احمد بن عمرو بن ابی‌عاصم بصری: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[ابوبکر احمد بن عمرو بن ضحاک شیبانی بصری نبیل]]، مشهور به [[ابن ابی‌عاصم]]. [[اهل بصره]] بود و در سال ۲۰۶ هـ به [[دنیا]] آمد. [[رجالیون]] از او با عناوینی چون [[حافظ]] کبیر، کثیر الحدیث، [[زاهد]] و دارای مرتبه بلند در صیانت و [[عفت]] یاد کرده‌اند. [[ابن ابی عاصم]] ساکن [[اصفهان]] بود و بعد از [[صالح بن احمد]]، به مدت سیزده و یا شانزده سال عهده دار امر [[قضاوت]] در آن [[شهر]] شد. وی از افرادی چون [[موسی بن اسماعیل]]، [[ابوالولید طیالسی]]، [[هدبة بن خالد]]، [[هشام بن عمار]] و [[عمرو بن مرزوق]] [[روایت]] کرده است و [[ابواحمد عسّال]]، [[احمد | [[ابوبکر احمد بن عمرو بن ضحاک شیبانی بصری نبیل]]، مشهور به [[ابن ابی‌عاصم]]. [[اهل بصره]] بود و در سال ۲۰۶ هـ به [[دنیا]] آمد. [[رجالیون]] از او با عناوینی چون [[حافظ]] کبیر، کثیر الحدیث، [[زاهد]] و دارای مرتبه بلند در صیانت و [[عفت]] یاد کرده‌اند. [[ابن ابی عاصم]] ساکن [[اصفهان]] بود و بعد از [[صالح بن احمد]]، به مدت سیزده و یا شانزده سال عهده دار امر [[قضاوت]] در آن [[شهر]] شد. وی از افرادی چون [[موسی بن اسماعیل]]، [[ابوالولید طیالسی]]، [[هدبة بن خالد]]، [[هشام بن عمار]] و [[عمرو بن مرزوق]] [[روایت]] کرده است و [[ابواحمد عسّال]]، [[احمد بن بندار]]، [[عبدالرحمان بن محمد بن سیاه]] و دخترش [[عاتکه]] از او روایت کرده‌اند.<ref>سیر اعلام النبلاء ۱۳/۴۳۰ و ۴۳۷.</ref> برخی او را ظاهری [[مذهب]] دانسته‌اند،<ref>ذکر اخبار اصفهان ۱/۱۰۰.</ref> اما [[ذهبی]] در [[نفی]] این مطلب می‌‌گوید که او کتابی در ردّ [[داود ظاهری]] نوشته است.<ref>سیر اعلام النبلاء ۱۳/۴۳۱.</ref> ابن ابی عاصم دارای مصنفات بسیاری بود که در [[قیام]] [[صاحب زنج]] در بصره از بین رفت، ولی حدود پنجاه هزار [[حدیث]] از آنها را از [[حفظ]] اعاده کرد.<ref>تذکرة الحفاظ ۲/۶۴۱.</ref> | ||
سرانجام وی در سال ۲۸۷ هـ در اصفهان درگذشت و در [[مقبره]] دوشاباد [[دفن]] گردید.<ref> تاریخ مدینة دمشق ۵/۱۸۵.</ref> | سرانجام وی در سال ۲۸۷ هـ در اصفهان درگذشت و در [[مقبره]] دوشاباد [[دفن]] گردید.<ref> تاریخ مدینة دمشق ۵/۱۸۵.</ref> | ||
نسخهٔ ۳۰ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۴۸
مقدمه
ابوبکر احمد بن عمرو بن ضحاک شیبانی بصری نبیل، مشهور به ابن ابی‌عاصم. اهل بصره بود و در سال ۲۰۶ هـ به دنیا آمد. رجالیون از او با عناوینی چون حافظ کبیر، کثیر الحدیث، زاهد و دارای مرتبه بلند در صیانت و عفت یاد کرده‌اند. ابن ابی عاصم ساکن اصفهان بود و بعد از صالح بن احمد، به مدت سیزده و یا شانزده سال عهده دار امر قضاوت در آن شهر شد. وی از افرادی چون موسی بن اسماعیل، ابوالولید طیالسی، هدبة بن خالد، هشام بن عمار و عمرو بن مرزوق روایت کرده است و ابواحمد عسّال، احمد بن بندار، عبدالرحمان بن محمد بن سیاه و دخترش عاتکه از او روایت کرده‌اند.[۱] برخی او را ظاهری مذهب دانسته‌اند،[۲] اما ذهبی در نفی این مطلب می‌‌گوید که او کتابی در ردّ داود ظاهری نوشته است.[۳] ابن ابی عاصم دارای مصنفات بسیاری بود که در قیام صاحب زنج در بصره از بین رفت، ولی حدود پنجاه هزار حدیث از آنها را از حفظ اعاده کرد.[۴]
سرانجام وی در سال ۲۸۷ هـ در اصفهان درگذشت و در مقبره دوشاباد دفن گردید.[۵]
کتاب‌های المسند الکبیر، الآحاد و المثانی، المختصر من المسند[۶] و السنة فی احادیث الصفات[۷] از اوست.[۸]
