جندب بن کعب ازدی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
| آخرین راوی از او = | | آخرین راوی از او = | ||
}} | }} | ||
== آشنایی اجمالی == | |||
جندب [[فرزند]] کعب [[ازدی]] و به قولی عبدی یا غامدی و به [[نقل]] ابوالفرج در الاغانی، کعب [[اسدی]] از [[اصحاب رسول خدا]] {{صل}} و از [[یاران باوفای امیرالمؤمنین]] {{ع}} بود<ref>الاصابه، ج۱، ص۵۱۱ و الاغانی، ج۵، ص۱۵۶.</ref>. | |||
جندب به [[نقل]] کثیری از مؤرخان همان کسی است که در زمان [[خلیفه سوم]] ([[عثمان بن عفان]]) جادوگر [[حاکم کوفه]]، [[ولید بن عقبه]] را به [[قتل]] رساند و به [[قاتل]] جادوگر معروف گردید<ref>در کیفیت جادوگری او بدین صورت نقل شده که آن مرد جادوگر سر خود یا سر دیگری را با شمشیر می‌برید ولی به او ضرری نمی‌رسید و کعب سر این مرد جادوگر را برید. سیر اعلام النبلاء، ج۴، ص۳۲۵ و الاصابه ج۱، ص۵۱۱ و اسد الغابه، ج۱، ص۲۰۵.</ref>. | جندب به [[نقل]] کثیری از مؤرخان همان کسی است که در زمان [[خلیفه سوم]] ([[عثمان بن عفان]]) جادوگر [[حاکم کوفه]]، [[ولید بن عقبه]] را به [[قتل]] رساند و به [[قاتل]] جادوگر معروف گردید<ref>در کیفیت جادوگری او بدین صورت نقل شده که آن مرد جادوگر سر خود یا سر دیگری را با شمشیر می‌برید ولی به او ضرری نمی‌رسید و کعب سر این مرد جادوگر را برید. سیر اعلام النبلاء، ج۴، ص۳۲۵ و الاصابه ج۱، ص۵۱۱ و اسد الغابه، ج۱، ص۲۰۵.</ref>. | ||
بعد از این حادثه، [[ولید]] او را زندانی کرد. وی هنگامی که در زندان [[کوفه]] بود، شخصی [[نصرانی]] [[رئیس]] زندان بود. وقتی دید جندب روزها [[روزه]] می‌گیرد و شبها به [[نماز]] می‌ایستد، درباره او به تحقیق پرداخت تا این که دانست جندب [[انسان]] [[وارسته]] و [[مسلمان]] واقعی است از این‌رو، [[مرد]] [[نصرانی]] [[اسلام]] آورد و می‌گفت: «[[پروردگار]] من [[پروردگار]] جندب است و [[دین]] من بر [[دین]] جندب است»<ref>{{متن حدیث|ربي رب جندب و دیني على دين جندب}}؛ الاغانی، ج۵، ص۱۵۶ و ر. ک: اسد الغابه ج۱، ص۳۰۵.</ref>. | بعد از این حادثه، [[ولید]] او را زندانی کرد. وی هنگامی که در زندان [[کوفه]] بود، شخصی [[نصرانی]] [[رئیس]] زندان بود. وقتی دید جندب روزها [[روزه]] می‌گیرد و شبها به [[نماز]] می‌ایستد، درباره او به تحقیق پرداخت تا این که دانست جندب [[انسان]] [[وارسته]] و [[مسلمان]] واقعی است از این‌رو، [[مرد]] [[نصرانی]] [[اسلام]] آورد و می‌گفت: «[[پروردگار]] من [[پروردگار]] جندب است و [[دین]] من بر [[دین]] جندب است»<ref>{{متن حدیث|ربي رب جندب و دیني على دين جندب}}؛ الاغانی، ج۵، ص۱۵۶ و ر. ک: اسد الغابه ج۱، ص۳۰۵.</ref>. | ||
وی پس از [[آزادی]] از زندان به همراه بزرگانی از [[کوفه]] به علت [[انتقاد]] و [[عیب‌جویی]] از [[خلیفه سوم]] در سال ۳۳ [[هجری]] به [[دستور]] [[عثمان]] از [[کوفه]] به [[شام]] [[تبعید]] شدند<ref>تاریخ طبری، ج۴، ص۳۲۶.</ref>. | وی پس از [[آزادی]] از زندان به همراه بزرگانی از [[کوفه]] به علت [[انتقاد]] و [[عیب‌جویی]] از [[خلیفه سوم]] در سال ۳۳ [[هجری]] به [[دستور]] [[عثمان]] از [[کوفه]] به [[شام]] [[تبعید]] شدند<ref>تاریخ طبری، ج۴، ص۳۲۶.</ref>. | ||
