خشوع در حدیث: تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = خشوع | | موضوع مرتبط = خشوع | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = خشوع | ||
| مداخل مرتبط = [[خشوع در قرآن]] - [[خشوع در حدیث]] - [[خشوع در نهج البلاغه]] - [[خشوع در | | مداخل مرتبط = [[خشوع در قرآن]] - [[خشوع در حدیث]] - [[خشوع در نهج البلاغه]] - [[خشوع در معارف دعا و زیارات]] - [[خشوع در معارف و سیره علوی]] - [[خشوع در معارف و سیره سجادی]] - [[خشوع در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]] | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
==[[کلمات قصار]] پیرامون خشوع== | == [[کلمات قصار]] پیرامون خشوع == | ||
در غررالحکم و دررالکلم، در “باب خشوع” سخنانی به اقتصار، از مولیالموحدین [[امیرالمؤمنین]]، [[علی]]{{ع}}، بیان شده است که در اینجا به [[نقل]] پارهای از آن کلمات میپردازیم. | در غررالحکم و دررالکلم، در “باب خشوع” سخنانی به اقتصار، از مولیالموحدین [[امیرالمؤمنین]]، [[علی]] {{ع}}، بیان شده است که در اینجا به [[نقل]] پارهای از آن کلمات میپردازیم. | ||
#{{متن حدیث|كُلُّ شَيْءٍ خَاشِعٌ لِلَّهِ}}: هر چیزی برای [[خدا]] خشوعکننده است. | #{{متن حدیث|كُلُّ شَيْءٍ خَاشِعٌ لِلَّهِ}}: هر چیزی برای [[خدا]] خشوعکننده است. | ||
#{{متن حدیث|مَنْ خَشَعَ قَلْبُهُ خَشَعَتْ جَوَارِحُهُ}}: هر که در دلش [[خاشع]] شد و در برابر خدای با [[عظمت]]، [[فروتن]] گردید، اعضای [[بدن]] او خاشع خواهند گردید. | #{{متن حدیث|مَنْ خَشَعَ قَلْبُهُ خَشَعَتْ جَوَارِحُهُ}}: هر که در دلش [[خاشع]] شد و در برابر خدای با [[عظمت]]، [[فروتن]] گردید، اعضای [[بدن]] او خاشع خواهند گردید. |
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۰۸
کلمات قصار پیرامون خشوع
در غررالحکم و دررالکلم، در “باب خشوع” سخنانی به اقتصار، از مولیالموحدین امیرالمؤمنین، علی (ع)، بیان شده است که در اینجا به نقل پارهای از آن کلمات میپردازیم.
- «كُلُّ شَيْءٍ خَاشِعٌ لِلَّهِ»: هر چیزی برای خدا خشوعکننده است.
- «مَنْ خَشَعَ قَلْبُهُ خَشَعَتْ جَوَارِحُهُ»: هر که در دلش خاشع شد و در برابر خدای با عظمت، فروتن گردید، اعضای بدن او خاشع خواهند گردید.
- «إِذَا أَنْتَ هُدِيتَ لِقَصْدِكَ فَكُنْ أَخْشَعَ مَا تَكُونُ لِرَبِّكَ»: هر گاه تو به مقصود خود رسیدی و به انگیزهات هدایت شدی، پس (به شکرانه رسیدن به هدف) برای پروردگارت در خاشعترین حالات باش.
- «نِعْمَ عَوْنُ الدُّعَاءِ الْخُشُوعُ»: چه خوب یار دعا است، خشوع و فروتنی در برابر حق.[۱]
منابع
پانویس
- ↑ امامی، عبدالنبی، فرهنگ قرآن ج۱، ص ۶۹۸.