حسنه در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۲: خط ۲:
| موضوع مرتبط = حسنه
| موضوع مرتبط = حسنه
| عنوان مدخل  = حسنه
| عنوان مدخل  = حسنه
| مداخل مرتبط = [[حسنه در قرآن]] - [[حسنه در حدیث]]
| مداخل مرتبط = [[حسنه در قرآن]] - [[حسنه در علوم قرآنی]] - [[حسنه در حدیث]]
| پرسش مرتبط  =  
| پرسش مرتبط  =  
}}
}}
خط ۸: خط ۸:
== [[کلمات قصار]] پیرامون حسنه ==
== [[کلمات قصار]] پیرامون حسنه ==
در غررالحکم و دررالکلم درباره [[حسنات]] و حسنه کلماتی از [[علی]] {{ع}} به اقتصار بیان شده و ما در این جا به [[نقل]] بعضی از آنها می‌پرداریم:
در غررالحکم و دررالکلم درباره [[حسنات]] و حسنه کلماتی از [[علی]] {{ع}} به اقتصار بیان شده و ما در این جا به [[نقل]] بعضی از آنها می‌پرداریم:
#{{متن حدیث|اكْتِسَابُ الْحَسَنَاتِ مِنْ‏ أَفْضَلِ‏ الْمَكَاسِبِ‏}}: تحصیل و اکتساب [[خوبی‌ها]]، از [[بهترین]] کسب‌هاست.
#{{متن حدیث|اكْتِسَابُ الْحَسَنَاتِ مِنْ‏ أَفْضَلِ‏ الْمَكَاسِبِ‏}}: تحصیل و اکتساب خوبی‌ها، از [[بهترین]] کسب‌هاست.
#{{متن حدیث|لِكُلِّ حَسَنَةٍ ثَوَابٌ‏}}: برای هر کار [[نیکی]]، [[پاداش]] نیکی است.
#{{متن حدیث|لِكُلِّ حَسَنَةٍ ثَوَابٌ‏}}: برای هر کار [[نیکی]]، [[پاداش]] نیکی است.
#{{متن حدیث|فِي‏ كُلِّ‏ حَسَنَةٍ مَثُوبَةٌ}}: در هر حسنه و کار خوبی، [[ثواب]] و پاداش نیکی است.
#{{متن حدیث|فِي‏ كُلِّ‏ حَسَنَةٍ مَثُوبَةٌ}}: در هر حسنه و کار خوبی، [[ثواب]] و پاداش نیکی است.

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۱۷

کلمات قصار پیرامون حسنه

در غررالحکم و دررالکلم درباره حسنات و حسنه کلماتی از علی (ع) به اقتصار بیان شده و ما در این جا به نقل بعضی از آنها می‌پرداریم:

  1. «اكْتِسَابُ الْحَسَنَاتِ مِنْ‏ أَفْضَلِ‏ الْمَكَاسِبِ‏»: تحصیل و اکتساب خوبی‌ها، از بهترین کسب‌هاست.
  2. «لِكُلِّ حَسَنَةٍ ثَوَابٌ‏»: برای هر کار نیکی، پاداش نیکی است.
  3. «فِي‏ كُلِّ‏ حَسَنَةٍ مَثُوبَةٌ»: در هر حسنه و کار خوبی، ثواب و پاداش نیکی است.
  4. «كُلُّ حَسَنَةٍ لَا يُرَادُ بِهَا وَجْهُ اللَّهِ سُبْحَانَهُ فَعَلَيْهَا قُبْحُ‏ الرِّيَاءِ وَ ثَمَرَتُهَا سُوءُ الْجَزَاءِ»: هر کار خیری که در آن خشنودی و رضای خدای تعالی اراده نشود، پس بر آن کار، زشتی ریا و خودنمایی بوده و نتیجه و ثمره‌اش زشتی جزاست[۱].

منابع

پانویس