علم امام رضا: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[علم امام رضا در حدیث]] - [[علم امام رضا در تاریخ اسلامی]] - [[علم امام رضا در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = امام رضا | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}


==مقدمه==
== مقدمه ==
[[پیامبر خدا]]{{صل}} می‌فرمایند: «[[علی بن موسی]]{{ع}} کسی است که به [[نور خدا]] می‌بیند و به تفهیم و [[تعلیم]] [[خدا]] می‌شنود، و به [[حکمت خدا]] سخن می‌گوید، نظر صائب او [[خطا]] ندارد و در [[علم]] و [[دانش]] او [[جهل]] راه ندارد. ظرفیت وجود او از [[حلم]] و علم پر شده است»<ref>عیون اخبار الرضا{{ع}}، ج۲، باب ۴، ص۳۵.</ref>.
[[پیامبر خدا]] {{صل}} می‌فرمایند: «[[علی بن موسی]] {{ع}} کسی است که به نور خدا می‌بیند و به تفهیم و [[تعلیم]] [[خدا]] می‌شنود، و به [[حکمت خدا]] سخن می‌گوید، نظر صائب او [[خطا]] ندارد و در [[علم]] و [[دانش]] او [[جهل]] راه ندارد. ظرفیت وجود او از [[حلم]] و علم پر شده است»<ref>عیون اخبار الرضا {{ع}}، ج۲، باب ۴، ص۳۵.</ref>.


[[امام صادق]]{{ع}} نیز بارها به فرزندشان [[موسی بن جعفر]]{{ع}} می‌فرمودند: «دانای [[خاندان پیامبر]]{{صل}} در [[نسل]] توست و ای کاش من او را [[درک]] کرده می‌دیدم»<ref>اعلام الوری، ص۳۱۵؛ اثبات الهداة، ج۶، ص۲۸.</ref> وقتی [[مأمون عباسی]]، به قصد [[تخریب]] [[امام رضا]]{{ع}} مجلس مناظره‌ای را ترتیب می‌داد و از مدعوین می‌خواست که در زمینه‌های مختلف از [[امام]]{{ع}} سؤالاتی را بپرسند امام رضا{{ع}} با [[توسل]] به [[آیات قرآن]] و [[احکام]] [[خداوند]]، به تمام سوالات پاسخی روشن و دندان شکن می‌دادند به طوری که اربابان [[ادیان]] و [[مذاهب]] دیگر در برابر علم و دانش امام{{ع}} سر [[تسلیم]] به زیر می‌آوردند<ref>کشف الغمه، ج۳، ص۱۵۷.</ref>. امام{{ع}} حتی با زبان کسانی که با ایشان [[مناظره]] می‌نمودند تکلم می‌نمودند و از همه مهم‌تر این که ایشان بر تمامی ادیان و مکاتب و فرق، [[آگاهی]] داشتند و به کتاب و گفتار مدعوین نیز [[استدلال]] می‌نمودند<ref>احتجاج، ج۲، ص۴۱۵.</ref>.
[[امام صادق]] {{ع}} نیز بارها به فرزندشان [[موسی بن جعفر]] {{ع}} می‌فرمودند: «دانای [[خاندان پیامبر]] {{صل}} در نسل توست و ای کاش من او را [[درک]] کرده می‌دیدم»<ref>اعلام الوری، ص۳۱۵؛ اثبات الهداة، ج۶، ص۲۸.</ref> وقتی [[مأمون عباسی]]، به قصد تخریب [[امام رضا]] {{ع}} مجلس مناظره‌ای را ترتیب می‌داد و از مدعوین می‌خواست که در زمینه‌های مختلف از [[امام]] {{ع}} سؤالاتی را بپرسند امام رضا {{ع}} با [[توسل]] به [[آیات قرآن]] و [[احکام]] [[خداوند]]، به تمام سوالات پاسخی روشن و دندان شکن می‌دادند به طوری که اربابان [[ادیان]] و [[مذاهب]] دیگر در برابر علم و دانش امام {{ع}} سر [[تسلیم]] به زیر می‌آوردند<ref>کشف الغمه، ج۳، ص۱۵۷.</ref>. امام {{ع}} حتی با زبان کسانی که با ایشان مناظره می‌نمودند تکلم می‌نمودند و از همه مهم‌تر این که ایشان بر تمامی ادیان و مکاتب و فرق، [[آگاهی]] داشتند و به کتاب و گفتار مدعوین نیز [[استدلال]] می‌نمودند<ref>احتجاج، ج۲، ص۴۱۵.</ref>.


[[مأمون]] نیز نتوانسته بود این [[حقیقت]] [[انکار]] ناپذیر را [[کتمان]] کند و زبان به تقدیر از علم و دانش امام{{ع}} باز کرده بود<ref>عیون اخبار الرضا{{ع}}، ج۲، ص۲۳۹.</ref>.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۲۹۷.</ref>
[[مأمون]] نیز نتوانسته بود این [[حقیقت]] [[انکار]] ناپذیر را [[کتمان]] کند و زبان به تقدیر از علم و دانش امام {{ع}} باز کرده بود<ref>عیون اخبار الرضا {{ع}}، ج۲، ص۲۳۹.</ref>.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۲۹۷.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
خط ۲۱: خط ۲۱:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:علم امام رضا]]
[[رده:امام رضا]]
[[رده:علم امام]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۳۳

مقدمه

پیامبر خدا (ص) می‌فرمایند: «علی بن موسی (ع) کسی است که به نور خدا می‌بیند و به تفهیم و تعلیم خدا می‌شنود، و به حکمت خدا سخن می‌گوید، نظر صائب او خطا ندارد و در علم و دانش او جهل راه ندارد. ظرفیت وجود او از حلم و علم پر شده است»[۱].

امام صادق (ع) نیز بارها به فرزندشان موسی بن جعفر (ع) می‌فرمودند: «دانای خاندان پیامبر (ص) در نسل توست و ای کاش من او را درک کرده می‌دیدم»[۲] وقتی مأمون عباسی، به قصد تخریب امام رضا (ع) مجلس مناظره‌ای را ترتیب می‌داد و از مدعوین می‌خواست که در زمینه‌های مختلف از امام (ع) سؤالاتی را بپرسند امام رضا (ع) با توسل به آیات قرآن و احکام خداوند، به تمام سوالات پاسخی روشن و دندان شکن می‌دادند به طوری که اربابان ادیان و مذاهب دیگر در برابر علم و دانش امام (ع) سر تسلیم به زیر می‌آوردند[۳]. امام (ع) حتی با زبان کسانی که با ایشان مناظره می‌نمودند تکلم می‌نمودند و از همه مهم‌تر این که ایشان بر تمامی ادیان و مکاتب و فرق، آگاهی داشتند و به کتاب و گفتار مدعوین نیز استدلال می‌نمودند[۴].

مأمون نیز نتوانسته بود این حقیقت انکار ناپذیر را کتمان کند و زبان به تقدیر از علم و دانش امام (ع) باز کرده بود[۵].[۶]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. عیون اخبار الرضا (ع)، ج۲، باب ۴، ص۳۵.
  2. اعلام الوری، ص۳۱۵؛ اثبات الهداة، ج۶، ص۲۸.
  3. کشف الغمه، ج۳، ص۱۵۷.
  4. احتجاج، ج۲، ص۴۱۵.
  5. عیون اخبار الرضا (ع)، ج۲، ص۲۳۹.
  6. محمدی، حسین، رضانامه ص ۲۹۷.