سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] | + - [[)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = سریه | |||
| عنوان مدخل = سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه | |||
| مداخل مرتبط = [[سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه در حدیث]] - [[سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه در نهج البلاغه]] - [[سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه در تاریخ اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = سریه محمد بن مسلمه (پرسش) | |||
}} | |||
{{ | ==سریه چیست؟== | ||
{{اصلی|سریه}} | |||
==محمد بن مسلمه کیست؟== | |||
{{اصلی|محمد بن مسلمه}} | |||
==اعزام [[سپاه]]<ref>دلیلی در مورد علت اعزام محمد بن مسلمه به این سریه، در کتب تاریخی ذکر نشده است.</ref>== | == اعزام [[سپاه]]<ref>دلیلی در مورد علت اعزام محمد بن مسلمه به این سریه، در کتب تاریخی ذکر نشده است.</ref>== | ||
*[[رسول خدا]]{{صل}} "[[محمد بن مسلمه]]" را همراه ده نفر<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۵۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۶۵و ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۲۵۴.</ref> در [[ربیع‌الثانی]] [[ششم هجری]]<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۵۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۶۵؛ احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج۱، ص۳۷۷.</ref> به سوی [[قبایل]] [[بَنی ثَعلَبه]] و [[بَنی عَوال]]، اعزام کرد. آنان در "ذِی‌القَصّه"<ref>آبی است که متعلق به «بَنی طُریف» بوده و در «أجإ» واقع شده است. در قول دیگری آمده است که این مکان در بیست و چهار میلی مدینه و در راه «رَبَذه» واقع شده است. یاقوت حموی، المعجم البلدان، ج۴، ص۳۶۶.</ref> [[زندگی]] می‌کردند. [[محمد بن مسلمه]] با یارانش حرکت کرد و شب به سرزمین [[بَنی‌ثَعلَبه]] و [[بَنی‌عَوال]] رسید و در آنجا توقف کرد<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۵۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۶۵؛ ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۲۵۴؛ ابن سیدالناس، عیون الأثر، ج۲، ص۱۴۲.</ref><ref>[[هادی اکبری|اکبری، هادی]]، [[سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه (مقاله)|سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۵۰۵.</ref>. | * [[رسول خدا]] {{صل}} "[[محمد بن مسلمه]]" را همراه ده نفر<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۵۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۶۵و ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۲۵۴.</ref> در [[ربیع‌الثانی]] [[ششم هجری]]<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۵۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۶۵؛ احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج۱، ص۳۷۷.</ref> به سوی [[قبایل]] [[بَنی ثَعلَبه]] و [[بَنی عَوال]]، اعزام کرد. آنان در "ذِی‌القَصّه"<ref>آبی است که متعلق به «بَنی طُریف» بوده و در «أجإ» واقع شده است. در قول دیگری آمده است که این مکان در بیست و چهار میلی مدینه و در راه «رَبَذه» واقع شده است. یاقوت حموی، المعجم البلدان، ج۴، ص۳۶۶.</ref> [[زندگی]] می‌کردند. [[محمد بن مسلمه]] با یارانش حرکت کرد و شب به سرزمین [[بَنی‌ثَعلَبه]] و [[بَنی‌عَوال]] رسید و در آنجا توقف کرد<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۵۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۶۵؛ ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۲۵۴؛ ابن سیدالناس، عیون الأثر، ج۲، ص۱۴۲.</ref><ref>[[هادی اکبری|اکبری، هادی]]، [[سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه (مقاله)|سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۵۰۵.</ref>. | ||
==شروع [[جنگ]]== | == شروع [[جنگ]] == | ||
