مسلمة بن مخلد: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = آبرو | عنوان مدخل = آبرو | مداخل مرتبط = آبرو در قرآن - آبرو در تاریخ اسلامی | پرسش مرتبط = }} == آشنایی اجمالی == از امرای بزرگ صدر اسلام و از هواداران معاویه، وی در جنگ صفین همراه معاویه بود و در سال ۴۷ از سوی او...» ایجاد کرد)
 
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = آبرو
| موضوع مرتبط =  
| عنوان مدخل  = آبرو
| عنوان مدخل  =  
| مداخل مرتبط = [[آبرو در قرآن]] - [[آبرو در تاریخ اسلامی]]
| مداخل مرتبط =  
| پرسش مرتبط  =
| پرسش مرتبط  =
}}
}}


== آشنایی اجمالی ==
== آشنایی اجمالی ==
از امرای بزرگ [[صدر اسلام]] و از هواداران [[معاویه]]، وی در [[جنگ صفین]] همراه معاویه بود و در سال ۴۷ از سوی او به [[حکومت مصر]] و [[مغرب]] [[منصوب]] گردید و پس از [[مرگ معاویه]]، [[یزید]] نیز او را در همان [[مقام]] باقی گذارد. وی خود در اسکندریه اقامت گزید و لشکرهایی به مغرب گسیل کرد و سرانجام در اسکندریه و به قولی در [[مدینه]] درگذشت. گفته‌اند وی نخستین کسی بود که برای [[اذان]] گفتن در [[مساجد]] مناره ساخت.<ref>اعلام، ج ۷، ص۲۲۴؛ سیر اعلام النبلاء، ج۳، ص۴۲۴.</ref>.<ref>[[سید غلام رضا تهامی|تهامی، سید غلام رضا]]، [[فرهنگ اعلام تاریخ اسلام ج۲ (کتاب)|فرهنگ اعلام تاریخ اسلام]]، ج۲، ص ۱۹۱۷.</ref>
از فرماندهان نامور [[صدر اسلام]] و از هواداران [[معاویه]]، وی در [[جنگ صفین]] همراه معاویه بود و در سال ۴۷ از سوی او به [[حکومت مصر]] و [[مغرب]] [[منصوب]] گردید و پس از [[مرگ معاویه]]، [[یزید]] نیز او را در همان [[مقام]] باقی گذارد. وی خود در اسکندریه اقامت گزید و لشکرهایی به مغرب گسیل کرد و سرانجام در اسکندریه و به قولی در [[مدینه]] درگذشت. گفته‌اند وی نخستین کسی بود که برای [[اذان]] گفتن در [[مساجد]] مناره ساخت.<ref>اعلام، ج ۷، ص۲۲۴؛ سیر اعلام النبلاء، ج۳، ص۴۲۴.</ref>.<ref>[[سید غلام رضا تهامی|تهامی، سید غلام رضا]]، [[فرهنگ اعلام تاریخ اسلام ج۲ (کتاب)|فرهنگ اعلام تاریخ اسلام]]، ج۲، ص ۱۹۱۷.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۳۰

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

آشنایی اجمالی

از فرماندهان نامور صدر اسلام و از هواداران معاویه، وی در جنگ صفین همراه معاویه بود و در سال ۴۷ از سوی او به حکومت مصر و مغرب منصوب گردید و پس از مرگ معاویه، یزید نیز او را در همان مقام باقی گذارد. وی خود در اسکندریه اقامت گزید و لشکرهایی به مغرب گسیل کرد و سرانجام در اسکندریه و به قولی در مدینه درگذشت. گفته‌اند وی نخستین کسی بود که برای اذان گفتن در مساجد مناره ساخت.[۱].[۲]

منابع

پانویس

  1. اعلام، ج ۷، ص۲۲۴؛ سیر اعلام النبلاء، ج۳، ص۴۲۴.
  2. تهامی، سید غلام رضا، فرهنگ اعلام تاریخ اسلام، ج۲، ص ۱۹۱۷.