شئون حاکم اسلامی: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>این\sمدخل\sاز\sچند\sمنظر\sمتفاوت\،\sبررسی\sمیشود\:<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\...) |
جز (جایگزینی متن - 'شأن رهبری اجتماعی' به 'شأن رهبری اجتماعی') |
||
خط ۸: | خط ۸: | ||
==[[قضاوت به عنوان شأنی از شئون حاکم اسلامی]]== | ==[[قضاوت به عنوان شأنی از شئون حاکم اسلامی]]== | ||
[[وظیفه]] هر [[حاکم]] بشری در یک [[جامعه]]، [[تأمین امنیت]] [[شهروندان]] آن است که یکی از مقدمات این کار، [[داوری]] میان [[مردم]] در امور مورد [[اختلاف]] است؛ حال چه خود متصدی این امر شود یا کسی را به این [[مسئولیت]] بگمارد. با وجود این، این [[وظیفه]] اولاً و بالذات متوجه خود [[حاکم]] است. به دیگر بیان، [[منصب]] [[حکومت]]، خودْ دربردارنده مناصبی کوچکتر است که یکی از آن [[مناصب]]، [[قضاوت]] است. با این مقدمه، میتوان گفت آنگاه که [[شأن | [[وظیفه]] هر [[حاکم]] بشری در یک [[جامعه]]، [[تأمین امنیت]] [[شهروندان]] آن است که یکی از مقدمات این کار، [[داوری]] میان [[مردم]] در امور مورد [[اختلاف]] است؛ حال چه خود متصدی این امر شود یا کسی را به این [[مسئولیت]] بگمارد. با وجود این، این [[وظیفه]] اولاً و بالذات متوجه خود [[حاکم]] است. به دیگر بیان، [[منصب]] [[حکومت]]، خودْ دربردارنده مناصبی کوچکتر است که یکی از آن [[مناصب]]، [[قضاوت]] است. با این مقدمه، میتوان گفت آنگاه که [[شأن رهبری اجتماعی]] برای [[امامان معصوم]]{{عم}} [[اثبات]] شد، [[شأن قضاوت]] نیز برای ایشان [[اثبات]] میشود.<ref>ر. ک. [[محمد حسین فاریاب|فاریاب، محمد حسین]]، [[بررسی انطباق شئون امامت در کلام امامیه بر قرآن و سنت (کتاب)|بررسی انطباق شئون امامت در کلام امامیه بر قرآن و سنت]]، ص۲۸۰.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ ۱۹ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۱۰
قضاوت به عنوان شأنی از شئون حاکم اسلامی
وظیفه هر حاکم بشری در یک جامعه، تأمین امنیت شهروندان آن است که یکی از مقدمات این کار، داوری میان مردم در امور مورد اختلاف است؛ حال چه خود متصدی این امر شود یا کسی را به این مسئولیت بگمارد. با وجود این، این وظیفه اولاً و بالذات متوجه خود حاکم است. به دیگر بیان، منصب حکومت، خودْ دربردارنده مناصبی کوچکتر است که یکی از آن مناصب، قضاوت است. با این مقدمه، میتوان گفت آنگاه که شأن رهبری اجتماعی برای امامان معصوم(ع) اثبات شد، شأن قضاوت نیز برای ایشان اثبات میشود.[۱].