ربیون در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== * +==منابع== {{منابع}} * )) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] == پانویس == {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} == پانویس == {{پانویس}})) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | * [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | == پانویس == |
نسخهٔ ۱۶ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۰:۲۱
در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل ربیون (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
افرادی که در راه انبیای الهی صبر و استقامت کردند و به عبادت و خداشناسی مشهور شدهاند[۱]؛ همچنین عارف به ربّ[۲] و مردانی با تربیت خاص الهی و روحانی[۳].
﴿وَكَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ﴾[۴].
ربیّون افرادی هستند که در مکتب نبوت تربیت شده، صبر و اخلاص و استقامت را از منبع وحی و رسالت آموختهاند و مجاهدان و رزمندگان در کنار انبیا و همراه آنان هستند و این مقام مناسب ربیّون است، نه ربّانی[۵]. برخی ربیّون و ربانیوّن را به یک معنا گرفتهاند[۶].
ربیّون بر حلقه صحابی مخلص و عالمِ انبیاء اطلاق میشود که تکیهگاه آنها در جنگها و جهاد علیه کفار بودند. این گروه نخبگان حاکم را تشکیل میدادند که مشاوران، معاونان، فرماندهان جنگی، طرّاحان و برنامه ریزان انبیا محسوب میشدند.[۷]
منابع
پانویس
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۲۵۶.
- ↑ ابنفارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۳۸۲.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۲۲.
- ↑ «و بسا پیامبرانی که همراه آنان تودههای انبوه به نبرد (با دشمنان خداوند) پرداختند و در راه خداوند هر چه به ایشان رسید نه سست و نه ناتوان شدند و نه تن به زبونی سپردند؛ و خداوند شکیبایان را دوست میدارد» سوره آل عمران، آیه ۱۴۶.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۲۲.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۳۷.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۲۹۸-۲۹۹.