اضاعه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۱۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[اضاعه در قرآن]] - [[اضاعه در حدیث]] - [[اضاعه در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط = اضاعه (پرسش)}} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
*اضاعة: مهمل گذاشتن (اهمال)<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۸، ص۲۳۱.</ref>، ضایع کردن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۱۳.</ref>، بی‌اجر و [[پاداش]] گذاشتن. اصل آن "ضیع" به معنای فوت، ازبین رفتن و [[هلاکت]] چیزی<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۸۰.</ref> یا محو شدن صورت [[نظم]] در چیزی و بی‌تأثیر شدن آن<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۵۳.</ref>. گفته شده، ضایع کردن از لحاظ مرتبه پایین‌تر از تلف کردن است؛ زیرا بی‌تأثیر گذاشتن یا بی‌اثر کردن چیزی نسبت به هلاک کردن یا نابودی آن مرتبه پایین‌تری دارد. | * اضاعة: مهمل گذاشتن (اهمال)<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۸، ص۲۳۱.</ref>، ضایع کردن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۱۳.</ref>، بی‌اجر و [[پاداش]] گذاشتن. اصل آن "ضیع" به معنای فوت، ازبین رفتن و [[هلاکت]] چیزی<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۸۰.</ref> یا محو شدن صورت [[نظم]] در چیزی و بی‌تأثیر شدن آن<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۵۳.</ref>. گفته شده، ضایع کردن از لحاظ مرتبه پایین‌تر از تلف کردن است؛ زیرا بی‌تأثیر گذاشتن یا بی‌اثر کردن چیزی نسبت به هلاک کردن یا نابودی آن مرتبه پایین‌تری دارد. | ||
*{{متن قرآن|فَاسْتَجَابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ أَنِّي لَا أُضِيعُ عَمَلَ عَامِلٍ مِنْكُمْ}}<ref>«آنگاه پروردگارشان به آنان پاسخ داد که: من پاداش انجام‌دهنده هیچ کاری را از شما تباه نمی‌گردانم» سوره آل عمران، آیه ۱۹۵.</ref>. | *{{متن قرآن|فَاسْتَجَابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ أَنِّي لَا أُضِيعُ عَمَلَ عَامِلٍ مِنْكُمْ}}<ref>«آنگاه پروردگارشان به آنان پاسخ داد که: من پاداش انجام‌دهنده هیچ کاری را از شما تباه نمی‌گردانم» سوره آل عمران، آیه ۱۹۵.</ref>. | ||
*طبق این [[آیه]]، [[خداوند]] در [[قرآن کریم]] [[وعده]] داده است که هیچ عملی از [[اعمال صالح]]، ولو بسیار کوچک (ذرّه)، بی‌پاداش و مهمل نخواهد ماند. تضییع [[اعمال عبادی]] بسیار نکوهیده است: {{متن قرآن|فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلَاةَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ}}<ref>«و از پس آنان جانشینانی جایگزین شدند که نماز را تباه کردند و شهوت‌ها را پی گرفتند» سوره مریم، آیه ۵۹.</ref>. | * طبق این [[آیه]]، [[خداوند]] در [[قرآن کریم]] [[وعده]] داده است که هیچ عملی از [[اعمال صالح]]، ولو بسیار کوچک (ذرّه)، بی‌پاداش و مهمل نخواهد ماند. تضییع [[اعمال عبادی]] بسیار نکوهیده است: {{متن قرآن|فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلَاةَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ}}<ref>«و از پس آنان جانشینانی جایگزین شدند که نماز را تباه کردند و شهوت‌ها را پی گرفتند» سوره مریم، آیه ۵۹.</ref>. | ||
*ضایع کردن عمل افراد مصداق بارز [[ظلم]] است و از هیچ‌کس پذیرفته نیست. [[آیات]] بسیاری این مسئله را از [[خداوند]] [[کریم]] [[نفی]] کرده است و [[انسان]] خداگونه نیز همچون خدای خود، باعث تضییع عمل و [[حق]] دیگران نمی‌گردد<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۰۴.</ref>. | * ضایع کردن عمل افراد مصداق بارز [[ظلم]] است و از هیچ‌کس پذیرفته نیست. [[آیات]] بسیاری این مسئله را از [[خداوند]] [[کریم]] [[نفی]] کرده است و [[انسان]] خداگونه نیز همچون خدای خود، باعث تضییع عمل و [[حق]] دیگران نمی‌گردد<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۰۴.</ref>. | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | * [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{ | {{پانویس}} | ||
[[رده:اضاعه]] | |||
[[رده: اضاعه]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۰۷
اضاعه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اضاعه در قرآن - اضاعه در حدیث - اضاعه در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- اضاعة: مهمل گذاشتن (اهمال)[۱]، ضایع کردن[۲]، بی‌اجر و پاداش گذاشتن. اصل آن "ضیع" به معنای فوت، ازبین رفتن و هلاکت چیزی[۳] یا محو شدن صورت نظم در چیزی و بی‌تأثیر شدن آن[۴]. گفته شده، ضایع کردن از لحاظ مرتبه پایین‌تر از تلف کردن است؛ زیرا بی‌تأثیر گذاشتن یا بی‌اثر کردن چیزی نسبت به هلاک کردن یا نابودی آن مرتبه پایین‌تری دارد.
فَاسْتَجَابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ أَنِّي لَا أُضِيعُ عَمَلَ عَامِلٍ مِنْكُمْ
[۵].- طبق این آیه، خداوند در قرآن کریم وعده داده است که هیچ عملی از اعمال صالح، ولو بسیار کوچک (ذرّه)، بی‌پاداش و مهمل نخواهد ماند. تضییع اعمال عبادی بسیار نکوهیده است: فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلَاةَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ[۶].
- ضایع کردن عمل افراد مصداق بارز ظلم است و از هیچ‌کس پذیرفته نیست. آیات بسیاری این مسئله را از خداوند کریم نفی کرده است و انسان خداگونه نیز همچون خدای خود، باعث تضییع عمل و حق دیگران نمی‌گردد[۷].
منابع
پانویس
- ↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۸، ص۲۳۱.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۱۳.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۸۰.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۵۳.
- ↑ «آنگاه پروردگارشان به آنان پاسخ داد که: من پاداش انجام‌دهنده هیچ کاری را از شما تباه نمی‌گردانم» سوره آل عمران، آیه ۱۹۵.
- ↑ «و از پس آنان جانشینانی جایگزین شدند که نماز را تباه کردند و شهوت‌ها را پی گرفتند» سوره مریم، آیه ۵۹.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۰۴.