پرده‌دری: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +))
 
(۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[پرده‌دری در معارف دعا و زیارات]] - [[پرده‌دری در معارف و سیره سجادی]]| پرسش مرتبط  = }}


{{امامت}}
== مقدمه ==
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
معادل این لفظ در لغت [[عرب]] واژه "هتک" است که به معنی دریدن، پرده برداشتن، فاش کردن و [[بی‌شرمی]] و [[وقاحت]] است<ref>فرهنگ معاصر عربی به فارسی.</ref>. افراد [[بی پروا]] باکی ندارند از اینکه [[حرمت]] دیگران را لگدکوب کرده و پرده‌دری کنند. چنین افرادی حتی از اینکه پرده از [[اسرار]] و فضایح خودشان برداشته شود و در نزد دیگران بی‌آبرو شوند، ابایی ندارند. در واقع این صفت [[ناپسند]] [[نشانه]] [[بی‌حیایی]] شخص و گذشتن از مرزهای [[شرعی]] و [[اخلاقی]] است. نیایش‌های [[صحیفه]] [[آموزشی]] برای مقابله با این [[خلق]] وخوی است.
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[پرده‌دری در قرآن]] - [[پرده‌دری در حدیث]] - [[پرده‌دری در اخلاق اسلامی]] - [[پرده‌دری در معارف دعا و زیارات]] - [[پرده‌دری در معارف و سیره سجادی]] - [[پرده‌دری در معارف و سیره رضوی]]</div>
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[پرده‌دری (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">


==مقدمه==
[[امام سجاد]] {{ع}} در دعای پس از [[نماز شب]] چنین [[دعا]] می‌کند: «ای [[خداوند]] من،... چگونه توانم به [[فضیلت]] [[نوافل]] خود [[توسل]] جویم، حال آنکه از بسیاری از [[وظایف]] خویش در ادای [[فرایض]] تو [[غفلت]] کرده‌ام و از مرز مناهی تو گذشته و مرتکب [[اعمال]] [[حرام]] و [[گناهان بزرگ]] شده‌ام»<ref>نیایش سی‌ و‌ دوم.</ref>.
معادل این لفظ در لغت [[عرب]] واژه “هتک” است که به معنی دریدن، پرده برداشتن، فاش کردن و [[بی‌شرمی]] و [[وقاحت]] است<ref>فرهنگ معاصر عربی به فارسی.</ref>. افراد [[بی پروا]] باکی ندارند از اینکه [[حرمت]] دیگران را لگدکوب کرده و پرده‌دری کنند. چنین افرادی حتی از اینکه پرده از [[اسرار]] و فضایح خودشان برداشته شود و در نزد دیگران بی‌آبرو شوند، ابایی ندارند. در واقع این صفت [[ناپسند]] [[نشانه]] [[بی‌حیایی]] شخص و گذشتن از مرزهای [[شرعی]] و [[اخلاقی]] است. نیایش‌های [[صحیفه]] [[آموزشی]] برای مقابله با این [[خلق]] وخوی است.


