حکمت تکوینی امامت: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}}))
 
(۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = امامت
| عنوان مدخل  =
| مداخل مرتبط =
| پرسش مرتبط  = امامت (پرسش)
}}


{{امامت}}
== مقدمه ==
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
[[امام]] [[معصوم]] (که کامل‌ترینِ انسان‌ها در مقاطع مختلف تاریخ است) علاوه بر رهبریِ سیاسی و فرهنگی، دو نقش اساسی در باطن جهان هستی بر عهده دارد که ما آن را [[حکمت]] تکوینیِ [[امامت]] می‌نامیم:
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
# رهبری باطنی انسان‌های مستعد و شایسته: رهبریِ باطنی، تنها از کسی ساخته است که دارای [[ولایت تکوینی]] باشد. ولایت تکوینی، توان و قدرتی است معنوی که انسان بر اثر عمل به احکام الهی، بدان دست می‌یابد. در عالی‌ترین مراتب [[ولایت]] تکوینی، انسان به بالاترین مراتب [[امامت]] می‌رسد که همان جایگاه انسان کامل است. [[امام]]، در موقعیت ولایت تکوینی، خورشیدی است فروزنده‌تر از خورشید محسوس، که در باطن نامحسوس جهان، نورافشانی می‌کند و به [[ملکوت]] آسمان‌ها و زمین و ضمیر انسان‌های شایسته، روشنایی می‌بخشد و مؤمنان راستین، به اذن خداوند متعال در پرتو نور [[امام]]، به مقصد اعلای انسانیت می‌رسند.<ref>ر. ک: رهبری در اسلام، محمّدی ری شهری: ص ۸۹ (بخش اوّل: فلسفه رهبری / فصل چهارم: رهبریِ باطنی)</ref>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
# قوام‌بخشیِ معنوی به جهان هستی: [[امام]]، در جایگاه [[ولایت تکوینی]]، رکن معنوی جهان هستی است و بقای نظام طبیعت، در گروِ وجود مادّی انسان کامل است و بدون او، نظام زمین و آسمان از هم فرو می‌پاشد. از نگاه احادیث [[اهل بیت]] {{عم}}، در عصر [[غیبت]] [[امام]]، هر چند جامعه بشر از رهبری سیاسی و فرهنگی او محروم است، از برکات هدایت باطنی و [[ولایت تکوینی]] او بی‌بهره نیست<ref>ر. ک: ص ۲۸۹ (حکمت تکوینی)</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[دانشنامه قرآن و حدیث (کتاب)|دانشنامه قرآن و حدیث]]، ص۳۰۶.</ref>
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[حکمت تکوینی امامت در قرآن]] - [[حکمت تکوینی امامت در حدیث]] - [[حکمت تکوینی امامت در کلام اسلامی]] - [[حکمت تکوینی امامت در فقه اسلامی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[حکمت تکوینی امامت (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">


