مصیبت در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۴۵

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون مصیبت است. "مصیبت" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مصیبت در قرآن - مصیبت در حدیث - مصیبت در نهج البلاغه - مصیبت در اخلاق اسلامی - مصیبت در معارف دعا و زیارات - مصیبت در سیره پیامبر خاتم - مصیبت در معارف و سیره حسینی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام حسین (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مصیبت رنج و سختی و بلا و گرفتاری که به کسی می‌رسد؛ حوادث ناگوار و پیش‌آمد‌های تلخ، همچون درگذشت خویشاوندان و دوستان صمیمی. به معنای سوگ و تعزیت و عزا و ماتم نیز به کار می‌رود.

مقدمه

آنچه در کربلا بر اهل بیت گذشت، شهادت و اسارتی که برای سید الشهدا و عترت پیامبر در عاشورا پیش آمد، حادثۀ شهادت هر یک از معصومین(ع) نیز مصیبتی است که بر امّت اسلام وارد شده است که در رأس آنها و بالاترین مصائب، عاشورای حسینی است. در زیارت عاشورا از شهادت اباعبدالله(ع) بعنوان مصیبتی بزرگ یاد شده است. «لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ وَ جَلَّتِ الْمُصِيبَةُ بِكَ عَلَيْنَا وَ عَلَى جَمِيعِ أَهْلِ الْإِسْلاَمِ... مُصِيبَةً مَا أَعْظَمَهَا وَ أَعْظَمَ رَزِيَّتَهَا فِي الْإِسْلاَمِ وَ فِي جَمِيعِ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ»^[۱]. و به همین جهت، به یادآوری حادثۀ عاشورا و شهادت امام حسین و ائمۀ دیگر "ذکر مصیبت" گفته می‌شود^[۲].