نعمان بن عمرو راسبی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-== جستارهای وابسته == * +== جستارهای وابسته == {{مدخل‌های وابسته}} *))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{مدخل‌های وابسته}} +{{مدخل‌ وابسته}}))
خط ۱۴: خط ۱۴:


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
{{مدخل‌های وابسته}}
{{مدخل‌ وابسته}}
*[[عمرو راسبی]] (پدر)
*[[عمرو راسبی]] (پدر)
*[[حلاس بن عمرو]] (برادر)
*[[حلاس بن عمرو]] (برادر)

نسخهٔ ‏۳۰ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۵۳

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث نعمان بن عمرو راسبی است. "نعمان بن عمرو راسبی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

نعمان فرزند عمرو راسبی[۱]، برادر حلاس بن عمرو، از شیعیان کوفه و از یاران با وفای امام حسین(ع) بود[۲] که در کربلا به شهادت رسید.

حُلّاس برادر نعمان از اصحاب حضرت علی(ع) و رئیس شرطه و شهربانی کوفه از جانب آن حضرت بود[۳]، اما در اینکه نعمان هم جزء اصحاب امیرمؤمنان(ع) بوده! کسی از مورخان و رجال نویسان نگفته‌اند که نعمان بن عمرو از اصحاب امیر مؤمنان(ع) بوده است. تنها مرحوم مامقانی گفته: نعمان از اصحاب امیر مؤمنان(ع) بود و در جنگ صفین هم در رکاب آن حضرت حضور داشته است، اما دلیل و سندی ارائه نداده است.

شیخ طوسی، نعمان را از اصحاب امام حسین(ع) به شمار آورده است[۴].

وی پس از شهادت مسلم بن عقیل و هانی بن عروه و حاکم شدن جو خفقان بر کوفه به همراه برادرش حلاس، در شمار لشکریان عمرسعد از کوفه خارج شد و به کربلا آمد. پس از آنکه شرایط امام حسین(ع) مورد پذیرش عمرسعد و ابن زیاد قرار نگرفت نعمان از لشکر عمرسعد خارج شد و شب هشتم محرم به یاران امام(ع) پیوست. در روز عاشورا در نخستین حمله سپاهیان ابن سعد به یاران حسین(ع) شهید شد. برخی گفته‌اند: او در فاصله اول تا ظهر عاشورا به شهادت رسیده است[۵].[۶]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. منسوب به راسب تیرهای از قبیله ازد (ابصار العین، ص۱۸۷، مرکز الدراسات الاسلامیة لحرس الثورة).
  2. رجال الطوسی، ص۸۱.
  3. ر.ک: اصحاب امام علی(ع)، ج۱، ص۳۸۳.
  4. رجال شیخ طوسی، ص۸۱.
  5. ابصارالعین، ص۱۶۲؛ تنقیح المقال، ج۳، ص۲۷۳، در مناقب ابن شهرآشوب، ج۴، ص۱۱۳، او را به نام: نعمان عمرو راسبی از شهدای کربلا آورده است. و ظاهرا اشتباه نساخ است زیرا نام او «نعمان بن عمرو راسبی» است.
  6. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین، ص:۵۹۸.