مراغم: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] == پانویس == {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} == پانویس == {{پانویس}}))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==))
خط ۱۱: خط ۱۱:
[[آیه شریفه]] به کسی که در [[راه خدا]] هجرت می‌کند با [[انگیزه]] [[مبارزه]] با [[محرومیت]]، [[استضعاف]]، کسب [[توفیق]] و [[تأیید الهی]]، [[اطاعت]] و [[خدمت]]، [[وعده]] رسیدن به سرزمین‌های [[امن]] و مطمئن را می‌دهد که زمینه [[زندگی مادی]] و [[روحانی]] مناسب در آن فراهم باشد. [[وصف]] [[مراغم]] برای [[زمین]] در مقابل [[صلابت]] و [[سختی]] زمین، از نظر [[طبیعت]] و [[خاک]] برای محیط [[اجتماعی]] و سکونت است<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۴، ص۱۵۲.</ref>. این [[آیه]] برای تهییج و تحریک [[مؤمنان]] برای هجرت از [[شهرها]] و کشورهای [[کفر]] و [[شرک]] است که مانع‌تراشی در [[راه]] [[ایمان]]، [[معنویت]] و [[اعمال صالح]] در آنها فراوان به چشم می‌خورد؛ به چنین مؤمنانی که در ضیق و [[سختگیری]] شرک و کفر گرفتار آمده‌اند، [[امر]] به هجرت شده است. این آیه قوت [[قلبی]] برای [[مهاجران]] است که روی زمین مأمن و مأوای آنان مهیا و فراهم آمده است<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۵، ص۵۳.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۷۱-۴۷۲.</ref>
[[آیه شریفه]] به کسی که در [[راه خدا]] هجرت می‌کند با [[انگیزه]] [[مبارزه]] با [[محرومیت]]، [[استضعاف]]، کسب [[توفیق]] و [[تأیید الهی]]، [[اطاعت]] و [[خدمت]]، [[وعده]] رسیدن به سرزمین‌های [[امن]] و مطمئن را می‌دهد که زمینه [[زندگی مادی]] و [[روحانی]] مناسب در آن فراهم باشد. [[وصف]] [[مراغم]] برای [[زمین]] در مقابل [[صلابت]] و [[سختی]] زمین، از نظر [[طبیعت]] و [[خاک]] برای محیط [[اجتماعی]] و سکونت است<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۴، ص۱۵۲.</ref>. این [[آیه]] برای تهییج و تحریک [[مؤمنان]] برای هجرت از [[شهرها]] و کشورهای [[کفر]] و [[شرک]] است که مانع‌تراشی در [[راه]] [[ایمان]]، [[معنویت]] و [[اعمال صالح]] در آنها فراوان به چشم می‌خورد؛ به چنین مؤمنانی که در ضیق و [[سختگیری]] شرک و کفر گرفتار آمده‌اند، [[امر]] به هجرت شده است. این آیه قوت [[قلبی]] برای [[مهاجران]] است که روی زمین مأمن و مأوای آنان مهیا و فراهم آمده است<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۵، ص۵۳.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۷۱-۴۷۲.</ref>


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]

نسخهٔ ‏۱۸ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۳:۳۷

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل مراغم (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

سرپناه[۱]، گریزگاه (مهرب)[۲]، محل هجرت و هجران[۳]، محل رفتن[۴].

﴿وَمَنْ يُهَاجِرْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ يَجِدْ فِي الْأَرْضِ مُرَاغَمًا كَثِيرًا وَسَعَةً[۵].

آیه شریفه به کسی که در راه خدا هجرت می‌کند با انگیزه مبارزه با محرومیت، استضعاف، کسب توفیق و تأیید الهی، اطاعت و خدمت، وعده رسیدن به سرزمین‌های امن و مطمئن را می‌دهد که زمینه زندگی مادی و روحانی مناسب در آن فراهم باشد. وصف مراغم برای زمین در مقابل صلابت و سختی زمین، از نظر طبیعت و خاک برای محیط اجتماعی و سکونت است[۶]. این آیه برای تهییج و تحریک مؤمنان برای هجرت از شهرها و کشورهای کفر و شرک است که مانع‌تراشی در راه ایمان، معنویت و اعمال صالح در آنها فراوان به چشم می‌خورد؛ به چنین مؤمنانی که در ضیق و سختگیری شرک و کفر گرفتار آمده‌اند، امر به هجرت شده است. این آیه قوت قلبی برای مهاجران است که روی زمین مأمن و مأوای آنان مهیا و فراهم آمده است[۷].[۸]

منابع

پانویس

  1. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۱۱.
  2. ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱۲، ص۲۴۷.
  3. خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۴۱۸.
  4. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۴۱۳.
  5. «و هر کس در راه خداوند هجرت گزیند، در زمین سرپناه‌های فراوان و گستردگی (در روزی) خواهد یافت » سوره نساء، آیه ۱۰۰.
  6. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۴، ص۱۵۲.
  7. سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۵، ص۵۳.
  8. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۷۱-۴۷۲.