بهائی‌گری (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات کتاب
{{جعبه اطلاعات کتاب
| عنوان پیشین =
| عنوان = بهاییگری
| عنوان = بهاییگری
| عنوان پسین =
| شماره جلد =
| عنوان اصلی =  
| عنوان اصلی =  
| تصویر = 1372172.jpg
| تصویر = 1372172.jpg
خط ۲۸: خط ۳۱:
| سال نشر =*۱۳۶۹
| سال نشر =*۱۳۶۹
*۱۳۷۵
*۱۳۷۵
| تعداد جلد =
| تعداد صفحات =۷۷
| تعداد صفحات =۷۷
| شابک =  
| شابک =  
خط ۳۵: خط ۳۷:
'''بهائی‌گری'''، کتابی است که با زبان فارسی به بررسی بهائیت می‌پردازد. پدیدآورندهٔ این اثر [[سید احمد کسروی]] است و [[آتروپات (ناشر)|انتشارات آتروپات]] انتشار آن را به عهده داشته است.<ref name=p1>[http://islamicdatabank.com/MoshakhesatBook.aspx?cod=10033642 وبگاه پارسا] </ref>
'''بهائی‌گری'''، کتابی است که با زبان فارسی به بررسی بهائیت می‌پردازد. پدیدآورندهٔ این اثر [[سید احمد کسروی]] است و [[آتروپات (ناشر)|انتشارات آتروپات]] انتشار آن را به عهده داشته است.<ref name=p1>[http://islamicdatabank.com/MoshakhesatBook.aspx?cod=10033642 وبگاه پارسا] </ref>


==دربارهٔ کتاب==
== دربارهٔ کتاب ==
در معرفی این کتاب آمده است: «ردی است بر [[آیین]] [[بهائیت]]. نویسنده [[معتقد]] است ریشه [[بهائیت]] از [[بابیت]] است و آن نیز از شیخیگری. [[شیخیه]] نیز از [[تشیع]] سرچشمه گرفته است و پیدایش این [[فرقه]] ربطی به روس و [[انگلیس]] ندارد. نویسنده با اشاره به [[پندار]] [[مهدویت]] در [[آیین]] کهن [[ایران]]، [[معتقد]] است در [[صدر اسلام]]، این [[پندار]] نبود و در سده اول توسط [[محمد حنفیه]] پدید آمد؛ سپس آرزومندان [[خلافت]]، با این ابزار به میدان [[سیاست]] می‌آمدند و [[امام صادق]] {{ع}} و پیروانش نیز از این ابزار سود جستند و سپس شیخیگری و به دنبال آن بهاییگری پدید آمد! نویسنده سپس به ذکر ایرادهایی می‌‏پردازد که به [[کیش]] [[بهائیت]] وارد است؛ از جمله این که شالوده این ادعاها بر [[عقل]] و [[اندیشه]] [[استوار]] نیست. نویسنده [[معتقد]] است پیدایش [[بهائیت]] باعث [[اختلاف]] و دو دستگی در بین [[ملت]] [[ایران]] گشته و [[هدف]] او رفع این تیرگی است»<ref name=p1></ref>.
در معرفی این کتاب آمده است: «ردی است بر [[آیین]] [[بهائیت]]. نویسنده [[معتقد]] است ریشه [[بهائیت]] از [[بابیت]] است و آن نیز از شیخیگری. [[شیخیه]] نیز از [[تشیع]] سرچشمه گرفته است و پیدایش این [[فرقه]] ربطی به روس و [[انگلیس]] ندارد. نویسنده با اشاره به [[پندار]] [[مهدویت]] در [[آیین]] کهن [[ایران]]، [[معتقد]] است در [[صدر اسلام]]، این [[پندار]] نبود و در سده اول توسط [[محمد حنفیه]] پدید آمد؛ سپس آرزومندان [[خلافت]]، با این ابزار به میدان [[سیاست]] می‌آمدند و [[امام صادق]] {{ع}} و پیروانش نیز از این ابزار سود جستند و سپس شیخیگری و به دنبال آن بهاییگری پدید آمد! نویسنده سپس به ذکر ایرادهایی می‌‏پردازد که به [[کیش]] [[بهائیت]] وارد است؛ از جمله این که شالوده این ادعاها بر [[عقل]] و [[اندیشه]] [[استوار]] نیست. نویسنده [[معتقد]] است پیدایش [[بهائیت]] باعث [[اختلاف]] و دو دستگی در بین [[ملت]] [[ایران]] گشته و [[هدف]] او رفع این تیرگی است»<ref name=p1></ref>.



نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۱۳

بهاییگری
زبانفارسی
نویسندهسید احمد کسروی
موضوعبهائیت
مذهبشیعه
ناشر[[:رده:انتشارات * انتشارات آتروپات
محل نشرتهران، ایران
سال نشر
  • ۱۳۶۹
  • ۱۳۷۵ ش
تعداد صفحه۷۷
شماره ملی‏‫‭م‌۷۶-۱۳۶

بهائی‌گری، کتابی است که با زبان فارسی به بررسی بهائیت می‌پردازد. پدیدآورندهٔ این اثر سید احمد کسروی است و انتشارات آتروپات انتشار آن را به عهده داشته است.[۱]

دربارهٔ کتاب

در معرفی این کتاب آمده است: «ردی است بر آیین بهائیت. نویسنده معتقد است ریشه بهائیت از بابیت است و آن نیز از شیخیگری. شیخیه نیز از تشیع سرچشمه گرفته است و پیدایش این فرقه ربطی به روس و انگلیس ندارد. نویسنده با اشاره به پندار مهدویت در آیین کهن ایران، معتقد است در صدر اسلام، این پندار نبود و در سده اول توسط محمد حنفیه پدید آمد؛ سپس آرزومندان خلافت، با این ابزار به میدان سیاست می‌آمدند و امام صادق (ع) و پیروانش نیز از این ابزار سود جستند و سپس شیخیگری و به دنبال آن بهاییگری پدید آمد! نویسنده سپس به ذکر ایرادهایی می‌‏پردازد که به کیش بهائیت وارد است؛ از جمله این که شالوده این ادعاها بر عقل و اندیشه استوار نیست. نویسنده معتقد است پیدایش بهائیت باعث اختلاف و دو دستگی در بین ملت ایران گشته و هدف او رفع این تیرگی است»[۱].

فهرست کتاب

در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.

دربارهٔ پدیدآورنده

در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.

طرح جلد دیگری از این کتاب

پانویس

پیوند به بیرون