جندب از جمله [[یاران]] باوفای [[امیرمؤمنان]] {{ع}} است که تا آخرین نفس از [[ولایت]] آن [[حضرت]] [[دفاع]] کرد و در [[جنگ صفین]] [[فرمانده]] پیاده [[نظام]] [[حضرت]] بود و سرانجام در همین [[جنگ]] به [[سال ۳۷ هجری]] در رکاب مولايش [[حضرت علی]] {{ع}} به [[شهادت]] رسید<ref>ر. ک: سير أعلام النبلاء، ج۴، ص۳۲۶ و الاصابه، ج۱، ص۵۱۱.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۳۱۶-۳۱۷.</ref> | جندب از جمله [[یاران]] باوفای [[امیرمؤمنان]] {{ع}} است که تا آخرین نفس از [[ولایت]] آن [[حضرت]] [[دفاع]] کرد و در [[جنگ صفین]] [[فرمانده]] پیاده [[نظام]] [[حضرت]] بود و سرانجام در همین [[جنگ]] به [[سال ۳۷ هجری]] در رکاب مولايش [[حضرت علی]] {{ع}} به [[شهادت]] رسید<ref>ر. ک: سير أعلام النبلاء، ج۴، ص۳۲۶ و الاصابه، ج۱، ص۵۱۱.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۳۱۶-۳۱۷.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | |||
{{مدخل وابسته}} | |||
* [[ازد]] (قبیله) | |||
{{پایان مدخل وابسته}} | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
#[[پرونده:1379452.jpg|22px]] [[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|'''اصحاب امام علی''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۶۷: | خط ۷۴: | ||
[[رده:اصحاب امام علی]] | [[رده:اصحاب امام علی]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده: | [[رده:ازد]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۴۶
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام علی است. جندب بن کعب ازدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: جندب بن کعب ازدی در تاریخ اسلامی - جندب بن کعب ازدی در تراجم و رجال - پرسش مرتبط ندارد| جندب بن کعب ازدی | |
|---|---|
 تصویر قدیمی از مسجد کوفه | |
| نام کامل | جندب بن کعب ازدی |
| جنسیت | مرد |
| از قبیله | ازد |
| پدر | کعب ازدی |
| محل زندگی | |
| تاریخ شهادت | ۳۷ هجری |
| از اصحاب | امام علی |
| حضور در جنگ | جنگ صفین |
آشنایی اجمالی
جندب فرزند کعب ازدی و به قولی عبدی یا غامدی و به نقل ابوالفرج در الاغانی، کعب اسدی از اصحاب رسول خدا (ص) و از یاران باوفای امیرالمؤمنین (ع) بود[۱].
جندب به نقل کثیری از مؤرخان همان کسی است که در زمان خلیفه سوم (عثمان بن عفان) جادوگر حاکم کوفه، ولید بن عقبه را به قتل رساند و به قاتل جادوگر معروف گردید[۲].
بعد از این حادثه، ولید او را زندانی کرد. وی هنگامی که در زندان کوفه بود، شخصی نصرانی رئیس زندان بود. وقتی دید جندب روزها روزه می‌گیرد و شبها به نماز می‌ایستد، درباره او به تحقیق پرداخت تا این که دانست جندب انسان وارسته و مسلمان واقعی است از این‌رو، مرد نصرانی اسلام آورد و می‌گفت: «پروردگار من پروردگار جندب است و دین من بر دین جندب است»[۳].
وی پس از آزادی از زندان به همراه بزرگانی از کوفه به علت انتقاد و عیب‌جویی از خلیفه سوم در سال ۳۳ هجری به دستور عثمان از کوفه به شام تبعید شدند[۴].
جندب از جمله یاران باوفای امیرمؤمنان (ع) است که تا آخرین نفس از ولایت آن حضرت دفاع کرد و در جنگ صفین فرمانده پیاده نظام حضرت بود و سرانجام در همین جنگ به سال ۳۷ هجری در رکاب مولايش حضرت علی (ع) به شهادت رسید[۵].[۶]
جستارهای وابسته
- ازد (قبیله)
منابع
پانویس
- ↑ الاصابه، ج۱، ص۵۱۱ و الاغانی، ج۵، ص۱۵۶.
- ↑ در کیفیت جادوگری او بدین صورت نقل شده که آن مرد جادوگر سر خود یا سر دیگری را با شمشیر می‌برید ولی به او ضرری نمی‌رسید و کعب سر این مرد جادوگر را برید. سیر اعلام النبلاء، ج۴، ص۳۲۵ و الاصابه ج۱، ص۵۱۱ و اسد الغابه، ج۱، ص۲۰۵.
- ↑ «ربي رب جندب و دیني على دين جندب»؛ الاغانی، ج۵، ص۱۵۶ و ر. ک: اسد الغابه ج۱، ص۳۰۵.
- ↑ تاریخ طبری، ج۴، ص۳۲۶.
- ↑ ر. ک: سير أعلام النبلاء، ج۴، ص۳۲۶ و الاصابه، ج۱، ص۵۱۱.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۳۱۶-۳۱۷.