شارات الخلافه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[شارات الخلافه در قرآن]] - [[شارات الخلافه در حدیث]] - [[شارات الخلافه در فقه اسلامی]] - [[شارات الخلافه در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط  = شارات الخلافه (پرسش)}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}
==مقدمه==
 
== مقدمه ==
شارات الخلافه - نشانه‌های [[خلافت]] - عبارت بودند از: [[خطبه]]، سکه و طراز.
شارات الخلافه - نشانه‌های [[خلافت]] - عبارت بودند از: [[خطبه]]، سکه و طراز.
[[خطبه]]: دعایی بود که ائمۀ جماعات [[مساجد]]، در اوقات [[نماز]]، بر [[خلفا]] می‌خواندند. [[خلفا]] اغلب، [[امامت]] [[مساجد]] را شخصاً بر عهده داشته و [[نماز]] را با دعای بر [[نبی]] و [[رضایت]] [[صحابه]] به اتمام می‌رساندند، ولیکن هر گاه شهری را [[فتح]] می‌کردند، عمّال خود را به آنجا فرستاده و آنها هنگام [[قرائت]] [[نماز]]، با دعای بر [[خلیفه]] [[نماز]] را به پایان می‌رساندند<ref>مقدمه ابن خلدون، ص۲۶۹ و ۲۲۵.</ref>.
[[خطبه]]: دعایی بود که ائمۀ جماعات [[مساجد]]، در اوقات [[نماز]]، بر [[خلفا]] می‌خواندند. [[خلفا]] اغلب، [[امامت]] [[مساجد]] را شخصاً بر عهده داشته و [[نماز]] را با دعای بر [[نبی]] و [[رضایت]] [[صحابه]] به اتمام می‌رساندند، لکن هر گاه شهری را [[فتح]] می‌کردند، عمّال خود را به آنجا فرستاده و آنها هنگام [[قرائت]] [[نماز]]، با دعای بر [[خلیفه]] [[نماز]] را به پایان می‌رساندند<ref>مقدمه ابن خلدون، ص۲۶۹ و ۲۲۵.</ref>.
سکه: [[پول]] فلزی بود که نام [[خلیفه]] یا [[سلطان]]، روی آن حکاکی می‌شد. [[عرب پیش از اسلام]]، با [[پول]] کسری و [[قیصر]] [[معامله]] می‌کردند و با [[ظهور اسلام]] و [[گشایش]] [[شهرها]]، دول [[اسلامی]] در ابتدا نقودی را مشترکاً با [[روم]] و [[فارس]] سکه زدند و در زمان "[[عبدالملک مروان]]" - ۶۵ ه.ق - آن را به سکه [[عربی]] [[تغییر]] دادند. بعدها، "دارالضرب" تشکیل شد و به کار سکه‌زنی پرداخت<ref>تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۳۷؛ النقود الاسلامیه، ص۱۱؛ مقدمه ابن خلدون، ص۲۶۱.</ref>.
سکه: [[پول]] فلزی بود که نام [[خلیفه]] یا [[سلطان]]، روی آن حکاکی می‌شد. [[عرب پیش از اسلام]]، با [[پول]] کسری و [[قیصر]] [[معامله]] می‌کردند و با [[ظهور اسلام]] و [[گشایش]] [[شهرها]]، دول [[اسلامی]] در ابتدا نقودی را مشترکاً با [[روم]] و [[فارس]] سکه زدند و در زمان "[[عبدالملک مروان]]" - ۶۵ه‍.ق - آن را به سکه [[عربی]] [[تغییر]] دادند. بعدها، "دارالضرب" تشکیل شد و به کار سکه‌زنی پرداخت<ref>تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۳۷؛ النقود الاسلامیه، ص۱۱؛ مقدمه ابن خلدون، ص۲۶۱.</ref>.


