نیایش چهل و هشتم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{ویرایش غیرنهایی}} +)) |
(←مقدمه) |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = صحیفه سجادیه | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
{{ | == مقدمه == | ||
این [[نیایش]] [[حضرت سجاد]] {{ع}} است که در روزهای [[عید قربان]] و [[روز جمعه]] می‌خواند. در [[اسلام]] چند [[روز]] روز [[عید]] اعلام شده و [[بزرگداشت]] این روزها به [[مسلمانان]] توصیه شده است، از جمله عید قربان، [[عید فطر]]، عید [[جمعه]] و [[عید غدیر]]. برای این روزها [[دعاها]] و ذکرهایی سفارش شده است. | |||
[[امام]] [[زین العابدین]] {{ع}} در آغاز این [[دعا]] [[شرافت]] دو [[روز عید قربان]] و جمعه را بیان می‌کند: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ هَذَا يَوْمٌ مُبَارَكٌ مَيْمُونٌ، وَ الْمُسْلِمُونَ فِيهِ مُجْتَمِعُونَ فِي أَقْطَارِ أَرْضِكَ...}}؛ «بارخدایا، امروز روزی [[مبارک]] است و [[خجسته]] و مسلمانان در اقطار [[زمین]] تو گرد هم آمده‌اند. برخی سائلان [[آمرزش]] توأند، برخی طالبان [[نعمت]] تو، جمعی با دلی پر [[شوق]] و [[امید]] و جمعی ترسان و لرزان و تو در نیازمندیشان می‌نگری. پس از تو می‌خواهم به [[جود]] و کرمت و آسان‌بودن خواهش من در نزد تو که بر محمد و خاندان او [[درود]] فرستی». | |||
[[ | آنگاه از خدای خود [[حاجت]] می‌طلبد: «بارخدایا، حاجت به تو آورده‌ام و امروز بار [[فقر]] و [[فاقت]] و [[مسکنت]] خویش بر دوش کشیده بر درگاه تو فرود آمده‌ام، در حالی‌که اعتمادم به آمرزش و [[رحمت]] تو بیشتر از اعتمادم به عمل خویش است، زیرا عرصه [[مغفرت]] و رحمت تو پهناورتر از [[گناهان]] من است. پس بر محمد و آل او درود بفرست و روا گردان هر نیازی که مراست؛ که تو بر آن [[توانایی]] و این بس بر تو آسان است و من [[فقیر]] درگاه توأم و تو از من [[بی‌نیازی]]، زیرا هر خیر که دیده‌ام تنها از تو دیده‌ام و هر حادثه بد که از من دور شده تنها تو دور کرده‌ای و در امور این جهانی و آن [[جهان]] جز به تو امید ندارم... . ای خداوندی که دریای رحمتت پهناور و عرصه [[عفو]] و بخشایشت [[عظیم]] است، ای [[خدای بزرگ]]، ای خدای [[بخشنده]]، ای خدای بخشنده، بر محمد و خاندانش درود بفرست و رحمت خود نصیب من کن و به [[فضل]] خود بر من [[مهربان]] باش و [[آمرزش]] خویش بهره من ساز». | ||
در ادامه [[امام]] {{ع}} با شجاعتی آشکار و کلماتی روشن از ربودن [[جایگاه]] [[خلافت]] که [[اقامه نماز]] [[جمعه]] و [[نماز عید]] از [[شئون]] آن است، [[سخن]] می‌گوید و [[حقّ]] مسلّم و [[الهی]] [[اهل‌بیت]] {{عم}} را که توسط [[ظالمان]] [[غصب]] شده یادآور می‌شود و به عواقب [[سوء]] این غصب ظالمانه اشاره می‌کند: «بارخدایا، این جایگاه، جای خلفای تو و [[برگزیدگان]] توست، ولی جایگاه رفیع امینان تو را که آنان را بدان اختصاص داده‌ای، دیگران برُبودند... پس برگزیدگان و خلفای تو [[مقهور]] شدند و [[کتابت]] به یک‌سو افتاده و [[فرایض]] تو نه به روش تو به‌جای آورده می‌شود و سنت‌های پیامبرت متروک مانده است. بارخدایا، [[لعنت]] کن [[دشمنان]] ایشان را از اولین و آخرین، و لعنت کن هر کس را که به [[اعمال]] آنان [[رضا]] می‌دهد و لعنت کن [[اتباع]] و [[پیروان]] ایشان را». | |||
آنگاه امام {{ع}} خواسته‌های خود را این‌گونه تمنا می‌کند: «از تو می‌خواهم که راهنمای من باشی، پس بر محمد و خاندانش [[درود]] بفرست و مرا راهنمای؛ از تو می‌خواهم که [[یاور]] من باشی، پس بر محمد و خاندانش درود بفرست و مرا [[یاری]] کن؛ از تو می‌خواهم که بر من [[رحمت]] آوری، پس بر محمد و خاندانش درود بفرست و بر من رحمت آور؛ از تو می‌خواهم که مرا کفایت کنی، پس بر محمد و خاندانش درود بفرست و مرا کفایت کن؛ از تو می‌خواهم که مرا روزی دهی، پس بر محمد و خاندانش درود بفرست و مرا روزی بفرست؛ از تو می‌خواهم که مرا مدد فرمایی، پس بر محمد و خاندانش درود بفرست و مرا مدد فرمای؛ از تو می‌خواهم که [[گناهان]] گذشته مرا بیامرزی، پس بر محمد و خاندانش درود بفرست و مرا بیامرز؛ از تو می‌خواهم مرا از [[گناه]] مصون داری، پس بر محمد و خاندانش درود بفرست و مرا از گناه مصون دار، که اگر [[مشیّت]] تو باشد، هرگز به کاری که تواش نپسندی باز نگردم»<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.</ref>.<ref>[[سید جواد بهشتی|بهشتی، سید جواد]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «نیایش چهل و هشتم»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۵۰۹.</ref> | |||
== منابع == | |||
{{منابع}} | |||
== | |||
# [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[سید جواد بهشتی|بهشتی، سید جواد]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «نیایش چهل و هشتم»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']] | # [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[سید جواد بهشتی|بهشتی، سید جواد]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «نیایش چهل و هشتم»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{ | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:صحیفه سجادیه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۳۹
مقدمه
این نیایش حضرت سجاد (ع) است که در روزهای عید قربان و روز جمعه می‌خواند. در اسلام چند روز روز عید اعلام شده و بزرگداشت این روزها به مسلمانان توصیه شده است، از جمله عید قربان، عید فطر، عید جمعه و عید غدیر. برای این روزها دعاها و ذکرهایی سفارش شده است.
