بینش علمی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} ==مقدمه== یکی از شرایط مدیریت بر خورداری از بینش علمی مؤثر و متناسب با حوزه کاری خویش است؛ چراکه مدیریت عبارت از معرفتی است که هم فلسفی بوده، هم هنری و هم علمی....» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
(←مقدمه) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
یکی از شرایط [[مدیریت]] بر خورداری از | یکی از شرایط [[مدیریت]] بر خورداری از بینش علمی مؤثر و متناسب با حوزه کاری خویش است؛ چراکه مدیریت عبارت از [[معرفتی]] است که هم [[فلسفی]] بوده، هم [[هنری]] و هم [[علمی]]. و هر مدیری بر اساس [[بینش]] و دیدگاه خود ابزارهای علمی مدیریت را به کار می‌گیرد. | ||
[[نظام اداری]]، توانی است که همه [[انسان‌ها]] آن را دارند، ولی وقتی تناسب [[مسئولیت]] با [[توانایی]] از نظر [[تعهد]] و [[علم]] بهم خورد، ناگزیر زمینه [[رشد]] آفت‌های نظام اداری فراهم می‌شود که از اهم [[آفات نظام اداری]] [[ضعف]] بینش علمی است. مدیریت هر [[سازمان]] به تناسب گستردگی و پیچیدگی سازمان خود باید به [[میزان]] علم و [[تخصص]] و [[تجربه]] بیافزاید و [[غفلت]] از این معیار [[اسلامی]] در [[گزینش]] مدیران موجب خسارت‌های جبران‌ناپذیر خواهد بود، ولی حتی اگر در ابتدا [[انتخاب]] [[مدیر]] بر اساس صلاحیت علمی در کنار تعهد [[ایمانی]] صورت گرفته باشد، نباید از آفت ضعف بینش علمی [[غافل]] بود؛ زیرا ممکن است به دلیل تحولات بعدی و گسترده‌تر شدن سازمان و پیچیده‌تر شدن مدیریت و سازمان، توان علمی و تخصصی مدیر باشرایط کنونی که پس از گزینش او به وجود آمده، وفق ندهد و از این رو ضعف بیشتر موجب [[انحراف]] در [[تصمیم‌گیری]] در عملیات شود {{متن حدیث| لِلْجَاهِلِ فِي كُلِّ حَالَةٍ خُسْرَانٌ}}<ref>غررالحکم، ج۵، ص۲۸۰.</ref>. | [[نظام اداری]]، توانی است که همه [[انسان‌ها]] آن را دارند، ولی وقتی تناسب [[مسئولیت]] با [[توانایی]] از نظر [[تعهد]] و [[علم]] بهم خورد، ناگزیر زمینه [[رشد]] آفت‌های نظام اداری فراهم می‌شود که از اهم [[آفات نظام اداری]] [[ضعف]] بینش علمی است. مدیریت هر [[سازمان]] به تناسب گستردگی و پیچیدگی سازمان خود باید به [[میزان]] علم و [[تخصص]] و [[تجربه]] بیافزاید و [[غفلت]] از این معیار [[اسلامی]] در [[گزینش]] مدیران موجب خسارت‌های جبران‌ناپذیر خواهد بود، ولی حتی اگر در ابتدا [[انتخاب]] [[مدیر]] بر اساس صلاحیت علمی در کنار تعهد [[ایمانی]] صورت گرفته باشد، نباید از آفت ضعف بینش علمی [[غافل]] بود؛ زیرا ممکن است به دلیل تحولات بعدی و گسترده‌تر شدن سازمان و پیچیده‌تر شدن مدیریت و سازمان، توان علمی و تخصصی مدیر باشرایط کنونی که پس از گزینش او به وجود آمده، وفق ندهد و از این رو ضعف بیشتر موجب [[انحراف]] در [[تصمیم‌گیری]] در عملیات شود {{متن حدیث| لِلْجَاهِلِ فِي كُلِّ حَالَةٍ خُسْرَانٌ}}<ref>غررالحکم، ج۵، ص۲۸۰.</ref>. | ||
بنابراین باید به تناسب [[پیشرفت]] سازمان و گستردگی و پیچیدگی آن بینش و معلومات فنی و تخصصی مدیران افزایش یابد. | بنابراین باید به تناسب [[پیشرفت]] سازمان و گستردگی و پیچیدگی آن بینش و معلومات فنی و تخصصی مدیران افزایش یابد. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۱۲
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
یکی از شرایط مدیریت بر خورداری از بینش علمی مؤثر و متناسب با حوزه کاری خویش است؛ چراکه مدیریت عبارت از معرفتی است که هم فلسفی بوده، هم هنری و هم علمی. و هر مدیری بر اساس بینش و دیدگاه خود ابزارهای علمی مدیریت را به کار می‌گیرد. نظام اداری، توانی است که همه انسان‌ها آن را دارند، ولی وقتی تناسب مسئولیت با توانایی از نظر تعهد و علم بهم خورد، ناگزیر زمینه رشد آفت‌های نظام اداری فراهم می‌شود که از اهم آفات نظام اداری ضعف بینش علمی است. مدیریت هر سازمان به تناسب گستردگی و پیچیدگی سازمان خود باید به میزان علم و تخصص و تجربه بیافزاید و غفلت از این معیار اسلامی در گزینش مدیران موجب خسارت‌های جبران‌ناپذیر خواهد بود، ولی حتی اگر در ابتدا انتخاب مدیر بر اساس صلاحیت علمی در کنار تعهد ایمانی صورت گرفته باشد، نباید از آفت ضعف بینش علمی غافل بود؛ زیرا ممکن است به دلیل تحولات بعدی و گسترده‌تر شدن سازمان و پیچیده‌تر شدن مدیریت و سازمان، توان علمی و تخصصی مدیر باشرایط کنونی که پس از گزینش او به وجود آمده، وفق ندهد و از این رو ضعف بیشتر موجب انحراف در تصمیم‌گیری در عملیات شود « لِلْجَاهِلِ فِي كُلِّ حَالَةٍ خُسْرَانٌ»[۱]. بنابراین باید به تناسب پیشرفت سازمان و گستردگی و پیچیدگی آن بینش و معلومات فنی و تخصصی مدیران افزایش یابد. برنامه‌های آموزشی ضمن خدمت می‌تواند توانایی‌های مورد نیاز سازمان را فراهم آورد و میزان کفایت مدیران را به سطح مطلوب ارتقا بخشد[۲].[۳]
منابع
پانویس
- ↑ غررالحکم، ج۵، ص۲۸۰.
- ↑ فقه سیاسی، ج۷، ص۴۹۹.
- ↑ عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی، ص ۴۴۱.