تدارک در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '==پانویس== {{یادآوری پانویس}}' به '==پانویس== ') |
(←پانویس) |
||
| (۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = تدارک | |||
| عنوان مدخل = تدارک | |||
| مداخل مرتبط = [[تدارک در فقه سیاسی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== مقدمه == | |||
[[تدارک]]: فریادرسی و دستگیری کردن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۳۳.</ref> و اغاثه. اصل آن "درک" به معنای لحوق و وصل (پیوستن)<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۲۶۹.</ref>. | |||
{{متن قرآن|لَوْلَا أَنْ تَدَارَكَهُ نِعْمَةٌ مِنْ رَبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاءِ}}<ref>«اگر نعمتی از پروردگارش او را درنمی‌یافت نکوهیده به کرانه افکنده شده بود» سوره قلم، آیه ۴۹.</ref>. | |||
[[تدارک]] به معنای دستگیری کردن و [[پشتیبانی]] که معمولاً با [[نعمت]] استعمال می‌شود، در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] [[قرآن]] به [[خداوند]] نسبت داده شده است. جبران نقیصه و خطیئه با [[تدارک]] [[الهی]]، به معنای دادن [[توفیق]] [[توبه]] و [[پذیرش]] [[توبه]] از [[بندگان]] محقق می‌شود<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۲۹، ص۷۳.</ref>. این فعل [[پسندیده]] که با [[رحمت]] و [[فضل]] [[خداوند]] همساز است، در [[جامعه انسانی]] نیز باید جاری و ساری گردد تا همه با [[تدارک]] یکدیگر، به همپوشانی [[اجتماعی]] نایل شوند<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۷۲.</ref>. | |||
== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:مدخل]] | |||
[[رده: مدخل]] | [[رده:تدارک]] | ||
[[رده: تدارک]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۴ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۱۲
این مدخل زیرشاخهٔ بحث تدارک است. تدارک از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: تدارک در فقه سیاسی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
تدارک: فریادرسی و دستگیری کردن[۱] و اغاثه. اصل آن "درک" به معنای لحوق و وصل (پیوستن)[۲].
﴿لَوْلَا أَنْ تَدَارَكَهُ نِعْمَةٌ مِنْ رَبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاءِ﴾[۳].
تدارک به معنای دستگیری کردن و پشتیبانی که معمولاً با نعمت استعمال می‌شود، در فرهنگ سیاسی قرآن به خداوند نسبت داده شده است. جبران نقیصه و خطیئه با تدارک الهی، به معنای دادن توفیق توبه و پذیرش توبه از بندگان محقق می‌شود[۴]. این فعل پسندیده که با رحمت و فضل خداوند همساز است، در جامعه انسانی نیز باید جاری و ساری گردد تا همه با تدارک یکدیگر، به همپوشانی اجتماعی نایل شوند[۵].
منابع
پانویس
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۳۳.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۲۶۹.
- ↑ «اگر نعمتی از پروردگارش او را درنمی‌یافت نکوهیده به کرانه افکنده شده بود» سوره قلم، آیه ۴۹.
- ↑ وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۲۹، ص۷۳.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۷۲.