خالد بن عمرو ازدی در تاریخ اسلامی

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث خالد بن عمرو ازدی است. "خالد بن عمرو ازدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

خالد بن عمرو ازدی در تاریخ اسلامی

مقدمه

خالد فرزند عمرو ازدی، منسوب به طایفه اَزد که از بزرگ‌ترین قبایل عرب قحطانی است که در یمن و حجاز سکونت داشتند و برخی از آنها به عراق هجرت کردند و خالد و پدرش ساکن کوفه بوده‌اند.

امام علی(ع)، طی اشعاری از این قبیله تمجید کردند و آنها را شمشیر خود دانستند.

خالد به همراه پدرش عمرو و غلام پدر به نام سعد و نیز مجمع بن عبدالله مذحجی و نافع بن هلال با راهنمایی طرماح بن عدی، در منزلگاه عذیب الهجانات بین راه مکه به کوفه، به امام حسین(ع) ملحق شدند و تا کربلا و روز عاشورا همراه حضرت بودند تا به شهادت رسیدند.

وی در روز عاشورا پس از پدرش، عازم میدان شد و چنین رجز خواند:

صَبْراً عَلَى‏ الْمَوْتِ‏ بَنِي‏ قَحْطَانَ		كَيْمَا تَكُونُوا فِي رِضَا الرَّحْمَنِ
ذِي الْمَجْدِ وَ الْعِزَّةِ وَ الْبُرْهَانِ‏		وَ ذِي الْعُلَى وَ الطَّوْلِ وَ الْإِحْسَانِ
يَا أَبَتَا قَدْ صِرْتَ فِي الْجِنَانِ‏		فِي قَصْرِ دُرٍّ حَسَنِ الْبُنْيَانِ

(ای) فرزندان قحطان! بر مرگ در راه خدا) بردبار باشید؛ تا خشنودی خداوند رحمان را دریابید. (پروردگاری که) دارای مجد و عترت و برهان و مقام بالا و قدرت و احسان است. ای پدر! در بهشت و در قصری که از در ساخته شده جای گرفتی.

او در این حال به دشمن حمله کرد و چند تن از آنها را به هلاکت رساند و سرانجام مدال پر افتخار شهادت را به گردن آویخت و به خیل شهیدان پیوست.

در کتاب‌های مقاتل و تاریخ، بیش از این درباره خالد بن عمرو سخنی به میان نیامده است.

منابع

1. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین

پانویس