'''حکمت تکوینی [[امامت]]''': [[امام]] [[معصوم]] (که کامل‌ترینِ انسان‌ها در مقاطع مختلف تاریخ است) علاوه بر رهبریِ سیاسی و فرهنگی، دو نقش اساسی در باطن جهان هستی بر عهده دارد که ما آن را [[حکمت]] تکوینیِ [[امامت]] می‌نامیم:
== منابع ==
#رهبری باطنی انسان‌های مستعد و شایسته: رهبریِ باطنی، تنها از کسی ساخته است که دارای [[ولایت تکوینی]] باشد. ولایت تکوینی، توان و قدرتی است معنوی که انسان بر اثر عمل به احکام الهی، بدان دست می‌یابد. در عالی‌ترین مراتب [[ولایت]] تکوینی، انسان به بالاترین مراتب [[امامت]] می‌رسد که همان جایگاه انسان کامل است. [[امام]]، در موقعیت ولایت تکوینی، خورشیدی است فروزنده‌تر از خورشید محسوس، که در باطن نامحسوس جهان، نورافشانی می‌کند و به [[ملکوت]] آسمان‌ها و زمین و ضمیر انسان‌های شایسته، روشنایی می‌بخشد و مؤمنان راستین، به اذن خداوند متعال در پرتو نور [[امام]]، به مقصد اعلای انسانیت می‌رسند.<ref>ر.ک: رهبری در اسلام، محمّدی ری شهری: ص ۸۹ (بخش اوّل: فلسفه رهبری / فصل چهارم: رهبریِ باطنی)</ref>
{{منابع}}
# قوام‌بخشیِ معنوی به جهان هستی: [[امام]]، در جایگاه [[ولایت تکوینی]]، رکن معنوی جهان هستی است و بقای نظام طبیعت، در گروِ وجود مادّی انسان کامل است و بدون او، نظام زمین و آسمان از هم فرو می‌پاشد. از نگاه احادیث [[اهل بیت]]{{عم}}، در عصر [[غیبت]] [[امام]]، هر چند جامعه بشر از رهبری سیاسی و فرهنگی او محروم است، از برکات هدایت باطنی و [[ولایت تکوینی]] او بی‌بهره نیست.<ref>ر.ک: ص ۲۸۹ (حکمت تکوینی)</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[دانشنامه قرآن و حدیث (کتاب)|دانشنامه قرآن و حدیث]]، ص۳۰۶.</ref>
# [[پرونده:110015.jpeg|22px]] [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[دانشنامه قرآن و حدیث (کتاب)|'''دانشنامه قرآن و حدیث''']]
{{پایان منابع}}


== جستارهای وابسته ==
== پانویس ==
 
==منابع==
* [[پرونده:110015.jpeg|22px]] [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[دانشنامه قرآن و حدیث (کتاب)|'''دانشنامه قرآن و حدیث''']]
 
==پانویس==
{{یادآوری پانویس}}
{{پانویس}}
{{پانویس}}


 
[[رده:امامت]]
[[رده:حکمت تکوینی امامت]]
[[رده:حکمت تکوینی امامت]]
[[رده:مدخل دانشنامه قرآن و حدیث]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۳۴

مقدمه

امام معصوم (که کامل‌ترینِ انسان‌ها در مقاطع مختلف تاریخ است) علاوه بر رهبریِ سیاسی و فرهنگی، دو نقش اساسی در باطن جهان هستی بر عهده دارد که ما آن را حکمت تکوینیِ امامت می‌نامیم:

  1. رهبری باطنی انسان‌های مستعد و شایسته: رهبریِ باطنی، تنها از کسی ساخته است که دارای ولایت تکوینی باشد. ولایت تکوینی، توان و قدرتی است معنوی که انسان بر اثر عمل به احکام الهی، بدان دست می‌یابد. در عالی‌ترین مراتب ولایت تکوینی، انسان به بالاترین مراتب امامت می‌رسد که همان جایگاه انسان کامل است. امام، در موقعیت ولایت تکوینی، خورشیدی است فروزنده‌تر از خورشید محسوس، که در باطن نامحسوس جهان، نورافشانی می‌کند و به ملکوت آسمان‌ها و زمین و ضمیر انسان‌های شایسته، روشنایی می‌بخشد و مؤمنان راستین، به اذن خداوند متعال در پرتو نور امام، به مقصد اعلای انسانیت می‌رسند.[۱]
  2. قوام‌بخشیِ معنوی به جهان هستی: امام، در جایگاه ولایت تکوینی، رکن معنوی جهان هستی است و بقای نظام طبیعت، در گروِ وجود مادّی انسان کامل است و بدون او، نظام زمین و آسمان از هم فرو می‌پاشد. از نگاه احادیث اهل بیت (ع)، در عصر غیبت امام، هر چند جامعه بشر از رهبری سیاسی و فرهنگی او محروم است، از برکات هدایت باطنی و ولایت تکوینی او بی‌بهره نیست[۲].[۳]

منابع

پانویس

  1. ر. ک: رهبری در اسلام، محمّدی ری شهری: ص ۸۹ (بخش اوّل: فلسفه رهبری / فصل چهارم: رهبریِ باطنی)
  2. ر. ک: ص ۲۸۹ (حکمت تکوینی)
  3. محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه قرآن و حدیث، ص۳۰۶.