احتجاج در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]]| + - [[)) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = احتجاج | |||
| عنوان مدخل = احتجاج | |||
| مداخل مرتبط = [[احتجاج در قرآن]] - [[احتجاج در فقه سیاسی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== مقدمه == | |||
احتجاج یعنی حجت آوردن، [[استدلال]] کردن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۰۹.</ref>، [[غلبه]] با [[برهان]]<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۲، ص۱۶۹.</ref>، هر بحث و گفتگویی که به قصد غلبه با [[دلیل]] و استدلال انجام شود<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۴۳۲.</ref>. | |||
امروزه اصطلاحاتی نظیر محاجّه، مناظره، بحث و [[جدل]]، در معانی مترادف و نزدیک به یکدیگر استعمال می‌شوند. در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] به گفتگوی دو یا چند نفر درباره موضوعی که بحث کنندگان در آن اتفاق‌نظر نداشته باشند و هر کس بکوشد، با آوردن [[دلایل]] و شواهد، نظر خود را ثابت کند، اطلاق می‌گردد و اصولاً یکی از راه‌های مهم و رایج حل [[تنازع]] با [[دوست]]، مخالف با [[دشمن]] است<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۳۲۲.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص ۴۶۲-۴۶۳.</ref> | |||
{{ | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | |||
==پانویس== | |||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:مدخل]] | |||
[[رده: مدخل]] | [[رده:اصطلاحات کلامی]] | ||
[[رده: | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۳۴
این مدخل زیرشاخهٔ بحث احتجاج است. احتجاج از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: احتجاج در قرآن - احتجاج در فقه سیاسی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
احتجاج یعنی حجت آوردن، استدلال کردن[۱]، غلبه با برهان[۲]، هر بحث و گفتگویی که به قصد غلبه با دلیل و استدلال انجام شود[۳].
امروزه اصطلاحاتی نظیر محاجّه، مناظره، بحث و جدل، در معانی مترادف و نزدیک به یکدیگر استعمال می‌شوند. در فرهنگ سیاسی به گفتگوی دو یا چند نفر درباره موضوعی که بحث کنندگان در آن اتفاق‌نظر نداشته باشند و هر کس بکوشد، با آوردن دلایل و شواهد، نظر خود را ثابت کند، اطلاق می‌گردد و اصولاً یکی از راه‌های مهم و رایج حل تنازع با دوست، مخالف با دشمن است[۴].[۵]
منابع
پانویس
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۰۹.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۲، ص۱۶۹.
- ↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۴۳۲.
- ↑ علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۳۲۲.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص ۴۶۲-۴۶۳.