وی از [[کودکی]] تا به آخر [[عمر]]، در آغوش تأیید جبرئیل بوده است<ref>معارف و معاریف، ج ۵، ص ۷۱۵.</ref>، روح الامین نیز همان جبرئیل است که در [[آیه]] ١٩٣ [[سوره]] [[مبارکه]] شعراء آمده است. مرحوم [[طبرسی]] گفته: از این جهت جبرئیل به روح الامین توصیف شده که وی در صفت [[امانت]] و عدم [[تغییر]] در امانت، [[دین]] را زنده می‌دارد و (همچون روح) مایه [[حیات]] دین است. و یا بدین‌جهت که فرودآورنده [[برکات]] است و [[ارواح]] را زنده می‌دارد و یا بدین‌جهت است که او جسمی [[روحانی]] می‌باشد<ref>مجمع البیان، ج ۷، ص ۳۲۰.</ref>. [[حکیمه خاتون]] می‌گوید: وقتی [[امام حسن عسکری]]{{ع}} فرزند دلبندش را -پس از تولّد- از من گرفت، در آن حال مرغانی آسمانی بال‌های خود را بر سر آن جناب گسترانیدند. پس [[حضرت]]، بزرگ مرغان را آواز داد و فرمود: او را بردار و محافظت کن و هر [[چهل]] [[روز]] او را به سوی مادرش بازگردان. [[حکیمه خاتون]] می‌گوید، گفتم: این مرغ چه بود؟ حضرت فرمود: این [[روح القدس]] است<ref>بحار الانوار، ج ۵۱ (به نقل از نشریه موعود، شماره ۱۷، ص ۱۰).</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۲۱.</ref>. | |||
==پانویس== | |||
{{پانویس2}} | |||
نسخهٔ ۲۲ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۵۵
مقدمه
بنابر عقیده مفسّران اسلامی، درباره روح القدس دو احتمال وجود دارد:
- منظور "جبرئیل" است و منظور قرآن از اینکه "خداوند، عیسی(ع) را با روح القدس تأیید فرمود"[۱] آن است که خداوند، جبرئیل را مددکار عیسی(ع) قرار داد. اما چرا به "جبرئیل" روح القدس می‌گویند؟ روح است، چون جنبه روحانیت در فرشتگان غلبه دارد و اضافه کردن روح به "القدس" به پاکی و قداستِ این روح اشاره می‌کند.
- منظور، همان نیروی غیبی است که عیسی(ع) را تأیید می‌کرد و با همان نیروی اسرارآمیز، مردگان را به فرمان خداوند زنده می‌ساخت.
به‌طور کلی این پدیده، همان امدادهای الهی است که انسان را در انجام عبادت‌ها و کارهای مشکل، یاری می‌رساند و از گناهان بازمی‌دارد. به همین دلیل، درباره برخی شاعران اهل بیت گفته شده است که پس از خواندن اشعارشان، ائمه به آنان می‌فرمودند: "این شعر را روح القدس بر زبان تو دمید و آن‌چه گفتی، به یاری او بود"[۲]. در قرآن کریم، مکرر از این واژه ترکیبی ذکر به میان آمده[۳] که در مورد حضرت عیسی(ع) است. در اینکه چرا در میان پیامبران، حضرت عیسی(ع) به این تشریف اختصاص داده شده، در صورتی که همه انبیاء(ع) به وسیله جبرئیل تأیید شده‌اند، گفته شده، بدین‌سبب که وی از کودکی تا به آخر عمر، در آغوش تأیید جبرئیل بوده است[۴]، روح الامین نیز همان جبرئیل است که در آیه ١٩٣ سوره مبارکه شعراء آمده است. مرحوم طبرسی گفته: از این جهت جبرئیل به روح الامین توصیف شده که وی در صفت امانت و عدم تغییر در امانت، دین را زنده می‌دارد و (همچون روح) مایه حیات دین است. و یا بدین‌جهت که فرودآورنده برکات است و ارواح را زنده می‌دارد و یا بدین‌جهت است که او جسمی روحانی می‌باشد[۵]. حکیمه خاتون می‌گوید: وقتی امام حسن عسکری(ع) فرزند دلبندش را -پس از تولّد- از من گرفت، در آن حال مرغانی آسمانی بال‌های خود را بر سر آن جناب گسترانیدند. پس حضرت، بزرگ مرغان را آواز داد و فرمود: او را بردار و محافظت کن و هر چهل روز او را به سوی مادرش بازگردان. حکیمه خاتون می‌گوید، گفتم: این مرغ چه بود؟ حضرت فرمود: این روح القدس است[۶][۷].