شبیب بن عبدالله نهشلی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'اعراب عدنانی' به 'اعراب عدنانی') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = شبیب بن عبدالله نهشلی | |||
| عنوان مدخل = شبیب بن عبدالله نهشلی | |||
| مداخل مرتبط = [[شبیب بن عبدالله نهشلی در تاریخ اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
{{متن حدیث|اَلسَّلاَمُ عَلَى شَبِيبِ بْنِ عَبْدِ اَللَّهِ اَلنَّهْشَلِيِّ}}<ref>زیارت ناحیه مقدسه، بحارالأنوار، ج۴۵، ص۷۱.</ref>؛ | {{متن حدیث|اَلسَّلاَمُ عَلَى شَبِيبِ بْنِ عَبْدِ اَللَّهِ اَلنَّهْشَلِيِّ}}<ref>زیارت ناحیه مقدسه، بحارالأنوار، ج۴۵، ص۷۱.</ref>؛ | ||
[[شبیب | [[شبیب بن عبدالله بن دارم بن مالک نهشلی]]، [[غلام]] [[حرث بن سریع همدانی]] بود<ref> ابصارالعین، ص۱۲۰ و ص۱۹۳.</ref>. [[بنی نهشل]] تیره‌ای از [[بنی تمیم]] و از [[اعراب عدنانی]] و شمالی می‌‌باشند<ref>تنقیح المقال، ج۲، ص۸۱.</ref>. | ||
او مردی [[دلاور]] و [[شجاع]] و از [[تابعین]] و از [[یاران]] [[امیر مؤمنان]]{{ع}} بود و در جنگ‌های [[جمل]]، [[صفین]] و [[نهروان]] شرکت داشت. بعد از [[شهادت]] آن [[حضرت]] به [[امام حسن]]{{ع}} پیوست و در کنار آن بزرگوار بود و در [[زمان امام حسین]]{{ع}} وی جزء [[اصحاب]] آن حضرت به شمار می‌‌آمد. هنگامی که [[امام]]{{ع}} از [[مدینه]] به سوی [[مکه]] و [[کربلا]] حرکت کرد، وی طبق نقل برخی از منابع، به همراه [[سیف بن | او مردی [[دلاور]] و [[شجاع]] و از [[تابعین]] و از [[یاران]] [[امیر مؤمنان]] {{ع}} بود و در جنگ‌های [[جمل]]، [[صفین]] و [[نهروان]] شرکت داشت. بعد از [[شهادت]] آن [[حضرت]] به [[امام حسن]] {{ع}} پیوست و در کنار آن بزرگوار بود و در [[زمان]] [[امام حسین]] {{ع}} وی جزء [[اصحاب]] آن حضرت به شمار می‌‌آمد. هنگامی که [[امام]] {{ع}} از [[مدینه]] به سوی [[مکه]] و [[کربلا]] حرکت کرد، وی طبق نقل برخی از منابع، به همراه [[سیف بن حرث بن سریع]] و [[مالک بن عبدالله ابن سریع]] به [[کاروان حسینی]] پیوست و تا کربلا در کنار امام بود<ref>تنقیح المقال، ج۲، ص۸۱.</ref>. | ||
او در [[روز عاشورا]]، در [[نبرد]] با [[دشمنان]] در [[حمله اول]] و قبل از ظهر به شهادت رسید<ref>ابصارالعین، ص۱۲۰؛ و در بحار الأنوار، ج۴۴، ص۱۹۸، تنها اسم او را در زمره شهدای کربلا آورده است.</ref> و در [[زیارت ناحیه مقدسه]] به [[افتخار]] [[سلام]] امام{{ع}} مشرف شد.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام حسین - ناظم‌زاده (کتاب)|اصحاب امام حسین]]، ص:۴۷۱.</ref> | او در [[روز عاشورا]]، در [[نبرد]] با [[دشمنان]] در [[حمله اول]]<ref>تنقیح المقال، ج۲، ص۸۱.</ref> و قبل از ظهر<ref>ذخیرة الدارین، ص۲۱۹.</ref> به شهادت رسید<ref>ابصارالعین، ص۱۲۰؛ و در بحار الأنوار، ج۴۴، ص۱۹۸، تنها اسم او را در زمره شهدای کربلا آورده است.</ref> و در [[زیارت ناحیه مقدسه]] به [[افتخار]] [[سلام]] امام {{ع}} مشرف شد.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام حسین - ناظم‌زاده (کتاب)|اصحاب امام حسین]]، ص:۴۷۱.</ref> | ||
به احتمال [[زیاد]] [[شبیب بن عبدالله نهشلی]] با [[حبیب بن عبدالله نهشلی]] <ref>فرسان الهیجاء، ج۱، ص۸۶.</ref> [[حبیب بن عبیدالله نهشلی]] <ref>اقبال، ج۳، ص۳۴۶.</ref> و [[ابوعمرو نهشلی]] <ref>مثیرالاحزان، ص۵۷.</ref> یکی باشند اما [[دلیل قطعی]] بر اتّحادشان وجود ندارد.<ref>جمعی از نویسندگان، [[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)|پژوهشی پیرامون شهدای کربلا]]، ص:۱۹۷.</ref> | |||
