علم امام رضا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[پیامبر خدا]] {{صل}} می‌فرمایند: «[[علی بن موسی]] {{ع}} کسی است که به | [[پیامبر خدا]] {{صل}} می‌فرمایند: «[[علی بن موسی]] {{ع}} کسی است که به نور خدا می‌بیند و به تفهیم و [[تعلیم]] [[خدا]] می‌شنود، و به [[حکمت خدا]] سخن می‌گوید، نظر صائب او [[خطا]] ندارد و در [[علم]] و [[دانش]] او [[جهل]] راه ندارد. ظرفیت وجود او از [[حلم]] و علم پر شده است»<ref>عیون اخبار الرضا {{ع}}، ج۲، باب ۴، ص۳۵.</ref>. | ||
[[امام صادق]] {{ع}} نیز بارها به فرزندشان [[موسی بن جعفر]] {{ع}} می‌فرمودند: «دانای [[خاندان پیامبر]] {{صل}} در | [[امام صادق]] {{ع}} نیز بارها به فرزندشان [[موسی بن جعفر]] {{ع}} می‌فرمودند: «دانای [[خاندان پیامبر]] {{صل}} در نسل توست و ای کاش من او را [[درک]] کرده می‌دیدم»<ref>اعلام الوری، ص۳۱۵؛ اثبات الهداة، ج۶، ص۲۸.</ref> وقتی [[مأمون عباسی]]، به قصد تخریب [[امام رضا]] {{ع}} مجلس مناظره‌ای را ترتیب می‌داد و از مدعوین می‌خواست که در زمینه‌های مختلف از [[امام]] {{ع}} سؤالاتی را بپرسند امام رضا {{ع}} با [[توسل]] به [[آیات قرآن]] و [[احکام]] [[خداوند]]، به تمام سوالات پاسخی روشن و دندان شکن می‌دادند به طوری که اربابان [[ادیان]] و [[مذاهب]] دیگر در برابر علم و دانش امام {{ع}} سر [[تسلیم]] به زیر می‌آوردند<ref>کشف الغمه، ج۳، ص۱۵۷.</ref>. امام {{ع}} حتی با زبان کسانی که با ایشان مناظره می‌نمودند تکلم می‌نمودند و از همه مهم‌تر این که ایشان بر تمامی ادیان و مکاتب و فرق، [[آگاهی]] داشتند و به کتاب و گفتار مدعوین نیز [[استدلال]] می‌نمودند<ref>احتجاج، ج۲، ص۴۱۵.</ref>. | ||
[[مأمون]] نیز نتوانسته بود این [[حقیقت]] [[انکار]] ناپذیر را [[کتمان]] کند و زبان به تقدیر از علم و دانش امام {{ع}} باز کرده بود<ref>عیون اخبار الرضا {{ع}}، ج۲، ص۲۳۹.</ref>.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۲۹۷.</ref> | [[مأمون]] نیز نتوانسته بود این [[حقیقت]] [[انکار]] ناپذیر را [[کتمان]] کند و زبان به تقدیر از علم و دانش امام {{ع}} باز کرده بود<ref>عیون اخبار الرضا {{ع}}، ج۲، ص۲۳۹.</ref>.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۲۹۷.</ref> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۳۳
مقدمه
پیامبر خدا (ص) می‌فرمایند: «علی بن موسی (ع) کسی است که به نور خدا می‌بیند و به تفهیم و تعلیم خدا می‌شنود، و به حکمت خدا سخن می‌گوید، نظر صائب او خطا ندارد و در علم و دانش او جهل راه ندارد. ظرفیت وجود او از حلم و علم پر شده است»[۱].
امام صادق (ع) نیز بارها به فرزندشان موسی بن جعفر (ع) می‌فرمودند: «دانای خاندان پیامبر (ص) در نسل توست و ای کاش من او را درک کرده می‌دیدم»[۲] وقتی مأمون عباسی، به قصد تخریب امام رضا (ع) مجلس مناظره‌ای را ترتیب می‌داد و از مدعوین می‌خواست که در زمینه‌های مختلف از امام (ع) سؤالاتی را بپرسند امام رضا (ع) با توسل به آیات قرآن و احکام خداوند، به تمام سوالات پاسخی روشن و دندان شکن می‌دادند به طوری که اربابان ادیان و مذاهب دیگر در برابر علم و دانش امام (ع) سر تسلیم به زیر می‌آوردند[۳]. امام (ع) حتی با زبان کسانی که با ایشان مناظره می‌نمودند تکلم می‌نمودند و از همه مهم‌تر این که ایشان بر تمامی ادیان و مکاتب و فرق، آگاهی داشتند و به کتاب و گفتار مدعوین نیز استدلال می‌نمودند[۴].
مأمون نیز نتوانسته بود این حقیقت انکار ناپذیر را کتمان کند و زبان به تقدیر از علم و دانش امام (ع) باز کرده بود[۵].[۶]
