آزار در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
 
خط ۶: خط ۶:
}}
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
[[آزار]] رساندن به [[مؤمن]]<ref>جواهر الکلام، ج۲۲، ص:۷۴</ref> و نیز [[کافر]] محترم، مانند کافر [[ذمّی]] به [[هتک حرمت]] یا ضرب و [[جرح]] و مانند آن <ref>کشف الغطاء، ج۴، ص:۳۵۹</ref> و نیز [[پدر]] و [[مادر]] ـ هر چند با گفتن اُفّ <ref>العروة الوثقی (تکملة)، ج۳، ص:۱۳</ref> ـ، همچنین گرفتن [[روزه]] [[مستحب]] <ref>جواهر الکلام، ج۲۶، ص:۵۱</ref> یا [[سفر]]<ref>جواهر الکلام، ج۴۳، ص:۲۹۸</ref> اگر موجب اذیّت پدر، مادر و جدّ شود، [[حرام]] است.
[[آزار]] رساندن به [[مؤمن]]<ref>جواهر الکلام، ج۲۲، ص:۷۴</ref> و نیز [[کافر]] محترم، مانند کافر [[ذمّی]] به [[هتک حرمت]] یا ضرب و [[جرح]] و مانند آن <ref>کشف الغطاء، ج۴، ص:۳۵۹</ref> و نیز [[پدر]] و [[مادر]] ـ هر چند با گفتن اُفّ <ref>العروة الوثقی (تکملة)، ج۳، ص:۱۳</ref> ـ، همچنین گرفتن [[روزه]] [[مستحب]] <ref>جواهر الکلام، ج۲۶، ص:۵۱</ref> یا [[سفر]]<ref>جواهر الکلام، ج۴۳، ص:۲۹۸</ref> اگر موجب اذیّت پدر، مادر و جدّ شود، [[حرام]] است.


[[واجب]] است مرده به گونه‌‏ای به [[خاک]] سپرده شود که بوی آن به کسی آزار نرساند. <ref>صراط النجاة، ج۱، ص:۳۵۲</ref>
[[واجب]] است مرده به گونه‌‏ای به [[خاک]] سپرده شود که بوی آن به کسی آزار نرساند. <ref>صراط النجاة، ج۱، ص:۳۵۲</ref>

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۲۰

مقدمه

آزار رساندن به مؤمن[۱] و نیز کافر محترم، مانند کافر ذمّی به هتک حرمت یا ضرب و جرح و مانند آن [۲] و نیز پدر و مادر ـ هر چند با گفتن اُفّ [۳] ـ، همچنین گرفتن روزه مستحب [۴] یا سفر[۵] اگر موجب اذیّت پدر، مادر و جدّ شود، حرام است.

واجب است مرده به گونه‌‏ای به خاک سپرده شود که بوی آن به کسی آزار نرساند. [۶]

رفتن به مسجد برای کسی که بوی دهانش ـ به جهت خوردن سیر و مانند آن ـ دیگران را آزار می‌‏دهد، مکروه است. [۷]

مستحب است کسی که سر حیوان را می‌‏بُرد، کاری کند که حیوان کمتر اذیّت شود، مانند تیز کردن آلت ذبح. [۸].[۹]

منابع

پانویس

  1. جواهر الکلام، ج۲۲، ص:۷۴
  2. کشف الغطاء، ج۴، ص:۳۵۹
  3. العروة الوثقی (تکملة)، ج۳، ص:۱۳
  4. جواهر الکلام، ج۲۶، ص:۵۱
  5. جواهر الکلام، ج۴۳، ص:۲۹۸
  6. صراط النجاة، ج۱، ص:۳۵۲
  7. صراط النجاة، ج۱، ص:۵۰۸، م ۹۱۵
  8. صراط النجاة، ج۲، ص:۵۸۰، م۲۵۹۹
  9. هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۱، صفحه ۱۳۶- ۱۳۷.