*[[دشمن]] که از حرکت [[مسلمانان]] [[آگاه]] شده بود، به سراغ آنان آمد و در کمین ایشان نشست. تا زمانی که [[محمد بن مسلمه]] و یارانش به استراحت پرداختند و خوابیدند. افراد [[بنی‌ثَعلَبة]] و [[بنی‌عَوال]] که تعداد آنان به صد نفر می‌رسید<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۵۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۶۵.</ref>، آنان را محاصره کردند؛ اما [[مسلمانان]] تا زمانی که [[تیراندازی]] نشده بود، متوجه حضور آنان نشدند. [[محمد بن مسلمه]] که کمانش همراهش بود، از جای خود برخاست و به [[یاران]] خود [[فرمان]] داد تا [[سلاح]] خود را بردارند و آماده شوند. [[یاران]] او هم آماده شدند و تا ساعتی از شب به [[تیراندازی]] به یکدیگر مشغول بودند. پس از آن [[دشمنان]] با نیزه به [[مسلمانان]] حمله کردند و سه نفر از آنان را کشتند. [[یاران]] [[محمد بن مسلمه]] نیز دور او جمع شدند و یک نفر از [[دشمن]] را کشتند و [[دشمن]] با حمله مجدد، بقیه [[مسلمانان]] را نیز به [[شهادت]] رساندند. در این میان، [[محمد بن مسلمه]] هم زخمی شد و به [[زمین]] افتاد و چون پاشنه‌هایش زخمی شده بود، [[قادر]] به حرکت نبود. [[دشمن]] نیز که [[تصور]] کرد او مرده است جامه‌های [[مسلمانان]] را از تن آنان درآوردند و رفتند<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۵۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۶۵.</ref><ref>[[هادی اکبری|اکبری، هادی]]، [[سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه (مقاله)|سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۵۰۵-۵۰۶.</ref>. | * [[دشمن]] که از حرکت [[مسلمانان]] [[آگاه]] شده بود، به سراغ آنان آمد و در کمین ایشان نشست. تا زمانی که [[محمد بن مسلمه]] و یارانش به استراحت پرداختند و خوابیدند. افراد [[بنی‌ثَعلَبة]] و [[بنی‌عَوال]] که تعداد آنان به صد نفر می‌رسید<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۵۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۶۵.</ref>، آنان را محاصره کردند؛ اما [[مسلمانان]] تا زمانی که [[تیراندازی]] نشده بود، متوجه حضور آنان نشدند. [[محمد بن مسلمه]] که کمانش همراهش بود، از جای خود برخاست و به [[یاران]] خود [[فرمان]] داد تا [[سلاح]] خود را بردارند و آماده شوند. [[یاران]] او هم آماده شدند و تا ساعتی از شب به [[تیراندازی]] به یکدیگر مشغول بودند. پس از آن [[دشمنان]] با نیزه به [[مسلمانان]] حمله کردند و سه نفر از آنان را کشتند. [[یاران]] [[محمد بن مسلمه]] نیز دور او جمع شدند و یک نفر از [[دشمن]] را کشتند و [[دشمن]] با حمله مجدد، بقیه [[مسلمانان]] را نیز به [[شهادت]] رساندند. در این میان، [[محمد بن مسلمه]] هم زخمی شد و به [[زمین]] افتاد و چون پاشنه‌هایش زخمی شده بود، [[قادر]] به حرکت نبود. [[دشمن]] نیز که [[تصور]] کرد او مرده است جامه‌های [[مسلمانان]] را از تن آنان درآوردند و رفتند<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۵۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۶۵.</ref><ref>[[هادی اکبری|اکبری، هادی]]، [[سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه (مقاله)|سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۵۰۵-۵۰۶.</ref>. | ||
==بازگشت [[محمد بن مسلمه]] به [[مدینه]]== | == بازگشت [[محمد بن مسلمه]] به [[مدینه]] == | ||
*پس از این ماجرا مردی بر کشتگان [[مسلمانان]] عبور کرد و با دیدن کشتگان [[مسلمانان]] {{متن قرآن|إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ}}<ref>«ما از آن خداوندیم و به سوی او باز می‌گردیم» سوره بقره، آیه ۱۵۶.</ref> گفت. در این هنگام [[محمد بن مسلمه]]، صدای او را شنید و دانست که وی [[مسلمان]] است و برای آنکه به شخص بفهماند که زنده است تکانی به خود داد و حرکتی کرد. آن مرد متوجه او شد و [[محمد]] را با خود به [[مدینه]] برد<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۵۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۶۵؛ ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۲۵۵؛ ابن سیدالناس، عیون الأثر، ج۲، ص۱۴۲.</ref><ref>[[هادی اکبری|اکبری، هادی]]، [[سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه (مقاله)|سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۵۰۶.</ref>. | * پس از این ماجرا مردی بر کشتگان [[مسلمانان]] عبور کرد و با دیدن کشتگان [[مسلمانان]] {{متن قرآن|إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ}}<ref>«ما از آن خداوندیم و به سوی او باز می‌گردیم» سوره بقره، آیه ۱۵۶.</ref> گفت. در این هنگام [[محمد بن مسلمه]]، صدای او را شنید و دانست که وی [[مسلمان]] است و برای آنکه به شخص بفهماند که زنده است تکانی به خود داد و حرکتی کرد. آن مرد متوجه او شد و [[محمد]] را با خود به [[مدینه]] برد<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۵۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۶۵؛ ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۲۵۵؛ ابن سیدالناس، عیون الأثر، ج۲، ص۱۴۲.</ref><ref>[[هادی اکبری|اکبری، هادی]]، [[سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه (مقاله)|سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۵۰۶.</ref>. | ||
