امت وسط: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[امت وسط در قرآن]] - [[امت وسط در حدیث]]| پرسش مرتبط  = }}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[امت وسط در قرآن]] - [[امت وسط در حدیث]]]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">


==مقدمه==
'''[[امت وسط]]''' عبارت است از گروه معتدل، نیکو و پسندیده به‌کار می‌رود. امّت وسط در قرآن: {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ}}<ref>«و بدین گونه شما را امّتی میانه کرده‌ایم تا گواه بر مردم باشید و پیامبر بر شما گواه باشد» سوره بقره، آیه ۱۴۳.</ref> به گروهی گفته شده که از خطا و لغزش مصون بوده، واسطه بین پیامبر(ص) و مردم و بر اعمال مردم گواه‌اند.  
[[قرآن کریم]]، [[امت اسلام]] را به نام «امت وسط» نامیده است و این تعبیر، تعبیر فوق‌العاده‌ای است. [[امت]] و [[قوم]] و جمعیتی که واقعاً و حقیقتاً دست‌پرورده قرآن کریم باشند، از [[افراط و تفریط]]، از [[کندروی]] و [[تندروی]]، ازچپ‌روی و راست‌روی، از همه اینها برکنارند<ref>اسلام و مقتضیات زمان، جلد اول، ص۶۹.</ref>.<ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۱۳۱.</ref>


==منابع==
== معناشناسی ==
واژه [[امّت]] به معنای گروهی است که دارای وجه مشترک مانند زبان، مکان و [[دین]] واحد باشند<ref>مفردات، ص۸۶؛ نثر طوبی، ج ۱، ص۳۷؛ مجمع‌البحرین، ج ۱، ص۱۰۶ ـ ۱۰۷، «امة».</ref>. وسط را در لغت به [[معتدل]]، میانه<ref>مجمع البحرین، ج ۴، ص۴۹۸؛ الصحاح، ج ۳، ص۱۱۶۷؛ اقرب‌الموارد، ج ۵، ص۷۶۵، «وسط».</ref>، میان دو چیز<ref>مجمع‌البیان، ج۱، ص۴۱۴؛ التحقیق، ج۱۳، ص۹۹، «وسط». </ref>، آنچه دارای دو طرف مساوی باشد<ref>مفردات، ص۸۶۹، «وسط». </ref> یا به لوازم این معانی یعنی، [[نیکو]]، [[پسندیده]] و خیر<ref>القاموس المحیط، ج ۱، ص۹۳۲، «وسط»؛ المنجد،، ص۹۰۰. </ref> [[تفسیر]] کرده‌اند، بنابراین، ترکیب وصفی «امّت وسط» در گروه معتدل، نیکو و پسندیده به‌کار می‌رود<ref>[[سید جعفر ربانی|ربانی، سید جعفر]]، [[امت وسط - ربانی (مقاله)|مقاله «امت»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۴ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۴.</ref>.
 
== امت وسط در قرآن ==
[[قرآن کریم]]، [[امت اسلام]] را به نام «امت وسط» نامیده است: {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا}}<ref>«و بدین گونه شما را امّتی میانه کرده‌ایم تا گواه بر مردم باشید و پیامبر بر شما گواه باشد» سوره بقره، آیه ۱۴۳.</ref>، این تعبیر، تعبیر فوق‌العاده‌ای است. [[امت]] و [[قوم]] و جمعیتی که واقعاً و حقیقتاً دست‌پرورده قرآن کریم باشند، از [[افراط]] و [[تفریط]]، از [[کندروی]] و [[تندروی]]، از چپ‌روی و راست‌روی، از همه اینها برکنارند<ref>اسلام و مقتضیات زمان، جلد اول، ص۶۹.</ref>.<ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۱۳۱.</ref>
 
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:1100662.jpg|22px]] [[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|'''فرهنگ مطهر''']]
# [[پرونده:1100662.jpg|22px]] [[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|'''فرهنگ مطهر''']]
# [[پرونده:000055.jpg|22px]] [[سید جعفر ربانی|ربانی، سید جعفر]]، [[امت وسط - ربانی (مقاله)|مقاله «امت»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۴ (کتاب)|'''دائرة المعارف قرآن کریم ج۴''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:امت وسط]]
[[رده:امت وسط]]
[[رده:مدخل]]
[[رده:اصطلاحات قرآنی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۵۱

امت وسط عبارت است از گروه معتدل، نیکو و پسندیده به‌کار می‌رود. امّت وسط در قرآن: ﴿وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ[۱] به گروهی گفته شده که از خطا و لغزش مصون بوده، واسطه بین پیامبر(ص) و مردم و بر اعمال مردم گواه‌اند.

معناشناسی

واژه امّت به معنای گروهی است که دارای وجه مشترک مانند زبان، مکان و دین واحد باشند[۲]. وسط را در لغت به معتدل، میانه[۳]، میان دو چیز[۴]، آنچه دارای دو طرف مساوی باشد[۵] یا به لوازم این معانی یعنی، نیکو، پسندیده و خیر[۶] تفسیر کرده‌اند، بنابراین، ترکیب وصفی «امّت وسط» در گروه معتدل، نیکو و پسندیده به‌کار می‌رود[۷].

امت وسط در قرآن

قرآن کریم، امت اسلام را به نام «امت وسط» نامیده است: ﴿وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا[۸]، این تعبیر، تعبیر فوق‌العاده‌ای است. امت و قوم و جمعیتی که واقعاً و حقیقتاً دست‌پرورده قرآن کریم باشند، از افراط و تفریط، از کندروی و تندروی، از چپ‌روی و راست‌روی، از همه اینها برکنارند[۹].[۱۰]

منابع

پانویس

  1. «و بدین گونه شما را امّتی میانه کرده‌ایم تا گواه بر مردم باشید و پیامبر بر شما گواه باشد» سوره بقره، آیه ۱۴۳.
  2. مفردات، ص۸۶؛ نثر طوبی، ج ۱، ص۳۷؛ مجمع‌البحرین، ج ۱، ص۱۰۶ ـ ۱۰۷، «امة».
  3. مجمع البحرین، ج ۴، ص۴۹۸؛ الصحاح، ج ۳، ص۱۱۶۷؛ اقرب‌الموارد، ج ۵، ص۷۶۵، «وسط».
  4. مجمع‌البیان، ج۱، ص۴۱۴؛ التحقیق، ج۱۳، ص۹۹، «وسط».
  5. مفردات، ص۸۶۹، «وسط».
  6. القاموس المحیط، ج ۱، ص۹۳۲، «وسط»؛ المنجد،، ص۹۰۰.
  7. ربانی، سید جعفر، مقاله «امت»، دائرة المعارف قرآن کریم، ج۴.
  8. «و بدین گونه شما را امّتی میانه کرده‌ایم تا گواه بر مردم باشید و پیامبر بر شما گواه باشد» سوره بقره، آیه ۱۴۳.
  9. اسلام و مقتضیات زمان، جلد اول، ص۶۹.
  10. زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر، ص ۱۳۱.