شاس بن قیس

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

شاس بن قیس در قرآن - شاس بن قیس در تاریخ اسلامی

مقدمه

شأس فرزند قیس بن عبادة بن زهیر از تیره بنی‌عطیّة بن زید بن قیس، از بزرگان قبیله اوس در جاهلیت بود. ابن اسحاق او را از یهودیان بنی‌قینقاع و در شمار دشمنان اسلام یاد کرده است؛ همچنین او را از سرشناسان یهود مدینه، فردی کهنسال که بیشتر عمر خود را در زمان جاهلیت گذرانده بود، کینه‌توز، حسود و نسبت به مسلمانان سرسخت در کفر وصف کرده‌اند.

از زندگی او اطلاع دیگری در دست نیست؛ اما برخی مفسران در تفسیر برخی آیات قرآن کریم از وی نام برده‌اند:

1. خداوند در آیه إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا سَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ از کافرانی سخن گفته که بر کفر خود اصرار می‌ورزند و انذار یا عدم انذار از عذاب الهی بر آنها اثری ندارد و موجب ایمان آوردنشان نمی‌شود. از مفسران، ابن جماعه طبق قولی، نزول این آیه را در باره کسانی مانند شأس بن قیس از سران یهود دانسته است. البته مفسران در شأن نزول این آیه، مصادیق گوناگونی مانند کافران قریش در مکه، سران یهود پیرامون مدینهو منافقان اوس و خزرج را ذکر کرده‌اند
2. بنا به نقلی از زید بن اسلم، شأس بن قیس بر گروهی از اصحاب پیامبر(ص) از اوس و خزرج عبور کرد که صمیمانه با یکدیگر گفت‌وگو می‌کردند. وی که از تبدیل دشمنی آنان در جاهلیت به صمیمیت پس از اسلام بسیار خشمگین بود، جوانی از یهود را برانگیخت و او نیز با یادآوری خاطره‌های تلخ این دو قبیله، مانند نبرد بُعاث، به فتنه‌انگیزی پرداخت. هنگامی که پیامبر(ص) از ماجرا مطلع شد، نزد ایشان رفت و خطاب به این گروه از صحابه با این پرسش که "آیا در زمانی که هنوز من میان شما هستم و به اسلام هدایت شده‌اید به جاهلیت بازمی‌گردید" آنان را از کردار خود پشیمان کرد و بدین ترتیب نقشه اختلاف‌افکنانه شأس بن قیس به شکست انجامید. به نقل عکرمه، در پی این اقدام تفرقه‌افکنانه، آیه يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تُطِيعُوا فَرِيقًا مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ يَرُدُّوكُمْ بَعْدَ إِيمَانِكُمْ كَافِرِينَ در باره شأس بن قیس و یارانش نازل شد. برخی نیز نزول آیه قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ مَنْ آمَنَ تَبْغُونَهَا عِوَجًا وَأَنْتُمْ شُهَدَاءُ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ را در باره شأس و آیه بعدی را درباره اوس بن قیظی و جبار بن صخر خزرجی دانسته‌اند که متأثر از فردی یهودی با دامن زدن به اختلافات در صدد جنگ برآمدند خداوند با مخاطب قرار دادن اهل کتاب و پرسش از آنان، از چرایی کفر آنان به آیات خدا، ناظر بودن خدا بر اعمال آنان و بازداشتن آنان از منحرف ساختن اهل ایمان با وجود اذعان به زشتی کار خود، سخن می‌گوید و به اهل ایمان هشدار می‌دهد در صورت اطاعت از اهل کتاب، آنان شما را به کفر بازمی‌گردانند. برخی نیز نزول آیه ۱۰۰ را در باره انصار و یهودیان. و مراد از فَرِيقًا مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ را شأس بن قیس و یارانش دانسته‌اند
3. برخی مفسران، مقصود از مَّاعُونَ لِلْكَذِبِ در آیه يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ لَا يَحْزُنْكَ الَّذِينَ يُسَارِعُونَ فِي الْكُفْرِ مِنَ الَّذِينَ قَالُوا آمَنَّا بِأَفْوَاهِهِمْ وَلَمْ تُؤْمِنْ قُلُوبُهُمْ وَمِنَ الَّذِينَ هَادُوا سَمَّاعُونَ لِلْكَذِبِ سَمَّاعُونَ لِقَوْمٍ آخَرِينَ لَمْ يَأْتُوكَ يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ مِنْ بَعْدِ مَوَاضِعِهِ يَقُولُونَ إِنْ أُوتِيتُمْ هَذَا فَخُذُوهُ وَإِنْ لَمْ تُؤْتَوْهُ فَاحْذَرُوا وَمَنْ يُرِدِ اللَّهُ فِتْنَتَهُ فَلَنْ تَمْلِكَ لَهُ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا أُولَئِكَ الَّذِينَ لَمْ يُرِدِ اللَّهُ أَنْ يُطَهِّرَ قُلُوبَهُمْ لَهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ را تنی چند از جمله شأس بن قیس دانسته‌اند. خداوند در این آیه، به برخی اقدامات یهودیان، از جمله فرستادن جاسوس برای شنیدن سخنان پیامبر(ص) جهت کسب دستاویزی برای تکذیب، پذیرش بخشی از سخنان پیامبر(ص) که مطابق دلخواه آنان است و نپذیرفتن دیگر دستورات و درخواست داوری از پیامبر(ص)با اهداف خاص اشاره می‌کند. برخی مفسران، شأس بن قیس را جاسوس یهودیان خیبر شناسانده‌اند