==اعزام [[ابوعُبَیده جَراح]]== | == اعزام [[ابوعُبَیده جَراح]] == | ||
*پس از آن، [[پیامبر]]{{صل}} "[[ابوعُبَیده جَراح]]" را با [[چهل]] نفر به محل کشتگان [[مسلمانان]] اعزام فرمود؛ اما [[ابوعُبَیده جَراح]] کسی را نیافت و چند شتری را که یافته بود به [[غنیمت]] گرفت و به [[مدینه]] آمد <ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۵۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۶۵؛ ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۲۵۵؛ ابن سیدالناس، عیون الأثر، ج۲، ص۱۴۲.</ref>. | * پس از آن، [[پیامبر]] {{صل}} "[[ابوعُبَیده جَراح]]" را با [[چهل]] نفر به محل کشتگان [[مسلمانان]] اعزام فرمود؛ اما [[ابوعُبَیده جَراح]] کسی را نیافت و چند شتری را که یافته بود به [[غنیمت]] گرفت و به [[مدینه]] آمد <ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۵۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۶۵؛ ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۲۵۵؛ ابن سیدالناس، عیون الأثر، ج۲، ص۱۴۲.</ref>. | ||
*[[اسامی]] افرادی که در این سریه، همراه [[محمد بن مسلمه]] به سوی ذِی‌القَصّه رفتند، عبارت بودند از: "[[ابونائله]]"، "[[حارِث بن أوس]]"، " [[ابوعیس بن جبر]]"، "[[نعمان بن عصر]]"، "[[مَحیّصَه بن مسعود]]"، "حُوَیصه"، "[[ابوبَرده بن نیار]]" و دو مرد از "مُزَینِه" و مردی از "غَطفان" که همگی کشته شدند<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۵۱.</ref><ref>[[هادی اکبری|اکبری، هادی]]، [[سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه (مقاله)|سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۵۰۵.</ref>. | * [[اسامی]] افرادی که در این سریه، همراه [[محمد بن مسلمه]] به سوی ذِی‌القَصّه رفتند، عبارت بودند از: "[[ابونائله]]"، "[[حارِث بن أوس]]"، " [[ابوعیس بن جبر]]"، "[[نعمان بن عصر]]"، "[[مَحیّصَه بن مسعود]]"، "حُوَیصه"، "[[ابوبَرده بن نیار]]" و دو مرد از "مُزَینِه" و مردی از "غَطفان" که همگی کشته شدند<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۵۱.</ref><ref>[[هادی اکبری|اکبری، هادی]]، [[سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه (مقاله)|سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۵۰۵.</ref>. | ||
== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
* [[پرونده:42439.jpg|22px]] [[هادی اکبری|اکبری، هادی]]، [[سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه (مقاله)|سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱''']] | * [[پرونده:42439.jpg|22px]] [[هادی اکبری|اکبری، هادی]]، [[سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه (مقاله)|سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{ | {{پانویس}} | ||
[[رده:سریه]] | [[رده:سریه]] | ||
[[رده:سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه]] | [[رده:سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۷ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۳۱
این مدخل زیرشاخهٔ بحث سریه است. سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه در حدیث - سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه در نهج البلاغه - سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه در تاریخ اسلامی - پرسش‌های مرتبطسریه چیست؟
محمد بن مسلمه کیست؟
اعزام سپاه[۱]
- رسول خدا (ص) "محمد بن مسلمه" را همراه ده نفر[۲] در ربیع‌الثانی ششم هجری[۳] به سوی قبایل بَنی ثَعلَبه و بَنی عَوال، اعزام کرد. آنان در "ذِی‌القَصّه"[۴] زندگی می‌کردند. محمد بن مسلمه با یارانش حرکت کرد و شب به سرزمین بَنی‌ثَعلَبه و بَنی‌عَوال رسید و در آنجا توقف کرد[۵][۶].
