اسماعیل بن موسی بن جعفر: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{ویرایش غیرنهایی}} +))
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[اسماعیل بن موسی بن جعفر در معارف و سیره رضوی]] - [[اسماعیل بن موسی بن جعفر در معارف مهدویت]] - [[اسماعیل بن موسی بن جعفر در تراجم و رجال]] - [[اسماعیل بن موسی بن جعفر در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
== آشنایی اجمالی ==
[[اسماعیل بن موسی بن جعفر]] {{عم}} از [[فرزندان امام کاظم]]{{ع}} است که در [[مصر]] [[مسکن]] یافت و در آنجا به [[نقل حدیث]] پرداخت.<ref>رجال ابن داوود، ص۵۹.</ref> پسرش موسی از وی [[روایت]] کرده است<ref>الفهرست (طوسی)، ص۱۰.</ref> و او از [[پدر]] بزرگوارش و نیز از [[امام رضا]]{{ع}} روایت دارد. [[رجال شناسان]] [[شیعه]] اسماعیل را فردی [[ثقه]] دانسته‌اند. وی از سوی [[امام کاظم]]{{ع}} متولی امور [[موقوفات]] شد<ref>مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۶۷۲.</ref> و از طرف [[امام جواد]]{{ع}} [[مأمور]] شد تا بر جنازه [[صفوان بن یحیی]] [[نماز]] گزارد.<ref>معجم رجال الحدیث، ج۳، ص۱۸۸.</ref>


{{مهدویت}}
کتاب‌های وی عبارت‌اند از: الطهارة، الصلاة، الزکاة، الصوم، الحجّ، الجنائز، الطلاق، النکاح، الحدود، الدعاء، السنن و الاداب و الرویا.<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۱۱۰.</ref> تمامی کتب ذکر شده، در ضمن یک کتاب با عنوان جعفریات یا اشعثیات و یا علویات می‌‌باشد که آن را [[محمد بن محمد بن اشعث کوفی]] روایت کرده است<ref>اعیان الشیعه، ج۳، ص۴۳۶.</ref> و گویا به اعتبار [[ابن اشعث]]، به این نام [[شهرت]] یافته است.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۱۸۳-۱۸۴.</ref>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون [[امام مهدی]]{{ع}} است. "'''امام مهدی'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[امام مهدی در قرآن]] | [[امام مهدی در حدیث]] | [[امام مهدی در کلام اسلامی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[امام مهدی (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">


==مقدمه==
== منابع ==
*از جمله کسانى است که از تولد [[حضرت مهدى]] {{ع}} اطلاع یافته و از آن خبر داده است<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۵؛ ارشاد مفید، ص ۳۳۰</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۰۳.</ref>.
{{منابع}}
# [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']]
{{پایان منابع}}


== پرسش‌های وابسته ==
== پانویس ==
* [[چه کسانی از تولد امام مهدی با خبر بوده‌اند؟ (پرسش)]]
{{پانویس}}


 
[[رده:فرزندان امام کاظم]]
==منابع==
[[رده:راویان امام رضا]]
* [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]
[[رده:اصحاب امام رضا]]
 
[[رده:اصحاب امام کاظم]]
==پانویس==
[[رده:اصحاب امام جواد]]
 
[[رده:طبقه پنجم راویان]]
{{پانویس2}}
[[رده:طبقه ششم راویان]]
{{امام مهدی}}
[[رده: مصریان]]
 
 
[[رده:امام مهدی]]
[[رده:اسماعیل بن موسی بن جعفر]]
[[رده:مدخل موعودنامه]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۱۸

آشنایی اجمالی

اسماعیل بن موسی بن جعفر (ع) از فرزندان امام کاظم(ع) است که در مصر مسکن یافت و در آنجا به نقل حدیث پرداخت.[۱] پسرش موسی از وی روایت کرده است[۲] و او از پدر بزرگوارش و نیز از امام رضا(ع) روایت دارد. رجال شناسان شیعه اسماعیل را فردی ثقه دانسته‌اند. وی از سوی امام کاظم(ع) متولی امور موقوفات شد[۳] و از طرف امام جواد(ع) مأمور شد تا بر جنازه صفوان بن یحیی نماز گزارد.[۴]

کتاب‌های وی عبارت‌اند از: الطهارة، الصلاة، الزکاة، الصوم، الحجّ، الجنائز، الطلاق، النکاح، الحدود، الدعاء، السنن و الاداب و الرویا.[۵] تمامی کتب ذکر شده، در ضمن یک کتاب با عنوان جعفریات یا اشعثیات و یا علویات می‌‌باشد که آن را محمد بن محمد بن اشعث کوفی روایت کرده است[۶] و گویا به اعتبار ابن اشعث، به این نام شهرت یافته است.[۷]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال ابن داوود، ص۵۹.
  2. الفهرست (طوسی)، ص۱۰.
  3. مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۶۷۲.
  4. معجم رجال الحدیث، ج۳، ص۱۸۸.
  5. رجال النجاشی، ج۱، ص۱۱۰.
  6. اعیان الشیعه، ج۳، ص۴۳۶.
  7. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۱۸۳-۱۸۴.