4. بنابر نقل ابن عباس، شأس بن قیس همراه شماری از یهودیان، نزد پیامبر(ص) رفت و ضمن معرفی خود به عنوان احبار و اشراف یهود، ادعا کردند اگر ما از تو پیروی کنیم همه یهود تابع تو خواهند شد و با ما مخالفتی نخواهند داشت. آنان همچنین گفتند میان ما و برخی دیگر اختلافی است که برای داوری نزد تو خواهیم آمد و چنانچه به سود ما حکم کنی به تو خواهیم گروید و بدین گونه درصدد همراه ساختن پیامبر(ص) با هواهای خود بودند که آن حضرت درخواست ایشان را نپذیرفت. در پی آن آیه وَأَنِ احْكُمْ بَيْنَهُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ وَاحْذَرْهُمْ أَنْ يَفْتِنُوكَ عَنْ بَعْضِ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْكَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَاعْلَمْ أَنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُصِيبَهُمْ بِبَعْضِ ذُنُوبِهِمْ وَإِنَّ كَثِيرًا مِنَ النَّاسِ لَفَاسِقُونَ نازل شد و ضمن برحذر داشتن رسول خدا(ص) از پیروی خواسته‌های یهود، به آن حضرت فرمان داد میان آنان براساس آنچه خداوند نازل کرده حکم کند و از ورود به فتنه آنان برحذر باشد.
5. خداوند در آیه وَقَالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ غُلَّتْ أَيْدِيهِمْ وَلُعِنُوا بِمَا قَالُوا بَلْ يَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ يُنْفِقُ كَيْفَ يَشَاءُ وَلَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِنْهُمْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ طُغْيَانًا وَكُفْرًا وَأَلْقَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ كُلَّمَا أَوْقَدُوا نَارًا لِلْحَرْبِ أَطْفَأَهَا اللَّهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ، برخلاف یهود که به وی نسبت بخل داده و گفته‌اند: "دست خدا بسته است"، دست خود را گشوده شناسانده که هر گونه بخواهد می‌بخشد. در نقلی از ابن عباس، این آیه در پاسخ شأس بن قیس فرود آمد که خداوند را بخیل وصف کرد
6. به نقل از ابن عباس، شماری از یهودیان از جمله شأس در پاسخ دعوت پیامبر اکرم(ص) به اسلام، مواردی همچون بی‌اعتقادی پیامبر(ص) به پسر خدا بودن عُزَیْر را از موانع ایمان خود برشمردند. در پی آن آیه وَقَالَتِ الْيَهُودُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللَّهِ وَقَالَتِ النَّصَارَى الْمَسِيحُ ابْنُ اللَّهِ ذَلِكَ قَوْلُهُمْ بِأَفْوَاهِهِمْ يُضَاهِئُونَ قَوْلَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَبْلُ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ نازل شد و چنین باوری را انحراف از حق و همانند باور کافران پیشین دانست و آنان را به جهت داشتن چنین باورهایی نکوهش کرد
7. خداوند در آیات وَمِنْهُمُ الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَيَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَيْرٍ لَّكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَيُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ وَرَحْمَةٌ لِّلَّذِينَ آمَنُواْ مِنكُمْ وَالَّذِينَ يُؤْذُونَ رَسُولَ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ لَكُمْ لِيُرْضُوكُمْ وَاللَّهُ وَرَسُولُهُ أَحَقُّ أَن يُرْضُوهُ إِن كَانُواْ مُؤْمِنِينَ أَلَمْ يَعْلَمُواْ أَنَّهُ مَن يُحَادِدِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَأَنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدًا فِيهَا ذَلِكَ الْخِزْيُ الْعَظِيمُ به کسانی اشاره می‌کند که با سخنان ناروای خود پیامبر(ص) را می‌آزردند و سخنانی ضد پیامبر(ص)می‌گفتند؛ اما هنگامی که به آنها گوشزد می‌شد ممکن است آن حضرت از این سخنان آگاه شود، می‌گفتند ما نزد وی سوگند یاد می‌کنیم که چنین نگفته‌ایم، زیرا وی خوش‌باور است. برخی، شأس بن قیس را از این افراد دانسته‌اند
8. به گفته برخی مفسران متأخر، پس از شکست مشرکان در جنگ احزاب، یهود بنی‌قریظه، که برخلاف پیمانشان با پیامبر(ص)، مشرکان را همراهی کرده بودند، شأس بن قیس را برای مصالحه نزد پیامبر(ص)فرستادند تا مجازاتی همچون اخراج بنی‌نضیر از سرزمینشان برای آنان در نظر گیرد؛ اما آن حضرت درخواست آنان را رد کرد و سرانجام قرار شد در این باره به داوری سعد بن معاذ اوسی رضایت دهند آیات وَأَنزَلَ الَّذِينَ ظَاهَرُوهُم مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مِن صَيَاصِيهِمْ وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ فَرِيقًا تَقْتُلُونَ وَتَأْسِرُونَ فَرِيقًا وَأَوْرَثَكُمْ أَرْضَهُمْ وَدِيَارَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ وَأَرْضًا لَّمْ تَطَؤُوهَا وَكَانَ اللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرًا از فرجام این طایفه از یهود (اخراج از قلعه‌هایشان، ایجاد رعب، اسارت و تعلق گرفتن زمین‌ها و خانه‌ها و اموالشان به مسلمانان) سخن می‌گویند..

منابع

• شریعت‌جو، منیره، مقاله «شاس بن قیس»، دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۶

جستارهای وابسته

پانویس