طراز: این نشان، از زمان [[روم]] و [[ایران]] باستان مرسوم بود؛ به گونه‌ای که [[پادشاهان]]، نام یا نشانۀ مخصوص خود را در طراز لباس‌هایشان که از ابریشم بود، ترسیم می‌کردند و این خود، نشانه‌ای بود بر این که صاحب [[لباس]] از دولتیان است.
طراز: این نشان، از زمان [[روم]] و [[ایران]] باستان مرسوم بود؛ به گونه‌ای که [[پادشاهان]]، نام یا نشانۀ مخصوص خود را در طراز لباس‌هایشان که از ابریشم بود، ترسیم می‌کردند و این خود، نشانه‌ای بود بر این که صاحب [[لباس]] از دولتیان است.
[[مسلمانان]] پس از تصرّف [[ایران]] و [[روم]]، طراز را از [[رومیان]] اقتباس کردند، ولی تصویر را - به [[دلیل]] [[حرمت]] آن در [[اسلام]] - در طراز بکار نمی‌بردند و به جای آن، نام خود یا کلمات دیگری بر آن می‌نوشتند.
[[مسلمانان]] پس از تصرّف [[ایران]] و [[روم]]، طراز را از [[رومیان]] اقتباس کردند، ولی تصویر را - به [[دلیل]] [[حرمت]] آن در [[اسلام]] - در طراز بکار نمی‌بردند و به جای آن، نام خود یا کلمات دیگری بر آن می‌نوشتند.
[[عبدالملک مروان]]، نخستین کسی بود که طراز را به [[عربی]] انتقال داد و به [[برادر]] خود "عبدالعزیز" - فرمانروای [[مصر]] نوشت که بر طراز نقش {{متن قرآن|لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ}} زند<ref>تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۳۷؛ تاریخ سیاسی اسلام، ج۱، ص۴۶۴؛ صبح الاعشی، ج۴، ص۴۴۱؛ ردّ المختار، ج۶، ص۳۵۲؛ مقدمه ابن خلدون، ص۲۶۶.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۱۲۶.</ref>.
[[عبدالملک مروان]]، نخستین کسی بود که طراز را به [[عربی]] انتقال داد و به [[برادر]] خود "عبدالعزیز" - فرمانروای [[مصر]] نوشت که بر طراز نقش {{متن قرآن|لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ}} زند<ref>تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۳۷؛ تاریخ سیاسی اسلام، ج۱، ص۴۶۴؛ صبح الاعشی، ج۴، ص۴۴۱؛ ردّ المختار، ج۶، ص۳۵۲؛ مقدمه ابن خلدون، ص۲۶۶.</ref>.<ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۱۲۶.</ref>
 
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژه‌نامه فقه سیاسی''']]
# [[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژه‌نامه فقه سیاسی''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۱۶: خط ۱۸:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:شارات الخلافه]]
[[رده:اصطلاحات سیاسی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۲

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

شارات الخلافه - نشانه‌های خلافت - عبارت بودند از: خطبه، سکه و طراز. خطبه: دعایی بود که ائمۀ جماعات مساجد، در اوقات نماز، بر خلفا می‌خواندند. خلفا اغلب، امامت مساجد را شخصاً بر عهده داشته و نماز را با دعای بر نبی و رضایت صحابه به اتمام می‌رساندند، لکن هر گاه شهری را فتح می‌کردند، عمّال خود را به آنجا فرستاده و آنها هنگام قرائت نماز، با دعای بر خلیفه نماز را به پایان می‌رساندند[۱]. سکه: پول فلزی بود که نام خلیفه یا سلطان، روی آن حکاکی می‌شد. عرب پیش از اسلام، با پول کسری و قیصر معامله می‌کردند و با ظهور اسلام و گشایش شهرها، دول اسلامی در ابتدا نقودی را مشترکاً با روم و فارس سکه زدند و در زمان "عبدالملک مروان" - ۶۵ه‍.ق - آن را به سکه عربی تغییر دادند. بعدها، "دارالضرب" تشکیل شد و به کار سکه‌زنی پرداخت[۲].

طراز: این نشان، از زمان روم و ایران باستان مرسوم بود؛ به گونه‌ای که پادشاهان، نام یا نشانۀ مخصوص خود را در طراز لباس‌هایشان که از ابریشم بود، ترسیم می‌کردند و این خود، نشانه‌ای بود بر این که صاحب لباس از دولتیان است. مسلمانان پس از تصرّف ایران و روم، طراز را از رومیان اقتباس کردند، ولی تصویر را - به دلیل حرمت آن در اسلام - در طراز بکار نمی‌بردند و به جای آن، نام خود یا کلمات دیگری بر آن می‌نوشتند. عبدالملک مروان، نخستین کسی بود که طراز را به عربی انتقال داد و به برادر خود "عبدالعزیز" - فرمانروای مصر نوشت که بر طراز نقش ﴿لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ زند[۳].[۴]

منابع

پانویس

  1. مقدمه ابن خلدون، ص۲۶۹ و ۲۲۵.
  2. تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۳۷؛ النقود الاسلامیه، ص۱۱؛ مقدمه ابن خلدون، ص۲۶۱.
  3. تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۳۷؛ تاریخ سیاسی اسلام، ج۱، ص۴۶۴؛ صبح الاعشی، ج۴، ص۴۴۱؛ ردّ المختار، ج۶، ص۳۵۲؛ مقدمه ابن خلدون، ص۲۶۶.
  4. فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۱۲۶.