محمد بن سائب کلبی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷: خط ۷:


وی از [[شاگردان]] ابی صالح، جریر و فرزدق بود<ref>سیر اعلام النبلاء ۶/۲۴۹.</ref> و از علمای [[کوفه]] محسوب می‌‌شد و در [[تفسیر]] و [[تاریخ]] گذشتگان<ref>الفهرست (الندیم) ۱۰۷.</ref> تبحر داشت و به همین جهت [[سلیمان بن علی عباسی]]، [[والی بصره]]، منزلش را محل [[تدریس]] ایشان قرار داد تا برای [[مردم]] [[تفسیر قرآن]] بگوید.<ref>الاعلام ۶/۱۳۳.</ref> برخی از رجال‌نویسان [[اهل سنت]] او را در نقل [[حدیث ضعیف]] دانسته‌اند و برخی معتقدند که او از سبئی‌ها، [[پیروان]] [[عبدالله بن سبأ]]، می‌‌باشد که [[اعتقاد]] دارند که [[حضرت علی]]{{ع}} زنده است و [[ظهور]] خواهد کرد و [[دنیا]] را پُر از [[عدل و داد]] می‌‌کند، بعد از اینکه پُر از [[ظلم و جور]] شده باشد.<ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۹/۱۷۹.</ref> [[رجالیون]] وی را امامی [[مذهب]] دانسته‌اند.<ref>سیر اعلام النبلاء ۶/۲۴۸.</ref> ایشان دارای تألیفاتی بوده که از آن جمله است: تفسیر القرآن<ref>الفهرست (الندیم) ۱۰۷.</ref> [[آیات الاحکام]]<ref>الذریعه ۱/۳۰.</ref> تقسیم القرآن<ref>الذریعه ۴/۳۸۸.</ref> و [[غریب القرآن]].<ref>الذریعه ۱۶/۴۹.</ref> وی سرانجام به سال ۱۴۶هـ در کوفه از دنیا رفت<ref>المعارف ۵۳۵.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص۷۳۲-۷۳۳.</ref>
وی از [[شاگردان]] ابی صالح، جریر و فرزدق بود<ref>سیر اعلام النبلاء ۶/۲۴۹.</ref> و از علمای [[کوفه]] محسوب می‌‌شد و در [[تفسیر]] و [[تاریخ]] گذشتگان<ref>الفهرست (الندیم) ۱۰۷.</ref> تبحر داشت و به همین جهت [[سلیمان بن علی عباسی]]، [[والی بصره]]، منزلش را محل [[تدریس]] ایشان قرار داد تا برای [[مردم]] [[تفسیر قرآن]] بگوید.<ref>الاعلام ۶/۱۳۳.</ref> برخی از رجال‌نویسان [[اهل سنت]] او را در نقل [[حدیث ضعیف]] دانسته‌اند و برخی معتقدند که او از سبئی‌ها، [[پیروان]] [[عبدالله بن سبأ]]، می‌‌باشد که [[اعتقاد]] دارند که [[حضرت علی]]{{ع}} زنده است و [[ظهور]] خواهد کرد و [[دنیا]] را پُر از [[عدل و داد]] می‌‌کند، بعد از اینکه پُر از [[ظلم و جور]] شده باشد.<ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۹/۱۷۹.</ref> [[رجالیون]] وی را امامی [[مذهب]] دانسته‌اند.<ref>سیر اعلام النبلاء ۶/۲۴۸.</ref> ایشان دارای تألیفاتی بوده که از آن جمله است: تفسیر القرآن<ref>الفهرست (الندیم) ۱۰۷.</ref> [[آیات الاحکام]]<ref>الذریعه ۱/۳۰.</ref> تقسیم القرآن<ref>الذریعه ۴/۳۸۸.</ref> و [[غریب القرآن]].<ref>الذریعه ۱۶/۴۹.</ref> وی سرانجام به سال ۱۴۶هـ در کوفه از دنیا رفت<ref>المعارف ۵۳۵.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص۷۳۲-۷۳۳.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==

نسخهٔ ‏۲۴ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۹

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

ابونضر محمد بن سائب بن بشر نسابه کلبی اخباری کوفی اهل کوفه[۱] و از قبیله کلب بن وبره[۲] یا بنی عبدود بود [۳] و از اصحاب امام باقر و امام صادق(ع)[۴] به شمار می‌‌رفت و از امام باقر و امام صادق(ع)[۵] و افرادی چون شعبی،[۶] ابی صالح[۷] و دیگران روایت کرده است و محدثانی چون فرزندش هشام،[۸] ثوری[۹] و ابومعاویه[۱۰] از او حدیث نقل کرده‌اند.

وی از شاگردان ابی صالح، جریر و فرزدق بود[۱۱] و از علمای کوفه محسوب می‌‌شد و در تفسیر و تاریخ گذشتگان[۱۲] تبحر داشت و به همین جهت سلیمان بن علی عباسی، والی بصره، منزلش را محل تدریس ایشان قرار داد تا برای مردم تفسیر قرآن بگوید.[۱۳] برخی از رجال‌نویسان اهل سنت او را در نقل حدیث ضعیف دانسته‌اند و برخی معتقدند که او از سبئی‌ها، پیروان عبدالله بن سبأ، می‌‌باشد که اعتقاد دارند که حضرت علی(ع) زنده است و ظهور خواهد کرد و دنیا را پُر از عدل و داد می‌‌کند، بعد از اینکه پُر از ظلم و جور شده باشد.[۱۴] رجالیون وی را امامی مذهب دانسته‌اند.[۱۵] ایشان دارای تألیفاتی بوده که از آن جمله است: تفسیر القرآن[۱۶] آیات الاحکام[۱۷] تقسیم القرآن[۱۸] و غریب القرآن.[۱۹] وی سرانجام به سال ۱۴۶هـ در کوفه از دنیا رفت[۲۰].[۲۱]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. الجرح و التعدیل ۷/۲۷۰.
  2. الاعلام ۶/۱۳۳.
  3. تهذیب الکمال ۲۵/۲۴۷.
  4. رجال الطوسی ۱۳۶ و ۲۸۹.
  5. رجال ابن داود ۳۱۲.
  6. میزان الاعتدال ۳/۵۵۶.
  7. خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۹/۱۷۸.
  8. سیر اعلام النبلاء ۶/۲۴۸.
  9. الجرح و التعدیل ۷/۲۷۰.
  10. میزان الاعتدال ۳/۵۵۶.
  11. سیر اعلام النبلاء ۶/۲۴۹.
  12. الفهرست (الندیم) ۱۰۷.
  13. الاعلام ۶/۱۳۳.
  14. خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۹/۱۷۹.
  15. سیر اعلام النبلاء ۶/۲۴۸.
  16. الفهرست (الندیم) ۱۰۷.
  17. الذریعه ۱/۳۰.
  18. الذریعه ۴/۳۸۸.
  19. الذریعه ۱۶/۴۹.
  20. المعارف ۵۳۵.
  21. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص۷۳۲-۷۳۳.