حفص بن عمر بن سعد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '\[\[رده\:قاتلان\sامام\sحسین\]\]↵\[\[رده\:(.*)\]\]' به 'رده:قاتلان امام حسین') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | ||
'''[[حفص بن عمر بن سعد]]'''، پسر [[عمر بن سعد]] که در [[روز عاشورا]] همراه پدرش در [[کربلا]] حضور داشت و پدرش را به [[قتل]] [[امام حسین]]{{ع}} و [[اصحاب]] تحریک کرد. | '''[[حفص بن عمر بن سعد]]'''، پسر [[عمر بن سعد]] که در [[روز عاشورا]] همراه پدرش در [[کربلا]] حضور داشت و پدرش را به [[قتل]] [[امام حسین]] {{ع}} و [[اصحاب]] تحریک کرد. | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
قبل از [[روز عاشورا]]، هنگامی که [[حسین بن علی]]{{ع}} دانست [[عمر بن سعد]] با لشکرش به مقابله با او به سرزمین [[نینوا]] آمدند و آماده [[جنگیدن]] و [[حمله]] هستند، پیکی را نزد [[عمر سعد]] فرستاد و آنها را به ملاقاتی [[دعوت]] نمود. [[عمر سعد]] با پسرش [[حفص بن عمر بن سعد|حفص]] و قریب بیست نفر سوار و [[امام حسین]]{{ع}} نیز با همین تعداد در میان دو [[لشکر]] گرد هم آمدند. [[امام حسین]]{{ع}} به اصحابش فرمود که دورتر روند و فقط برادرش [[عباس بن علی]]{{ع}} و فرزندش [[علی اکبر]]{{ع}} در کنارش بمانند. [[عمر سعد]] هم همین کار را کرد و فقط پسرش و غلامش ماندند. [[امام]]{{ع}} و [[عمر بن سعد]] شبانه و در پنهانی مدت‌ها با هم [[گفتگو]] کردند و سپس هر کدام سوی [[لشکرگاه]] خود بازگشتند. | قبل از [[روز عاشورا]]، هنگامی که [[حسین بن علی]] {{ع}} دانست [[عمر بن سعد]] با لشکرش به مقابله با او به سرزمین [[نینوا]] آمدند و آماده [[جنگیدن]] و [[حمله]] هستند، پیکی را نزد [[عمر سعد]] فرستاد و آنها را به ملاقاتی [[دعوت]] نمود. [[عمر سعد]] با پسرش [[حفص بن عمر بن سعد|حفص]] و قریب بیست نفر سوار و [[امام حسین]] {{ع}} نیز با همین تعداد در میان دو [[لشکر]] گرد هم آمدند. [[امام حسین]] {{ع}} به اصحابش فرمود که دورتر روند و فقط برادرش [[عباس بن علی]] {{ع}} و فرزندش [[علی اکبر]] {{ع}} در کنارش بمانند. [[عمر سعد]] هم همین کار را کرد و فقط پسرش و غلامش ماندند. [[امام]] {{ع}} و [[عمر بن سعد]] شبانه و در پنهانی مدت‌ها با هم [[گفتگو]] کردند و سپس هر کدام سوی [[لشکرگاه]] خود بازگشتند. | ||
[[مختار ثقفی]]، [[ابوعمره کیسان]] صاحب [[شرطه]] خود را به [[خانه]] [[عمر بن سعد]] فرستاد. [[ابوعمره]]، [[عمر بن سعد]] را کُشت و سرش را نزد مختار برد.<ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، | [[مختار ثقفی]]، [[ابوعمره کیسان]] صاحب [[شرطه]] خود را به [[خانه]] [[عمر بن سعد]] فرستاد. [[ابوعمره]]، [[عمر بن سعد]] را کُشت و سرش را نزد مختار برد.<ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.</ref> [[حفص بن عمر بن سعد|حفص]] دستگیر شده و در کنار مختار ایستاده بود و به سر [[پدر]] نگاه می‌کرد. مختار به او گفت: این را می‌شناسی؟ گفت آری، {{متن قرآن|إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ}}<ref>«ما از آن خداوندیم و به سوی او باز می‌گردیم» سوره بقره، آیه ۱۵۶.