تسلیم اهل بیت: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «==مقدمه== تسلیم اهل بیت{{عم}} بودن، دستوری الهی است. خدای سبحان فرشتگا...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۸ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
==مقدمه==
{{مدخل مرتبط
[[تسلیم]] [[اهل بیت]]{{عم}} بودن، دستوری [[الهی]] است. [[خدای سبحان]] [[فرشتگان]] را موظف کرده که به همراه او بر [[پیامبر]] عظیم‌الشأن [[اسلام]]{{صل}} [[درود]] فرستند: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا}}<ref>«خداوند و فرشتگانش بر پیامبر درود می‌فرستند، ای مؤمنان! بر او درود فرستید و به شایستگی (بدو) سلام کنید» سوره احزاب، آیه ۵۶.</ref> و در برابر [[راهنمایی]] آن [[حضرت]] [[تسلیم محض]] باشند.
| موضوع مرتبط = اهل بیت
*ازاین‌رو، [[مؤمن]] واقعی کسی است که درون جانش، در برابر [[دستورات]] و [[حکم]] [[پیامبر]]{{صل}} [[تسلیم محض]] باشد و در خود احساس ضیق و تنگی نکند.
| عنوان مدخل  =
*در [[زیارت عاشورا]] به [[سالار شهیدان]] عرض می‌کنیم: با آنان که تو با آن‌ها اهل [[سازش]] بودی، [[سازش]] می‌کنیم و کسانی را که با آنان در [[جنگ]] بودی، ما نیز با آن‌ها در جنگیم<ref>{{متن حدیث|يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ إِنِّي سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَكُمْ}}.</ref><ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[وظایف امت نسبت به قرآن و عترت (کتاب)|وظایف امت نسبت به قرآن و عترت]]، ص ۱۰۳-۱۰۴.</ref>.
| مداخل مرتبط = [[تسلیم اهل بیت در اخلاق اسلامی]]
| پرسش مرتبط  =
}}
 
== مقدمه ==
[[تسلیم]] [[اهل بیت]] {{عم}} بودن، دستوری [[الهی]] است. [[خدای سبحان]] [[فرشتگان]] را موظف کرده که به همراه او بر [[پیامبر]] عظیم‌الشأن [[اسلام]] {{صل}} [[درود]] فرستند: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا}}<ref>«خداوند و فرشتگانش بر پیامبر درود می‌فرستند، ای مؤمنان! بر او درود فرستید و به شایستگی (بدو) سلام کنید» سوره احزاب، آیه ۵۶.</ref> و در برابر [[راهنمایی]] آن حضرت [[تسلیم محض]] باشند. ازاین‌رو، [[مؤمن]] واقعی کسی است که درون جانش، در برابر [[دستورات]] و [[حکم]] [[پیامبر]] {{صل}} [[تسلیم محض]] باشد و در خود [[احساس]] ضیق و تنگی نکند.
 
در [[زیارت عاشورا]] به [[سالار شهیدان]] عرض می‌کنیم: با آنان که تو با آنها اهل [[سازش]] بودی، [[سازش]] می‌کنیم و کسانی را که با آنان در [[جنگ]] بودی، ما نیز با آنها در جنگیم<ref>{{متن حدیث|يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ إِنِّي سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَكُمْ}}</ref>.<ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[وظایف امت نسبت به قرآن و عترت (کتاب)|وظایف امت نسبت به قرآن و عترت]]، ص ۱۰۳-۱۰۴.</ref>
 
== جستارهای وابسته ==
{{مدخل وابسته}}
* [[اصحاب کساء]]
* [[هدایتگر]]
* [[ولی]]
* [[خلیفه]]
* [[شاهد]] ([[شهید]])
* [[وارث]]
* [[حجت]]
* [[امت وسط]]
* [[اصطفا]]
* [[اجتبا]]
* [[امامان از اهل بیت پیامبر خاتم]]
* [[امامان دوازده‌گانه]]
* [[امامت امام على]]
* [[امام حسن مجتبی]]
* [[امام حسین]]
* [[امام سجاد]]
* [[امام باقر]]
* [[امام صادق]]
* [[امام کاظم]]
* [[امام رضا]]
* [[امام جواد]]
* [[امام هادی]]
* [[امام حسن عسکری]]
* [[امام مهدى]]
{{پایان مدخل وابسته}}
 
== منابع ==
{{منابع}}
# [[پرونده:IM010259.jpg|22px]] [[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[وظایف امت نسبت به قرآن و عترت (کتاب)|'''وظایف امت نسبت به قرآن و عترت''']]
{{پایان منابع}}
 
== پانویس ==
{{پانویس}}
 
[[رده:وظایف رفتاری و عملی امت نسبت به اهل بیت]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۱۴

مقدمه

تسلیم اهل بیت (ع) بودن، دستوری الهی است. خدای سبحان فرشتگان را موظف کرده که به همراه او بر پیامبر عظیم‌الشأن اسلام (ص) درود فرستند: ﴿إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا[۱] و در برابر راهنمایی آن حضرت تسلیم محض باشند. ازاین‌رو، مؤمن واقعی کسی است که درون جانش، در برابر دستورات و حکم پیامبر (ص) تسلیم محض باشد و در خود احساس ضیق و تنگی نکند.

در زیارت عاشورا به سالار شهیدان عرض می‌کنیم: با آنان که تو با آنها اهل سازش بودی، سازش می‌کنیم و کسانی را که با آنان در جنگ بودی، ما نیز با آنها در جنگیم[۲].[۳]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. «خداوند و فرشتگانش بر پیامبر درود می‌فرستند، ای مؤمنان! بر او درود فرستید و به شایستگی (بدو) سلام کنید» سوره احزاب، آیه ۵۶.
  2. «يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ إِنِّي سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَكُمْ»
  3. مقامی، مهدی، وظایف امت نسبت به قرآن و عترت، ص ۱۰۳-۱۰۴.