اسراء در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - '== پرسش‌های وابسته == == منابع ==' به '== منابع ==') |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
[[هدف]] از این سیر شبانه را با بیان این جمله: {{متن قرآن|لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا}}<ref>«پاکا آن (خداوند) که شبی بنده خویش را از مسجد الحرام تا مسجد الاقصی - که پیرامون آن را خجسته گردانده‌ایم- برد تا از نشانه‌هایمان بدو نشان دهیم، بی‌گمان اوست که شنوای بیناست» سوره اسراء، آیه ۱.</ref> فرموده که نتیجه آن این سیر دادن در شب و از [[مسجد الحرام]] تا [[بیت المقدس]] گشتن است که پاره‌ای از [[آیات]] و نشانه‌های خود را به وی نشان دهد. و جمله: {{متن قرآن|إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ}}<ref>«پاکا آن (خداوند) که شبی بنده خویش را از مسجد الحرام تا مسجد الاقصی - که پیرامون آن را خجسته گردانده‌ایم- برد تا از نشانه‌هایمان بدو نشان دهیم، بی‌گمان اوست که شنوای بیناست» سوره اسراء، آیه ۱.</ref> بیان [[علت]] سیر دادن او به منظور نشان دادن [[آیات]] در باره شخصیتی خاص است، یعنی [[خدا]] چون شنوا به گفته‌های [[بندگان]] و بینای به [[افعال]] آنان است و تقاضای حال [[رسول]] خود را دید که چنین اکرامی را اقتضاء می‌کرد، لذا او را برای نشان دادن پاره‌ای از [[آیات]] و نشانه‌هایش شبانه سیر داد. به همین جهت شاید بتوان گفت چنین سیری برای شخص [[پیامبر]] از اختصاصات [[پیامبر]] باشد، که با ذکر [[تسبیح]]: {{متن قرآن|سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى}}<ref>«پاکا آن (خداوند) که شبی بنده خویش را از مسجد الحرام تا مسجد الاقصی - که پیرامون آن را خجسته گردانده‌ایم- برد تا از نشانه‌هایمان بدو نشان دهیم، بی‌گمان اوست که شنوای بیناست» سوره اسراء، آیه ۱.</ref> آمده است<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۱۰۳.</ref>. | [[هدف]] از این سیر شبانه را با بیان این جمله: {{متن قرآن|لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا}}<ref>«پاکا آن (خداوند) که شبی بنده خویش را از مسجد الحرام تا مسجد الاقصی - که پیرامون آن را خجسته گردانده‌ایم- برد تا از نشانه‌هایمان بدو نشان دهیم، بی‌گمان اوست که شنوای بیناست» سوره اسراء، آیه ۱.</ref> فرموده که نتیجه آن این سیر دادن در شب و از [[مسجد الحرام]] تا [[بیت المقدس]] گشتن است که پاره‌ای از [[آیات]] و نشانه‌های خود را به وی نشان دهد. و جمله: {{متن قرآن|إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ}}<ref>«پاکا آن (خداوند) که شبی بنده خویش را از مسجد الحرام تا مسجد الاقصی - که پیرامون آن را خجسته گردانده‌ایم- برد تا از نشانه‌هایمان بدو نشان دهیم، بی‌گمان اوست که شنوای بیناست» سوره اسراء، آیه ۱.</ref> بیان [[علت]] سیر دادن او به منظور نشان دادن [[آیات]] در باره شخصیتی خاص است، یعنی [[خدا]] چون شنوا به گفته‌های [[بندگان]] و بینای به [[افعال]] آنان است و تقاضای حال [[رسول]] خود را دید که چنین اکرامی را اقتضاء می‌کرد، لذا او را برای نشان دادن پاره‌ای از [[آیات]] و نشانه‌هایش شبانه سیر داد. به همین جهت شاید بتوان گفت چنین سیری برای شخص [[پیامبر]] از اختصاصات [[پیامبر]] باشد، که با ذکر [[تسبیح]]: {{متن قرآن|سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى}}<ref>«پاکا آن (خداوند) که شبی بنده خویش را از مسجد الحرام تا مسجد الاقصی - که پیرامون آن را خجسته گردانده‌ایم- برد تا از نشانه‌هایمان بدو نشان دهیم، بی‌گمان اوست که شنوای بیناست» سوره اسراء، آیه ۱.