در | == شبیب بن عبدالله نهشلی در گزیده دانشنامه امام حسین == | ||
شَبیب بن عبداللّه نَهشَلی، از [[یاران امام حسین]] {{ع}} و از [[طایفه]] بنی نُفَیل بن دارِم بوده است. | |||
در کتاب [[مثیر الأحزان (کتاب)|مثیر الأحزان]] به نقل از مهران، هم‌پیمان [[بنی کاهل]] آمده است: در [[کربلا]] با [[حسین]] {{ع}} بودم که دیدم مردی، به شدّت می‌جنگد، و به گروهی [[حمله]] نمی‌بَرد، جز آنکه آنها را از هم می‌شکافد و سپس، به سوی حسین {{ع}} باز می‌گردد و [[رَجَز]] می‌خواند و می‌گوید: [[بشارت]] ده که به راه درست در آمده‌ای و [[احمد]] را [[دیدار]] می‌کنی و بر بلندای درِ باغ [[بهشت]]، فراز می‌آیی! پرسیدم: این شخص، کیست؟ گفتند: ابو عمر نَهشَلی (نیز گفته شده: خَثعَمی). سپس [[عامر بن نهشل]]، یکی از افراد تیره [[بنی لات]] از [[قبیله]] ثَعلَبه، راه را بر او گرفت و او را کُشت و سرش را جدا نمود. این ابو عمر، از شب زنده دارانِ بسیارْ [[نمازگزار]] بود<ref>{{متن حدیث|شَهِدْتُ كَرْبَلَاءَ مَعَ الْحُسَيْنِ {{ع}} فَرَأَيْتُ رَجُلًا يُقَاتِلُ قِتَالًا شَدِيداً لَا يَحْمِلُ عَلَى قَوْمٍ إِلَّا كَشَفَهُمْ ثُمَّ يَرْجِعُ إِلَى الْحُسَيْنِ {{ع}} وَ يَرْتَجِزُ وَ يَقُولُ: «أَبْشِرْ هُدِيتَ الرُّشْدَ تَلْقَى أَحْمَدَا / فِي جَنَّةِ الْفِرْدَوْسِ تَعْلُو صُعُداً». فَقُلْتُ مَنْ هَذَا؟ فَقَالُوا أَبُو عُمَرَ النَّهْشَلِيُّ وَ قِيلَ الْخَثْعَمِيُّ فَاعْتَرَضَهُ عَامِرُ بْنُ نَهْشَلٍ أَحَدُ بَنِي اللَّاتِ مِنْ ثَعْلَبَةَ فَقَتَلَهُ وَ اجْتَزَّ رَأْسَهُ وَ كَانَ أَبُو عَمْرٍو هَذَا مُتَهَجِّداً كَثِيرَ الصَّلَاةِ}} (مثیر الأحزان، ص۵۷).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۵۵۲.</ref> | |||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1100374.jpg|22px]] [[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام حسین - ناظم‌زاده (کتاب)|'''اصحاب امام حسین''']] | # [[پرونده:1100374.jpg|22px]] [[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام حسین - ناظم‌زاده (کتاب)|'''اصحاب امام حسین''']] | ||
# [[پرونده:13681353.jpg|22px]] [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|'''گزیده دانشنامه امام حسین''']] | # [[پرونده:13681353.jpg|22px]] [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|'''گزیده دانشنامه امام حسین''']] | ||
# [[پرونده:360818579.jpg|22px]] جمعی از نویسندگان، [[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)| '''پژوهشی پیرامون شهدای کربلا''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اصحاب امام حسین]] | |||
[[رده:شبیب بن عبدالله نهشلی]] | [[رده:شبیب بن عبدالله نهشلی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۰۲
این مدخل زیرشاخهٔ بحث شبیب بن عبدالله نهشلی است. شبیب بن عبدالله نهشلی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: شبیب بن عبدالله نهشلی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
«اَلسَّلاَمُ عَلَى شَبِيبِ بْنِ عَبْدِ اَللَّهِ اَلنَّهْشَلِيِّ»[۱]؛
شبیب بن عبدالله بن دارم بن مالک نهشلی، غلام حرث بن سریع همدانی بود[۲]. بنی نهشل تیره‌ای از بنی تمیم و از اعراب عدنانی و شمالی می‌‌باشند[۳].