امام زین العابدین (ع) در آغاز این دعا شرافت دو روز عید قربان و جمعه را بیان می‌کند: «اللَّهُمَّ هَذَا يَوْمٌ مُبَارَكٌ مَيْمُونٌ، وَ الْمُسْلِمُونَ فِيهِ مُجْتَمِعُونَ فِي أَقْطَارِ أَرْضِكَ...»؛ «بارخدایا، امروز روزی مبارک است و خجسته و مسلمانان در اقطار زمین تو گرد هم آمده‌اند. برخی سائلان آمرزش توأند، برخی طالبان نعمت تو، جمعی با دلی پر شوق و امید و جمعی ترسان و لرزان و تو در نیازمندیشان می‌نگری. پس از تو می‌خواهم به جود و کرمت و آسان‌بودن خواهش من در نزد تو که بر محمد و خاندان او درود فرستی».
آنگاه از خدای خود حاجت می‌طلبد: «بارخدایا، حاجت به تو آورده‌ام و امروز بار فقر و فاقت و مسکنت خویش بر دوش کشیده بر درگاه تو فرود آمده‌ام، در حالی‌که اعتمادم به آمرزش و رحمت تو بیشتر از اعتمادم به عمل خویش است، زیرا عرصه مغفرت و رحمت تو پهناورتر از گناهان من است. پس بر محمد و آل او درود بفرست و روا گردان هر نیازی که مراست؛ که تو بر آن توانایی و این بس بر تو آسان است و من فقیر درگاه توأم و تو از من بی‌نیازی، زیرا هر خیر که دیده‌ام تنها از تو دیده‌ام و هر حادثه بد که از من دور شده تنها تو دور کرده‌ای و در امور این جهانی و آن جهان جز به تو امید ندارم... . ای خداوندی که دریای رحمتت پهناور و عرصه عفو و بخشایشت عظیم است، ای خدای بزرگ، ای خدای بخشنده، ای خدای بخشنده، بر محمد و خاندانش درود بفرست و رحمت خود نصیب من کن و به فضل خود بر من مهربان باش و آمرزش خویش بهره من ساز».
در ادامه امام (ع) با شجاعتی آشکار و کلماتی روشن از ربودن جایگاه خلافت که اقامه نماز جمعه و نماز عید از شئون آن است، سخن می‌گوید و حقّ مسلّم و الهی اهل‌بیت (ع) را که توسط ظالمان غصب شده یادآور می‌شود و به عواقب سوء این غصب ظالمانه اشاره می‌کند: «بارخدایا، این جایگاه، جای خلفای تو و برگزیدگان توست، ولی جایگاه رفیع امینان تو را که آنان را بدان اختصاص داده‌ای، دیگران برُبودند... پس برگزیدگان و خلفای تو مقهور شدند و کتابت به یک‌سو افتاده و فرایض تو نه به روش تو به‌جای آورده می‌شود و سنت‌های پیامبرت متروک مانده است. بارخدایا، لعنت کن دشمنان ایشان را از اولین و آخرین، و لعنت کن هر کس را که به اعمال آنان رضا می‌دهد و لعنت کن اتباع و پیروان ایشان را».
آنگاه امام (ع) خواسته‌های خود را این‌گونه تمنا می‌کند: «از تو می‌خواهم که راهنمای من باشی، پس بر محمد و خاندانش درود بفرست و مرا راهنمای؛ از تو می‌خواهم که یاور من باشی، پس بر محمد و خاندانش درود بفرست و مرا یاری کن؛ از تو می‌خواهم که بر من رحمت آوری، پس بر محمد و خاندانش درود بفرست و بر من رحمت آور؛ از تو می‌خواهم که مرا کفایت کنی، پس بر محمد و خاندانش درود بفرست و مرا کفایت کن؛ از تو می‌خواهم که مرا روزی دهی، پس بر محمد و خاندانش درود بفرست و مرا روزی بفرست؛ از تو می‌خواهم که مرا مدد فرمایی، پس بر محمد و خاندانش درود بفرست و مرا مدد فرمای؛ از تو می‌خواهم که گناهان گذشته مرا بیامرزی، پس بر محمد و خاندانش درود بفرست و مرا بیامرز؛ از تو می‌خواهم مرا از گناه مصون داری، پس بر محمد و خاندانش درود بفرست و مرا از گناه مصون دار، که اگر مشیّت تو باشد، هرگز به کاری که تواش نپسندی باز نگردم»[۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.
- ↑ بهشتی، سید جواد، مقاله «نیایش چهل و هشتم»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۵۰۹.