</ref> آمده است<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۱۰۳.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۳۱ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۷
مقدمه
منظور از اسراء شبگردی و سیر معنوی اعم از معراج است. زیرا معراج پیامبر بارها انجام گرفته، که در جاهای دیگر فرموده: ﴿لَقَدْ رَأَى مِنْ آيَاتِ رَبِّهِ الْكُبْرَى﴾[۱] در حالی که اسراء پیامبر تعبیر منحصر به فرد آن حضرت است که در قرآن یکبار ذکر شده است. کلمه "اسراء" و همچنین کلمه "سری" که ثلاثی مجرد آنست، به معنای سیر در شب است، وقتی گفته می‌شود "سری و اسری" معنایش این است که فلانی در شب راه پیمود، و وقتی گفته می‌شود "سَری به وَ اسری به" معنای این است که او را شبانه سیر داد، و سیر مخصوص روز یا اعم از روز و شب می‌باشد. ﴿ِ سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ﴾[۲]
هدف از این سیر شبانه را با بیان این جمله: ﴿لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا﴾[۳] فرموده که نتیجه آن این سیر دادن در شب و از مسجد الحرام تا بیت المقدس گشتن است که پاره‌ای از آیات و نشانه‌های خود را به وی نشان دهد. و جمله: ﴿إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ﴾[۴] بیان علت سیر دادن او به منظور نشان دادن آیات در باره شخصیتی خاص است، یعنی خدا چون شنوا به گفته‌های بندگان و بینای به افعال آنان است و تقاضای حال رسول خود را دید که چنین اکرامی را اقتضاء می‌کرد، لذا او را برای نشان دادن پاره‌ای از آیات و نشانه‌هایش شبانه سیر داد. به همین جهت شاید بتوان گفت چنین سیری برای شخص پیامبر از اختصاصات پیامبر باشد، که با ذکر تسبیح: ﴿سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى﴾[۵] آمده است[۶].
منابع
پانویس
- ↑ «بی‌گمان برخی از نشانه‌های بزرگ پروردگارش را دیده است» سوره نجم، آیه ۱۸.
- ↑ «پاکا آن (خداوند) که شبی بنده خویش را از مسجد الحرام تا مسجد الاقصی - که پیرامون آن را خجسته گردانده‌ایم- برد تا از نشانه‌هایمان بدو نشان دهیم، بی‌گمان اوست که شنوای بیناست» سوره اسراء، آیه ۱.
- ↑ «پاکا آن (خداوند) که شبی بنده خویش را از مسجد الحرام تا مسجد الاقصی - که پیرامون آن را خجسته گردانده‌ایم- برد تا از نشانه‌هایمان بدو نشان دهیم، بی‌گمان اوست که شنوای بیناست» سوره اسراء، آیه ۱.
- ↑ «پاکا آن (خداوند) که شبی بنده خویش را از مسجد الحرام تا مسجد الاقصی - که پیرامون آن را خجسته گردانده‌ایم- برد تا از نشانه‌هایمان بدو نشان دهیم، بی‌گمان اوست که شنوای بیناست» سوره اسراء، آیه ۱.
- ↑ «پاکا آن (خداوند) که شبی بنده خویش را از مسجد الحرام تا مسجد الاقصی - که پیرامون آن را خجسته گردانده‌ایم- برد تا از نشانه‌هایمان بدو نشان دهیم، بی‌گمان اوست که شنوای بیناست» سوره اسراء، آیه ۱.
- ↑ سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم، ج۱، ص ۱۰۳.