او مردی دلاور و شجاع و از تابعین و از یاران امیر مؤمنان (ع) بود و در جنگ‌های جمل، صفین و نهروان شرکت داشت. بعد از شهادت آن حضرت به امام حسن (ع) پیوست و در کنار آن بزرگوار بود و در زمان امام حسین (ع) وی جزء اصحاب آن حضرت به شمار می‌‌آمد. هنگامی که امام (ع) از مدینه به سوی مکه و کربلا حرکت کرد، وی طبق نقل برخی از منابع، به همراه سیف بن حرث بن سریع و مالک بن عبدالله ابن سریع به کاروان حسینی پیوست و تا کربلا در کنار امام بود[۴].
او در روز عاشورا، در نبرد با دشمنان در حمله اول[۵] و قبل از ظهر[۶] به شهادت رسید[۷] و در زیارت ناحیه مقدسه به افتخار سلام امام (ع) مشرف شد.[۸]
به احتمال زیاد شبیب بن عبدالله نهشلی با حبیب بن عبدالله نهشلی [۹] حبیب بن عبیدالله نهشلی [۱۰] و ابوعمرو نهشلی [۱۱] یکی باشند اما دلیل قطعی بر اتّحادشان وجود ندارد.[۱۲]
شبیب بن عبدالله نهشلی در گزیده دانشنامه امام حسین
شَبیب بن عبداللّه نَهشَلی، از یاران امام حسین (ع) و از طایفه بنی نُفَیل بن دارِم بوده است.
در کتاب مثیر الأحزان به نقل از مهران، هم‌پیمان بنی کاهل آمده است: در کربلا با حسین (ع) بودم که دیدم مردی، به شدّت می‌جنگد، و به گروهی حمله نمی‌بَرد، جز آنکه آنها را از هم می‌شکافد و سپس، به سوی حسین (ع) باز می‌گردد و رَجَز می‌خواند و می‌گوید: بشارت ده که به راه درست در آمده‌ای و احمد را دیدار می‌کنی و بر بلندای درِ باغ بهشت، فراز می‌آیی! پرسیدم: این شخص، کیست؟ گفتند: ابو عمر نَهشَلی (نیز گفته شده: خَثعَمی). سپس عامر بن نهشل، یکی از افراد تیره بنی لات از قبیله ثَعلَبه، راه را بر او گرفت و او را کُشت و سرش را جدا نمود. این ابو عمر، از شب زنده دارانِ بسیارْ نمازگزار بود[۱۳].[۱۴]
منابع
پانویس
- ↑ زیارت ناحیه مقدسه، بحارالأنوار، ج۴۵، ص۷۱.
- ↑ ابصارالعین، ص۱۲۰ و ص۱۹۳.
- ↑ تنقیح المقال، ج۲، ص۸۱.
- ↑ تنقیح المقال، ج۲، ص۸۱.
- ↑ تنقیح المقال، ج۲، ص۸۱.
- ↑ ذخیرة الدارین، ص۲۱۹.
- ↑ ابصارالعین، ص۱۲۰؛ و در بحار الأنوار، ج۴۴، ص۱۹۸، تنها اسم او را در زمره شهدای کربلا آورده است.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین، ص:۴۷۱.
- ↑ فرسان الهیجاء، ج۱، ص۸۶.
- ↑ اقبال، ج۳، ص۳۴۶.
- ↑ مثیرالاحزان، ص۵۷.
- ↑ جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۱۹۷.
- ↑ «شَهِدْتُ كَرْبَلَاءَ مَعَ الْحُسَيْنِ (ع) فَرَأَيْتُ رَجُلًا يُقَاتِلُ قِتَالًا شَدِيداً لَا يَحْمِلُ عَلَى قَوْمٍ إِلَّا كَشَفَهُمْ ثُمَّ يَرْجِعُ إِلَى الْحُسَيْنِ (ع) وَ يَرْتَجِزُ وَ يَقُولُ: «أَبْشِرْ هُدِيتَ الرُّشْدَ تَلْقَى أَحْمَدَا / فِي جَنَّةِ الْفِرْدَوْسِ تَعْلُو صُعُداً». فَقُلْتُ مَنْ هَذَا؟ فَقَالُوا أَبُو عُمَرَ النَّهْشَلِيُّ وَ قِيلَ الْخَثْعَمِيُّ فَاعْتَرَضَهُ عَامِرُ بْنُ نَهْشَلٍ أَحَدُ بَنِي اللَّاتِ مِنْ ثَعْلَبَةَ فَقَتَلَهُ وَ اجْتَزَّ رَأْسَهُ وَ كَانَ أَبُو عَمْرٍو هَذَا مُتَهَجِّداً كَثِيرَ الصَّلَاةِ» (مثیر الأحزان، ص۵۷).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۵۵۲.