استدراج در معارف و سیره علوی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
برخورداری از [[نعمت‌های فراوان]]، همیشه به دلیل | برخورداری از [[نعمت‌های فراوان]]، همیشه به دلیل شایستگی [[بنده]] نیست؛ بلکه گاه به جهت مهلت دادن به بنده [[گناه‌کار]] است و بنده هر چه [[گناه]] می‌کند، [[خداوند]] به او [[نعمت]] بیشتری می‌دهد تا شاید از راه نعمت دادن [[شرم]] کند و برگردد. | ||
[[استدراج]] بدین معنا است که [[خدا]] او را به حال خود را می‌گذارد تا به [[عذاب]] بسیار سخت در [[دنیا]] یا [[آخرت]]، و یا هم در دنیا و هم آخرت [[مبتلا]] شود<ref>ر. ک: غررالحکم، ج۴، ص۶۸، ح۵۳۱۸ و ص۵۵۰، ح۶۹۴۳؛ ج۳، ص۱۳۲ - ۱۳۳، ح۴۰۴۷.</ref>. [[امام علی]] {{ع}} درباره استدراج بیانات مختلفی دارند که به یک نمونه آن اشاره می‌کنیم: «هنگامی که [[خدای سبحان]] با وجود گناهانت، نعمت‌هایش را پی در پی بر تو می‌فرستد، پس آن برای تو استدراج است»<ref>غررالحکم، ج۳، ص۱۳۲، ح۴۰۴۷.</ref>. همچنین تعبیرهایی نظیر «بسا [[احسان]] که همراه استدراج است»<ref>غررالحکم، ج۴، ص۵۵۰، ح۶۹۴۳.</ref> و «برحذر باش از نعمت‌هایی که همراه گناه به تو می‌رسد»<ref>نهج البلاغه، حکمت ۲۴.</ref> در کلمات | |||
[[استدراج]] بدین معنا است که [[خدا]] او را به حال خود را می‌گذارد تا به [[عذاب]] بسیار سخت در [[دنیا]] یا [[آخرت]]، و یا هم در دنیا و هم آخرت [[مبتلا]] شود<ref>ر. ک: غررالحکم، ج۴، ص۶۸، ح۵۳۱۸ و ص۵۵۰، ح۶۹۴۳؛ ج۳، ص۱۳۲ - ۱۳۳، ح۴۰۴۷.</ref>. [[امام علی]] {{ع}} درباره استدراج بیانات مختلفی دارند که به یک نمونه آن اشاره می‌کنیم: «هنگامی که [[خدای سبحان]] با وجود گناهانت، نعمت‌هایش را پی در پی بر تو می‌فرستد، پس آن برای تو استدراج است»<ref>غررالحکم، ج۳، ص۱۳۲، ح۴۰۴۷.</ref>. همچنین تعبیرهایی نظیر «بسا [[احسان]] که همراه استدراج است»<ref>غررالحکم، ج۴، ص۵۵۰، ح۶۹۴۳.</ref> و «برحذر باش از نعمت‌هایی که همراه گناه به تو می‌رسد»<ref>نهج البلاغه، حکمت ۲۴.</ref> در کلمات حضرت موجود است<ref>[[احمد علی یوسفی|یوسفی، احمد علی]]، [[مبانی فلسفی نظام اقتصادی (مقاله)| مقاله «مبانی فلسفی نظام اقتصادی»]]، [[دانشنامه امام علی ج۷ (کتاب)|دانشنامه امام علی]]، ج۷، ص ۵۸.</ref>. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۰
این مدخل زیرشاخهٔ بحث استدراج است. استدراج از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: استدراج در قرآن - استدراج در علوم قرآنی - استدراج در فقه سیاسی - استدراج در کلام اسلامی - استدراج در معارف دعا و زیارات - استدراج در معارف و سیره علوی - استدراج در معارف و سیره سجادی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
برخورداری از نعمت‌های فراوان، همیشه به دلیل شایستگی بنده نیست؛ بلکه گاه به جهت مهلت دادن به بنده گناه‌کار است و بنده هر چه گناه می‌کند، خداوند به او نعمت بیشتری می‌دهد تا شاید از راه نعمت دادن شرم کند و برگردد.
استدراج بدین معنا است که خدا او را به حال خود را می‌گذارد تا به عذاب بسیار سخت در دنیا یا آخرت، و یا هم در دنیا و هم آخرت مبتلا شود[۱]. امام علی (ع) درباره استدراج بیانات مختلفی دارند که به یک نمونه آن اشاره می‌کنیم: «هنگامی که خدای سبحان با وجود گناهانت، نعمت‌هایش را پی در پی بر تو می‌فرستد، پس آن برای تو استدراج است»[۲]. همچنین تعبیرهایی نظیر «بسا احسان که همراه استدراج است»[۳] و «برحذر باش از نعمت‌هایی که همراه گناه به تو می‌رسد»[۴] در کلمات حضرت موجود است[۵].
منابع
پانویس
- ↑ ر. ک: غررالحکم، ج۴، ص۶۸، ح۵۳۱۸ و ص۵۵۰، ح۶۹۴۳؛ ج۳، ص۱۳۲ - ۱۳۳، ح۴۰۴۷.
- ↑ غررالحکم، ج۳، ص۱۳۲، ح۴۰۴۷.
- ↑ غررالحکم، ج۴، ص۵۵۰، ح۶۹۴۳.
- ↑ نهج البلاغه، حکمت ۲۴.
- ↑ یوسفی، احمد علی، مقاله «مبانی فلسفی نظام اقتصادی»، دانشنامه امام علی، ج۷، ص ۵۸.