عبدالجبار بن سعد مساحقی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{مدخل‌های وابسته}} +{{مدخل وابسته}})) |
جز (جایگزینی متن - '</div> <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">' به '</div>') |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | ||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[عبدالجبار بن سعد مساحقی در تاریخ اسلامی]] - [[عبدالجبار بن سعد مساحقی در معارف و سیره رضوی]]</div> | <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[عبدالجبار بن سعد مساحقی در تاریخ اسلامی]] - [[عبدالجبار بن سعد مساحقی در معارف و سیره رضوی]]</div> | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
نسخهٔ ۲۱ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۰۰
مقدمه
از عاملان دستگاه خلافت مأمون عباسی و والی مدینه بود. وقتی مأمون ولایتعهدی خویش را بالاجبار به امام رضا(ع) سپرد، به عبدالجبّار نوشت که برای مردم مدینه خطبه بخوان، و آنها را به بیعت با علی بن موسی فراخوان! عبدالجبّار به خطبه برخاست و گفت: يا أيها الناس! أ تدرون من ولي عهدكم؟ هذا الأمر الذي كنتم فيه ترغبون، و العدل الذي كنتم تنتظرون، و الخير الذي كنتم ترجون، هذا علي بن موسى بن جعفر بن محمد بن علي بن الحسين بن علي بن أبي طالب، ستة آباء، هم من هم، هم خير من يشرب صوب الغمام؛ «ای جماعت مردم! آیا می‌دانید چه کسی ولی‌عهد امیر شماست؟ آن امری که شما پیوسته در آن رغبت داشتید، و آن عدلی که پیوسته در انتظار آن بودید و آن خیری که پیوسته امید آن را داشتید، این است: علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب(ع). پدران و اجداد او، همان شش پدری هستند، که از جهت فضیلت و شرافت، و اصالت و قرابت از بهترین افرادی هستند که از ابر رحمت و پر باران عدل، سیراب شده‌اند»[۱].[۲]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ عیون اخبار الرضا(ع)، ج۲، باب ۴۰، ص۳۲۵-۳۲۶؛ عقد الفرید، ج۳، برگرفته از ص۲۷۹-۲۸۶، چاپ ۱۳۳۱، قمری و چاپ ۱۳۸۵ قمری، ج۵، ص۹۲-۱۰۲.
- ↑ محمدی، حسین، رضانامه ص۴۹۱.