علم غیب غیر ذاتی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۴: خط ۲۴:
::::::«این نوع آگاهی، که به تعلیم الهی است، از امکان عقلی برخوردار است، و آیات و روایات گواهی روشن بر برخورداری انبیا از این آگاهی است. تنها در سوره یوسف، حضرت یعقوب و یوسف {{عم}} به‌ طور مکرر از پس پرده خبر داده‌اند و هرگز جنبه اعجاز نداشته، بلکه به تعلیم الهی بوده است، اینک اشاره‌ای به آن‌ها داریم:
::::::«این نوع آگاهی، که به تعلیم الهی است، از امکان عقلی برخوردار است، و آیات و روایات گواهی روشن بر برخورداری انبیا از این آگاهی است. تنها در سوره یوسف، حضرت یعقوب و یوسف {{عم}} به‌ طور مکرر از پس پرده خبر داده‌اند و هرگز جنبه اعجاز نداشته، بلکه به تعلیم الهی بوده است، اینک اشاره‌ای به آن‌ها داریم:
::::::'''الف)''' یوسف {{ع}} در رؤیا دید که آفتاب و ماه و یازده ستاره برای او سجده می‌کنند، پدر به تعلیم الهی از پس پرده غیب، یعنی از آینده درخشان فرزند خود آگاه شد و فرمود: خواب خود را برای برادرها بازگو نکن.
::::::'''الف)''' یوسف {{ع}} در رؤیا دید که آفتاب و ماه و یازده ستاره برای او سجده می‌کنند، پدر به تعلیم الهی از پس پرده غیب، یعنی از آینده درخشان فرزند خود آگاه شد و فرمود: خواب خود را برای برادرها بازگو نکن.
::::::'''ب)''' آن‌گاه که برادران یوسف از پدر درخواست کردند که اجازه دهد او را با خود برای گردش ببرند، گفت: از آن می‌‌‌ترسم که گرگ او را بخورد، در اینجا نیز از دروغ‌گویی فرزندان خود در آینده گزارش داد، به همین دلیل، وقتی برگشتند و دروغی را ساختند، همه را تکذیب کرد و گفت: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنفُسُكُمْ أَمْرًا}}﴾}}<ref>«بلکه (هوای) نفستان کاری را در چشمتان آراست»، سوره یوسف، آیه۱۸.</ref>».<ref>[http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1286 جدال احسن: نقد و بررسی شبهات وهابیان، ص ۹۹]</ref>
::::::'''ب)''' آن‌گاه که برادران یوسف از پدر درخواست کردند که اجازه دهد او را با خود برای گردش ببرند، گفت: از آن می‌‌‌ترسم که گرگ او را بخورد، در اینجا نیز از دروغ‌گویی فرزندان خود در آینده گزارش داد، به همین دلیل، وقتی برگشتند و دروغی را ساختند، همه را تکذیب کرد و گفت: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنفُسُكُمْ أَمْرًا}}﴾}}<ref>«بلکه (هوای) نفستان کاری را در چشمتان آراست»، سوره یوسف، آیه۱۸.</ref>».<ref>[http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1286 جدال احسن: نقد و بررسی شبهات وهابیان، ص ۱۰۰]</ref>
<br /><br /><br /><br />
<br /><br /><br /><br />



نسخهٔ ‏۲۸ مارس ۲۰۱۷، ساعت ۰۸:۱۸

علم غیب غیر ذاتی چیست؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ علم غیب
مدخل اصلیعلم غیب

علم غیب غیر ذاتی چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث علم غیب معصوم است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی علم غیب مراجعه شود.

عبارت‌های دیگری از این پرسش

  • علم غیب عرضی چیست؟
  • علم غیب اکتسابی چیست؟

پاسخ نخست

جعفر سبحانی

آیت الله سبحانی در کتاب «جدال احسن» در این باره گفته است:

«این نوع آگاهی، که به تعلیم الهی است، از امکان عقلی برخوردار است، و آیات و روایات گواهی روشن بر برخورداری انبیا از این آگاهی است. تنها در سوره یوسف، حضرت یعقوب و یوسف (ع) به‌ طور مکرر از پس پرده خبر داده‌اند و هرگز جنبه اعجاز نداشته، بلکه به تعلیم الهی بوده است، اینک اشاره‌ای به آن‌ها داریم:
الف) یوسف (ع) در رؤیا دید که آفتاب و ماه و یازده ستاره برای او سجده می‌کنند، پدر به تعلیم الهی از پس پرده غیب، یعنی از آینده درخشان فرزند خود آگاه شد و فرمود: خواب خود را برای برادرها بازگو نکن.
ب) آن‌گاه که برادران یوسف از پدر درخواست کردند که اجازه دهد او را با خود برای گردش ببرند، گفت: از آن می‌‌‌ترسم که گرگ او را بخورد، در اینجا نیز از دروغ‌گویی فرزندان خود در آینده گزارش داد، به همین دلیل، وقتی برگشتند و دروغی را ساختند، همه را تکذیب کرد و گفت: ﴿﴿بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنفُسُكُمْ أَمْرًا[۱]».[۲]





پاسخ‌های دیگر

پرسش‌های وابسته

منبع‌شناسی جامع علم غیب معصوم

پانویس

  1. «بلکه (هوای) نفستان کاری را در چشمتان آراست»، سوره یوسف، آیه۱۸.
  2. جدال احسن: نقد و بررسی شبهات وهابیان، ص ۱۰۰
  3. المیزان فی تفسیر القرآن، ج‏ ۲۰، ص ۵۴.
  4. «او دانای نهان است پس هیچ کس را بر نهان خویش آگاه نمی‌کند. جز فرستاده‌ای را که بپسندد که پیش رو و پشت سرش، نگهبانانی می‌گمارد». سوره جن، آیه ۲۶ و ۲۷.
  5. «این از خبرهای غیب است که ما به تو وحی می‌کنیم»؛ سوره هود، آیه ۴۹.
  6. وبگاه مرکز پاسخگویی به سؤالات دینی انوار طاها
  7. بحثی مبسوط در آموزش عقاید، ج٢، ص٢٧