[[امام سجاد]]{{ع}} در دعای پس از [[نماز شب]] چنین [[دعا]] می‌کند: «ای [[خداوند]] من،... چگونه توانم به [[فضیلت]] [[نوافل]] خود [[توسل]] جویم، حال آنکه از بسیاری از [[وظایف]] خویش در ادای [[فرایض]] تو [[غفلت]] کرده‌ام و از مرز مناهی تو گذشته و مرتکب [[اعمال]] [[حرام]] و [[گناهان بزرگ]] شده‌ام»<ref>نیایش سی‌و‌دوم.</ref>.
و نیز در دعای [[وداع]] با [[ماه رمضان]] عرضه می‌دارد: {{متن حدیث|أَوِ انْتَهَكْنَا بِهِ حُرْمَةً مِنْ غَيْرِنَا، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اسْتُرْنَا بِسِتْرِكَ‏}}؛ «بار خدایا، در این ماه اگر قصد [[گناه]] کرده‌ایم، یا مرتکب آن شده‌ایم، یا به عمد از ما خطایی سر زده، یا از سر [[فراموشی]] ستمی بر خود روا داشته‌ایم، یا پرده حرمت دیگری را دریده‌ایم، بار خدایا بر [[محمد]] و خاندانش [[درود]] بفرست و گناه ما در پرده اغماض فرو پوش»<ref>نیایش چهل‌ و‌ پنجم.</ref>.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۹۴، چاپ نهم؛ فرهنگ معاصر عربی به فارسی، آذرتاش آذرنوش، نشر نی، تهران، ۱۳۷۹، چاپ اول.</ref>.<ref>[[فضل‌الله خالقیان|خالقیان، فضل‌الله]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «پرده‌دری»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۲۹.</ref>
و نیز در دعای [[وداع]] با [[ماه رمضان]] عرضه می‌دارد: {{متن حدیث|أَوِ انْتَهَكْنَا بِهِ حُرْمَةً مِنْ غَيْرِنَا، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اسْتُرْنَا بِسِتْرِكَ‏}}؛ «بار خدایا، در این ماه اگر قصد [[گناه]] کرده‌ایم، یا مرتکب آن شده‌ایم، یا به عمد از ما خطایی سر زده، یا از سر [[فراموشی]] ستمی بر خود روا داشته‌ایم، یا پرده حرمت دیگری را دریده‌ایم، بار خدایا بر [[محمد]] و خاندانش [[درود]] بفرست و گناه ما در پرده اغماض فرو پوش»<ref>نیایش چهل‌و‌پنجم.</ref>.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۹۴، چاپ نهم؛ فرهنگ معاصر عربی به فارسی، آذرتاش آذرنوش، نشر نی، تهران، ۱۳۷۹، چاپ اول.</ref>.<ref>[[فضل‌الله خالقیان|خالقیان، فضل‌الله]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «پرده‌دری»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۲۹.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== منابع ==
 
{{منابع}}
==منابع==
# [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[فضل‌الله خالقیان|خالقیان، فضل‌الله]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «پرده‌دری»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']]
# [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[فضل‌الله خالقیان|خالقیان، فضل‌الله]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «پرده‌دری»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']]
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:پرده‌دری]]
[[رده:پرده‌دری]]
[[رده:مدخل]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۴۴

مقدمه

معادل این لفظ در لغت عرب واژه "هتک" است که به معنی دریدن، پرده برداشتن، فاش کردن و بی‌شرمی و وقاحت است[۱]. افراد بی پروا باکی ندارند از اینکه حرمت دیگران را لگدکوب کرده و پرده‌دری کنند. چنین افرادی حتی از اینکه پرده از اسرار و فضایح خودشان برداشته شود و در نزد دیگران بی‌آبرو شوند، ابایی ندارند. در واقع این صفت ناپسند نشانه بی‌حیایی شخص و گذشتن از مرزهای شرعی و اخلاقی است. نیایش‌های صحیفه آموزشی برای مقابله با این خلق وخوی است.

امام سجاد (ع) در دعای پس از نماز شب چنین دعا می‌کند: «ای خداوند من،... چگونه توانم به فضیلت نوافل خود توسل جویم، حال آنکه از بسیاری از وظایف خویش در ادای فرایض تو غفلت کرده‌ام و از مرز مناهی تو گذشته و مرتکب اعمال حرام و گناهان بزرگ شده‌ام»[۲].

و نیز در دعای وداع با ماه رمضان عرضه می‌دارد: «أَوِ انْتَهَكْنَا بِهِ حُرْمَةً مِنْ غَيْرِنَا، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اسْتُرْنَا بِسِتْرِكَ‏»؛ «بار خدایا، در این ماه اگر قصد گناه کرده‌ایم، یا مرتکب آن شده‌ایم، یا به عمد از ما خطایی سر زده، یا از سر فراموشی ستمی بر خود روا داشته‌ایم، یا پرده حرمت دیگری را دریده‌ایم، بار خدایا بر محمد و خاندانش درود بفرست و گناه ما در پرده اغماض فرو پوش»[۳].[۴].[۵]

منابع

پانویس

  1. فرهنگ معاصر عربی به فارسی.
  2. نیایش سی‌ و‌ دوم.
  3. نیایش چهل‌ و‌ پنجم.
  4. صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۹۴، چاپ نهم؛ فرهنگ معاصر عربی به فارسی، آذرتاش آذرنوش، نشر نی، تهران، ۱۳۷۹، چاپ اول.
  5. خالقیان، فضل‌الله، مقاله «پرده‌دری»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۱۲۹.