دع در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233)...» ایجاد کرد) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = دع | |||
| عنوان مدخل = [[دع]] | |||
| مداخل مرتبط = [[دع در قرآن]] - [[دع در حدیث]] - [[دع در فقه سیاسی]] | |||
| پرسش مرتبط = خوض (پرسش) | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
دفع<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۲۵۷.</ref>، دور کردن با [[قهر]] و [[زور]]، راندن (طرد)<ref> ابن‌منظور، لسان العرب، ج۸، ص۸۵.</ref>، با شدت و [[قهر]] از خود راندن<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۲، ص۸.</ref>. | دفع<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۲۵۷.</ref>، دور کردن با [[قهر]] و [[زور]]، راندن (طرد)<ref> ابن‌منظور، لسان العرب، ج۸، ص۸۵.</ref>، با شدت و [[قهر]] از خود راندن<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۲، ص۸.</ref>. | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۵: | ||
با توجه به سنت‌های [[جاهلی]] مبنی بر [[محرومیت]] [[زن]] از [[ارث]] و [[قیمومیت]] بزرگان [[خانواده]] بر [[اموال]] [[یتیمان]] که معمولاً منجر به [[غصب]] و تصاحب آن می‌شد<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۴، ص۱۵۱.</ref>، قشر عظیمی از [[کودکان]] و [[نوجوانان]] در [[جوامع]] [[جاهلی]] که [[پدران]] خود را در جنگ‌های بی‌شمار و طولانی میان [[قبایل]] مختلف از دست داده بودند، طبقه [[یتیمان]] را تشکیل می‌دادند. وجود این طبقه در [[جامعه]] از آسیب‌های جدی [[اجتماعی]] و [[فرهنگی]] آن دوره به شمار می‌رفت. [[اسلام]] برای تأمین این طبقه سفارش‌های [[اخلاقی]] و [[اوامر]] [[شرعی]] بسیاری نموده است. از [[وظایف]] [[حکومت اسلامی]] تأمین مخارج آنها از طریق [[مالیات‌های اسلامی]] ([[صدقه]]، [[زکات]]، [[خمس]] و...) می‌باشد.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۷۹-۲۸۰.</ref> | با توجه به سنت‌های [[جاهلی]] مبنی بر [[محرومیت]] [[زن]] از [[ارث]] و [[قیمومیت]] بزرگان [[خانواده]] بر [[اموال]] [[یتیمان]] که معمولاً منجر به [[غصب]] و تصاحب آن می‌شد<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۴، ص۱۵۱.</ref>، قشر عظیمی از [[کودکان]] و [[نوجوانان]] در [[جوامع]] [[جاهلی]] که [[پدران]] خود را در جنگ‌های بی‌شمار و طولانی میان [[قبایل]] مختلف از دست داده بودند، طبقه [[یتیمان]] را تشکیل می‌دادند. وجود این طبقه در [[جامعه]] از آسیب‌های جدی [[اجتماعی]] و [[فرهنگی]] آن دوره به شمار می‌رفت. [[اسلام]] برای تأمین این طبقه سفارش‌های [[اخلاقی]] و [[اوامر]] [[شرعی]] بسیاری نموده است. از [[وظایف]] [[حکومت اسلامی]] تأمین مخارج آنها از طریق [[مالیات‌های اسلامی]] ([[صدقه]]، [[زکات]]، [[خمس]] و...) می‌باشد.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۷۹-۲۸۰.</ref> | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | * [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{ | {{پانویس}} | ||
[[رده: مدخل]] | [[رده: مدخل]] | ||
[[رده: دع]] | [[رده: دع]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۰۵
این مدخل زیرشاخهٔ بحث دع است. دع از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: دع در قرآن - دع در حدیث - دع در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
دفع[۱]، دور کردن با قهر و زور، راندن (طرد)[۲]، با شدت و قهر از خود راندن[۳].
﴿فَذَلِكَ الَّذِي يَدُعُّ الْيَتِيمَ﴾[۴].
قرآن کریم در مورد یتیم و رسیدگی به این قشر از جامعه سفارش‌های فراوانی کرده است؛ مانند: ﴿فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ﴾[۵]. نهی از راندن و دور کردن یتیم به معنای اهتمام به امور ایتام و رسیدگی به معیشت و تربیت آنهاست.
با توجه به سنت‌های جاهلی مبنی بر محرومیت زن از ارث و قیمومیت بزرگان خانواده بر اموال یتیمان که معمولاً منجر به غصب و تصاحب آن می‌شد[۶]، قشر عظیمی از کودکان و نوجوانان در جوامع جاهلی که پدران خود را در جنگ‌های بی‌شمار و طولانی میان قبایل مختلف از دست داده بودند، طبقه یتیمان را تشکیل می‌دادند. وجود این طبقه در جامعه از آسیب‌های جدی اجتماعی و فرهنگی آن دوره به شمار می‌رفت. اسلام برای تأمین این طبقه سفارش‌های اخلاقی و اوامر شرعی بسیاری نموده است. از وظایف حکومت اسلامی تأمین مخارج آنها از طریق مالیات‌های اسلامی (صدقه، زکات، خمس و...) می‌باشد.[۷]
منابع
پانویس
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۲۵۷.
- ↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۸، ص۸۵.
- ↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۲، ص۸.
- ↑ «او همان کسی است که یتیم را می‌راند» سوره ماعون، آیه ۲.
- ↑ «پس با یتیم تندی مکن!» سوره ضحی، آیه ۹.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۴، ص۱۵۱.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۲۷۹-۲۸۰.