سوره زلزله: تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
#گفته‌اند نسخی در [[آیات]] آن رخ نداده است. | #گفته‌اند نسخی در [[آیات]] آن رخ نداده است. | ||
==مطالب سوره | ==مطالب سوره زلزله== | ||
#خبر زلزله بسیار شدید در آستانه [[برپایی قیامت]]؛ | #خبر زلزله بسیار شدید در آستانه [[برپایی قیامت]]؛ | ||
#بیرون ریختن و پیدایی تمام ذخایر زیرزمینی براثر زمین‌لرزه؛ | #بیرون ریختن و پیدایی تمام ذخایر زیرزمینی براثر زمین‌لرزه؛ | ||
نسخهٔ ۱۶ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۳۰
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
در این سوره سخن از قیامت و زنده شدن مردم برای حساب است، و به بعضی از علامت‌های قیامت اشاره شده، که یکی زلزله زمین، و یکی دیگر سخن گفتن زمین از حوادثی است که در آن رخ داده است.
خداوند در آیه اول این سوره، وقوع زمین‌لرزه مهیب را هنگام قیامت بیان می‌کند؛ زلزله‌ای که در پی آن برانگیختن مردم برای روز دادرسی عمومی در محشر و پاداش خوبی‌ها و کیفر بدی‌ها است. نام دیگر این سوره «زلزله» است. نام «زلزال» یا «زلزله» از همین آیه نخست گرفته شده است.
ویژگی‌های سوره زلزله
- هشت آیه به عدد کوفی، ۹ آیه به عدد مکتب‌های تفسیری دیگر، ۳۵ کلمه و ۱۱۹، ۱۴۹ یا ۱۵۸ حرف دارد.
- در ترتیب نزول، نود و سومین و در قرآن نود و نهمین سوره است.
- پس از سوره حدید و پیش از سوره نساء و پس از هجرت در مدینه نازل شد.
- پس از سوره حمد، یکی از هفده سوره کوتاه قرآن است.
- گفته‌اند نسخی در آیات آن رخ نداده است.
مطالب سوره زلزله
- خبر زلزله بسیار شدید در آستانه برپایی قیامت؛
- بیرون ریختن و پیدایی تمام ذخایر زیرزمینی براثر زمین‌لرزه؛
- به‌پاخاستن انسان از قبر و وحشت او براثر زلزله؛
- شهادت زمین بر معاصی و طغیان ستمگران؛
- خبر از حشر انسان‌ها و حضور در دادگاه الهی[۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ سخاوی، علی بن محمد، جمال القراء و کمال الاقراء، جلد۱، صفحه ۱۸۵؛ طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، جلد۲۰، صفحه ۳۴۲؛ فیروز آبادی، محمد بن یعقوب، بصائرذوی التمییزفی لطائف الکتاب العزیز، جلد۱، صفحه ۵۳۵؛ هاشم زاده هریسی، هاشم، شناخت سوره‌های قرآن، صفحه ۵۷۸؛ رامیار، محمود، تاریخ قرآن، صفحه ۵۹۰؛ زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن(باحاشیه)، جلد۱، صفحه ۱۹۴؛ جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، جلد۱، صفحه ۳۱۷؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۲۷، صفحه ۲۱۷.
- ↑ فرهنگ نامه علوم قرآنی، ص:۲۹۱۱.