اذاعه: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| (۱۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[اذاعه در قرآن]] - [[اذاعه در حدیث]] - [[اذاعه در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط = اذاعه (پرسش)}} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
*اذاعه: شایع کردن، فاش ساختن، آشکار کردن و نشر دادن؛ اصل آن "ذیع" به معنای انتشار و فاش شدن <ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۸، ص۹۹. اسماعیل بن حماد جوهری، الصحاح، ج۳، ص۱۲۱۱.</ref>. | * اذاعه: شایع کردن، فاش ساختن، آشکار کردن و نشر دادن؛ اصل آن "ذیع" به معنای انتشار و فاش شدن <ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۸، ص۹۹. اسماعیل بن حماد جوهری، الصحاح، ج۳، ص۱۲۱۱.</ref>. | ||
*{{متن قرآن|وَإِذَا جَاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُوا بِهِ}}<ref>«و هنگامی که خبری از ایمنی یا بیم به ایشان برسد آن را فاش می‌کنند» سوره نساء، آیه ۸۳.</ref>. | *{{متن قرآن|وَإِذَا جَاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُوا بِهِ}}<ref>«و هنگامی که خبری از ایمنی یا بیم به ایشان برسد آن را فاش می‌کنند» سوره نساء، آیه ۸۳.</ref>. | ||
*افشا و پراکندن برخی [[اخبار]]، چه اطلاعات محرمانه داخلی و چه شایعات و خبرهای [[دروغ]]، از سوی [[کفار]] و افراد نفوذی در [[جامعه اسلامی]] موجب [[تفرقه]]، [[اختلاف]] و [[تضعیف]] [[جامعه اسلامی]] می‌گردد. در این [[آیه شریفه]] چنین کاری [[سرزنش]] شده است<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۵، ص۲۱-۲۲.</ref>. | * افشا و پراکندن برخی [[اخبار]]، چه اطلاعات محرمانه داخلی و چه شایعات و خبرهای [[دروغ]]، از سوی [[کفار]] و افراد نفوذی در [[جامعه اسلامی]] موجب [[تفرقه]]، [[اختلاف]] و [[تضعیف]] [[جامعه اسلامی]] می‌گردد. در این [[آیه شریفه]] چنین کاری [[سرزنش]] شده است<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۵، ص۲۱-۲۲.</ref>. | ||
*اخباری که [[مصالح]] عمومی و [[امنیت اجتماعی]] به آنها بستگی دارد، مانند [[اسرار]] ملی، فاش کردنی و انتشار دادنی نیستند؛ زیرا [[تضعیف]] [[حکومت]] و [[جامعه اسلامی]] را به دنبال دارند؛ بر این اساس دولت‌های امروزی کنترل [[اخبار]] مربوط به [[امنیت]] ملی و شیوه انتشار آنها را از [[وظایف]] خود می‌دانند<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۵، ص۱۷۶-۱۷۷.</ref>. | * اخباری که [[مصالح]] عمومی و [[امنیت اجتماعی]] به آنها بستگی دارد، مانند [[اسرار]] ملی، فاش کردنی و انتشار دادنی نیستند؛ زیرا [[تضعیف]] [[حکومت]] و [[جامعه اسلامی]] را به دنبال دارند؛ بر این اساس دولت‌های امروزی کنترل [[اخبار]] مربوط به [[امنیت]] ملی و شیوه انتشار آنها را از [[وظایف]] خود می‌دانند<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۵، ص۱۷۶-۱۷۷.</ref>. | ||
*امروز در عرصه [[سیاست]] بین‌الملل راه‌اندازی [[جنگ]] نرم یا عملیات [[روانی]]، از ابزارهای کارآمد [[تضعیف]] [[دشمن]] از طریق اشاعه [[اخبار]] و اطلاعات [[نادرست]] در [[جبهه]] مقابل در زمینه‌های مختلف محسوب می‌شود و "پدافند غیر عامل" یکی از روش‌های مقابله با این نوع [[جنگ]] است. | * امروز در عرصه [[سیاست]] بین‌الملل راه‌اندازی [[جنگ]] نرم یا عملیات [[روانی]]، از ابزارهای کارآمد [[تضعیف]] [[دشمن]] از طریق اشاعه [[اخبار]] و اطلاعات [[نادرست]] در [[جبهه]] مقابل در زمینه‌های مختلف محسوب می‌شود و "پدافند غیر عامل" یکی از روش‌های مقابله با این نوع [[جنگ]] است. | ||