</ref>. [[زندگی]] پس از او [[زشت]] است. مختار گفت: راست گفتی و [[دستور]] داد همانجا او را کُشتند و گفت: آن به جای [[حسین]] {{ع}} و این به جای [[علی بن الحسین]] {{ع}}، اگرچه هرگز برابر هم نیستند و با خود گفت: چه مقایسه ناعادلانه‌ای! به [[خدا]] قسم اگر سه‌ربع [[قریش]] را بکشم، [[تلافی]] یک بند انگشت او ([[حسین]] {{ع}}) را نکرده‌ام. آنگاه مختار، سر هر دو [[ملعون]] (پدر و پسر) را برای [[محمد بن حنفیه]] به [[مدینه]] فرستاد<ref>الطبقات الکبری، ابن سعد کاتب واقدی، محمد، چاپ احسان عباس، بیروت: دار صادر، ۱۴۰۵ قمری. ، ج۵، ص۱۶۸؛ تاریخ ۵۶. تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷میلادی. ، ج۶، ص۶۱-۶۲؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: ۱۳۹۵ قمری/ ۱۹۷۵ میلادی. ، ج۶، ص۲۴۵-۲۴۶؛ ۳۵. البدء و التاریخ، مقدسی، مطهربن طاهر، پاریس: چاپ کلمان هوار، ۱۸۹۹ – ۱۹۱۹ میلادی، چاپ افست تهران: ۱۹۶۲ میلادی. ، ج۶، ص۲۴،۲۱.</ref>.<ref>[[مرضیه محمدزاده|محمدزاده، مرضیه]]، [[دوزخیان جاوید (کتاب)|دوزخیان جاوید]]، ص۲۵۱.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۵۳
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
حفص بن عمر بن سعد، پسر عمر بن سعد که در روز عاشورا همراه پدرش در کربلا حضور داشت و پدرش را به قتل امام حسین (ع) و اصحاب تحریک کرد.
مقدمه
قبل از روز عاشورا، هنگامی که حسین بن علی (ع) دانست عمر بن سعد با لشکرش به مقابله با او به سرزمین نینوا آمدند و آماده جنگیدن و حمله هستند، پیکی را نزد عمر سعد فرستاد و آنها را به ملاقاتی دعوت نمود. عمر سعد با پسرش حفص و قریب بیست نفر سوار و امام حسین (ع) نیز با همین تعداد در میان دو لشکر گرد هم آمدند. امام حسین (ع) به اصحابش فرمود که دورتر روند و فقط برادرش عباس بن علی (ع) و فرزندش علی اکبر (ع) در کنارش بمانند. عمر سعد هم همین کار را کرد و فقط پسرش و غلامش ماندند. امام (ع) و عمر بن سعد شبانه و در پنهانی مدت‌ها با هم گفتگو کردند و سپس هر کدام سوی لشکرگاه خود بازگشتند.
مختار ثقفی، ابوعمره کیسان صاحب شرطه خود را به خانه عمر بن سعد فرستاد. ابوعمره، عمر بن سعد را کُشت و سرش را نزد مختار برد.[۱] حفص دستگیر شده و در کنار مختار ایستاده بود و به سر پدر نگاه می‌کرد. مختار به او گفت: این را می‌شناسی؟ گفت آری، ﴿إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ﴾[۲]. زندگی پس از او زشت است. مختار گفت: راست گفتی و دستور داد همانجا او را کُشتند و گفت: آن به جای حسین (ع) و این به جای علی بن الحسین (ع)، اگرچه هرگز برابر هم نیستند و با خود گفت: چه مقایسه ناعادلانه‌ای! به خدا قسم اگر سه‌ربع قریش را بکشم، تلافی یک بند انگشت او (حسین (ع)) را نکرده‌ام. آنگاه مختار، سر هر دو ملعون (پدر و پسر) را برای محمد بن حنفیه به مدینه فرستاد[۳].[۴]
جستارهای وابسته
- عمر بن سعد (پدر)
منابع
پانویس
- ↑ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.
- ↑ «ما از آن خداوندیم و به سوی او باز می‌گردیم» سوره بقره، آیه ۱۵۶.
- ↑ الطبقات الکبری، ابن سعد کاتب واقدی، محمد، چاپ احسان عباس، بیروت: دار صادر، ۱۴۰۵ قمری. ، ج۵، ص۱۶۸؛ تاریخ ۵۶. تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷میلادی. ، ج۶، ص۶۱-۶۲؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: ۱۳۹۵ قمری/ ۱۹۷۵ میلادی. ، ج۶، ص۲۴۵-۲۴۶؛ ۳۵. البدء و التاریخ، مقدسی، مطهربن طاهر، پاریس: چاپ کلمان هوار، ۱۸۹۹ – ۱۹۱۹ میلادی، چاپ افست تهران: ۱۹۶۲ میلادی. ، ج۶، ص۲۴،۲۱.
- ↑ محمدزاده، مرضیه، دوزخیان جاوید، ص۲۵۱.