شروع جنگ
- دشمن که از حرکت مسلمانان آگاه شده بود، به سراغ آنان آمد و در کمین ایشان نشست. تا زمانی که محمد بن مسلمه و یارانش به استراحت پرداختند و خوابیدند. افراد بنی‌ثَعلَبة و بنی‌عَوال که تعداد آنان به صد نفر می‌رسید[۷]، آنان را محاصره کردند؛ اما مسلمانان تا زمانی که تیراندازی نشده بود، متوجه حضور آنان نشدند. محمد بن مسلمه که کمانش همراهش بود، از جای خود برخاست و به یاران خود فرمان داد تا سلاح خود را بردارند و آماده شوند. یاران او هم آماده شدند و تا ساعتی از شب به تیراندازی به یکدیگر مشغول بودند. پس از آن دشمنان با نیزه به مسلمانان حمله کردند و سه نفر از آنان را کشتند. یاران محمد بن مسلمه نیز دور او جمع شدند و یک نفر از دشمن را کشتند و دشمن با حمله مجدد، بقیه مسلمانان را نیز به شهادت رساندند. در این میان، محمد بن مسلمه هم زخمی شد و به زمین افتاد و چون پاشنه‌هایش زخمی شده بود، قادر به حرکت نبود. دشمن نیز که تصور کرد او مرده است جامه‌های مسلمانان را از تن آنان درآوردند و رفتند[۸][۹].
بازگشت محمد بن مسلمه به مدینه
- پس از این ماجرا مردی بر کشتگان مسلمانان عبور کرد و با دیدن کشتگان مسلمانان ﴿إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ﴾[۱۰] گفت. در این هنگام محمد بن مسلمه، صدای او را شنید و دانست که وی مسلمان است و برای آنکه به شخص بفهماند که زنده است تکانی به خود داد و حرکتی کرد. آن مرد متوجه او شد و محمد را با خود به مدینه برد[۱۱][۱۲].
اعزام ابوعُبَیده جَراح
- پس از آن، پیامبر (ص) "ابوعُبَیده جَراح" را با چهل نفر به محل کشتگان مسلمانان اعزام فرمود؛ اما ابوعُبَیده جَراح کسی را نیافت و چند شتری را که یافته بود به غنیمت گرفت و به مدینه آمد [۱۳].
- اسامی افرادی که در این سریه، همراه محمد بن مسلمه به سوی ذِی‌القَصّه رفتند، عبارت بودند از: "ابونائله"، "حارِث بن أوس"، " ابوعیس بن جبر"، "نعمان بن عصر"، "مَحیّصَه بن مسعود"، "حُوَیصه"، "ابوبَرده بن نیار" و دو مرد از "مُزَینِه" و مردی از "غَطفان" که همگی کشته شدند[۱۴][۱۵].
منابع
پانویس
- ↑ دلیلی در مورد علت اعزام محمد بن مسلمه به این سریه، در کتب تاریخی ذکر نشده است.
- ↑ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۵۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۶۵و ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۲۵۴.
- ↑ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۵۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۶۵؛ احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج۱، ص۳۷۷.
- ↑ آبی است که متعلق به «بَنی طُریف» بوده و در «أجإ» واقع شده است. در قول دیگری آمده است که این مکان در بیست و چهار میلی مدینه و در راه «رَبَذه» واقع شده است. یاقوت حموی، المعجم البلدان، ج۴، ص۳۶۶.
- ↑ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۵۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۶۵؛ ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۲۵۴؛ ابن سیدالناس، عیون الأثر، ج۲، ص۱۴۲.
- ↑ اکبری، هادی، سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۵۰۵.
- ↑ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۵۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۶۵.
- ↑ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۵۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۶۵.
- ↑ اکبری، هادی، سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۵۰۵-۵۰۶.
- ↑ «ما از آن خداوندیم و به سوی او باز می‌گردیم» سوره بقره، آیه ۱۵۶.
- ↑ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۵۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۶۵؛ ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۲۵۵؛ ابن سیدالناس، عیون الأثر، ج۲، ص۱۴۲.
- ↑ اکبری، هادی، سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۵۰۶.
- ↑ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۵۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۶۵؛ ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۲۵۵؛ ابن سیدالناس، عیون الأثر، ج۲، ص۱۴۲.
- ↑ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۵۱.
- ↑ اکبری، هادی، سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۵۰۵.