مظاهرت در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] == جستارهای وابسته == +''']] {{پایان منابع}} == جستارهای وابسته ==))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== * +==منابع== {{منابع}} * ))
خط ۱۲: خط ۱۲:


==منابع==
==منابع==
{{منابع}}
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}

نسخهٔ ‏۱۶ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۱:۱۹

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث مظاهرت است. "مظاهرت" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل مظاهرت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

همکاری و معاونت و پشتیبانی کردن، پشت ‌به ‌پشت هم‌دادن[۱]. اصل آن "ظهر" به معنای قوّت و زور[۲] یا آشکار و پیدا[۳]، در مقابل بطن و پنهان. "ظهر علیه" یعنی پیروز شدن، دست یافتن [۴]، غلبه کردن[۵].

﴿هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ[۶].

از سنن قطعی الهی پشتیبانی و نصرت دین حق و انبیای الهی است[۷]. اقتضای پیروی از سنن و قوانین الهی، یاری و پشتیبانی دین حق در مقابل دشمنان آن است؛ همچنین اقتضای این سنت الهی، در همه اعصار یاری و نصرت دین و حکومت حقّ از جانب خداوند است.[۸]

منابع

جستارهای وابسته

پانویس

  1. ابن‌منظور، لسان العرب، ج۴، ص۵۲۵؛ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۱۴.
  2. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۴۷۱.
  3. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۱۸۳.
  4. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۴۱.
  5. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۴۰.
  6. «اوست که پیامبرش را با رهنمود و دین راستین فرستاد تا آن را بر همه دین‌ها برتری دهد اگر چه مشرکان نپسندند» سوره توبه، آیه ۳۳.
  7. سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۲۴۷.
  8. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۸۶.