ادریس بن یقطین در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85...» ایجاد کرد) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[ادریس بن یقطین]]''' است. "'''ادریس بن یقطین'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | |||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ادریس بن یقطین در تراجم و رجال]] - [[ادریس بن یقطین در تاریخ اسلامی]]</div> | |||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
نسخهٔ ۱۰ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۱:۴۴
مقدمه
از اصحاب و راویان امام رضا(ع). ادریس بن یقطین از مجاهیل عرصه حدیث است[۱] که نخستین‌بار شیخ طوسی او را از اصحاب امام رضا(ع) شمرده است[۲]. پس از او دیگران نیز به همین داده بسنده و همگان او را در زمره اصحاب آن حضرت ذکر کرده‌اند[۳]، بی‌آنکه هیچ اطلاعی از وی در اختیار گذارند. مامقانی با اینکه ادریس را از افراد مجهول‌الحال می‌داند، او را امامی مذهب ذکر می‌کند[۴]. قطعاً این ادعا بر آمده از همان داده شیخ است، چون روشن است که غیر امامی از اصحاب امام رضا(ع) قلمداد نمی‌شود. بروجردی احادیث او را چون دیگر همانندانش قابل قبول ندانسته است[۵]، ولی روشن نیست که مراد از همانندهای او چه کسانی‌اند. نمازی احتمال داده که وی برادر علی، عبید، یعقوب، حسن و حسین فرزندان علی باشد[۶]، گر چه منشأ آن را ذکر نکرده است. در هرحال، در متون شیعی هیچ حدیثی از وی وجود ندارد و کسی نیز وی را به عنوان راوی نشناخته است تا بحث از مقبولیت احادیث وی وجاهتی بیابد.[۷]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ المفید من معجم رجال الحدیث، ص۵۲.
- ↑ رجال الطوسی، ص۳۵۲.
- ↑ نقد الرجال، ج۱، ص۱۸۴؛ منهج المقال، ج۲، ص۲۴۳؛ جامع الرواة، ج۱، ص۷۷.
- ↑ تنقیح المقال، ج۸، ص۳۵۶.
- ↑ طرائف المقال، ۱، ص۲۸۱.
- ↑ مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۵۳۱.
- ↑ شریعت‌جو، منیره، مقاله «ادریس بن یقطین»، دانشنامه امام رضا ج۲ ص ۴۸.