*[[جنگ روانی]] عبارت است از "مجموعه اقدامات یک [[کشور]] برای اثر گذاری و [[نفوذ]] در [[عقاید]] و [[رفتار]] [[دولت‌ها]] و [[مردم]] خارجی در جهت مطلوب که با ابزارهایی غیر از ابزارهای نظامی، [[سیاسی]]، [[اقتصادی]] انجام می‌شود". در این میان [[تبلیغات]] رکن اساسی [[جنگ روانی]] است<ref>حسین متفکر، جنگ روانی، ص۱۸. صلاح نصر، جنگ روانی، ص۸۹.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۶۱-۶۲.</ref>. | * [[جنگ روانی]] عبارت است از "مجموعه اقدامات یک [[کشور]] برای اثر گذاری و [[نفوذ]] در [[عقاید]] و [[رفتار]] [[دولت‌ها]] و [[مردم]] خارجی در جهت مطلوب که با ابزارهایی غیر از ابزارهای نظامی، [[سیاسی]]، [[اقتصادی]] انجام می‌شود". در این میان [[تبلیغات]] رکن اساسی [[جنگ روانی]] است<ref>حسین متفکر، جنگ روانی، ص۱۸. صلاح نصر، جنگ روانی، ص۸۹.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۶۱-۶۲.</ref>. | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | * [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{ | {{پانویس}} | ||
[[رده:اذاعه]] | |||
[[رده: اذاعه]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۵۲
اذاعه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اذاعه در قرآن - اذاعه در حدیث - اذاعه در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- اذاعه: شایع کردن، فاش ساختن، آشکار کردن و نشر دادن؛ اصل آن "ذیع" به معنای انتشار و فاش شدن [۱].
- ﴿وَإِذَا جَاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُوا بِهِ﴾[۲].
- افشا و پراکندن برخی اخبار، چه اطلاعات محرمانه داخلی و چه شایعات و خبرهای دروغ، از سوی کفار و افراد نفوذی در جامعه اسلامی موجب تفرقه، اختلاف و تضعیف جامعه اسلامی می‌گردد. در این آیه شریفه چنین کاری سرزنش شده است[۳].
- اخباری که مصالح عمومی و امنیت اجتماعی به آنها بستگی دارد، مانند اسرار ملی، فاش کردنی و انتشار دادنی نیستند؛ زیرا تضعیف حکومت و جامعه اسلامی را به دنبال دارند؛ بر این اساس دولت‌های امروزی کنترل اخبار مربوط به امنیت ملی و شیوه انتشار آنها را از وظایف خود می‌دانند[۴].
- امروز در عرصه سیاست بین‌الملل راه‌اندازی جنگ نرم یا عملیات روانی، از ابزارهای کارآمد تضعیف دشمن از طریق اشاعه اخبار و اطلاعات نادرست در جبهه مقابل در زمینه‌های مختلف محسوب می‌شود و "پدافند غیر عامل" یکی از روش‌های مقابله با این نوع جنگ است.
- جنگ روانی عبارت است از "مجموعه اقدامات یک کشور برای اثر گذاری و نفوذ در عقاید و رفتار دولت‌ها و مردم خارجی در جهت مطلوب که با ابزارهایی غیر از ابزارهای نظامی، سیاسی، اقتصادی انجام می‌شود". در این میان تبلیغات رکن اساسی جنگ روانی است[۵][۶].
منابع
پانویس
- ↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۸، ص۹۹. اسماعیل بن حماد جوهری، الصحاح، ج۳، ص۱۲۱۱.
- ↑ «و هنگامی که خبری از ایمنی یا بیم به ایشان برسد آن را فاش می‌کنند» سوره نساء، آیه ۸۳.
- ↑ سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۵، ص۲۱-۲۲.
- ↑ وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۵، ص۱۷۶-۱۷۷.
- ↑ حسین متفکر، جنگ روانی، ص۱۸. صلاح نصر، جنگ روانی، ص۸۹.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۶۱-۶۲.