محاصره امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== {{یادآوری پانویس}} {{پانویس}} +== پانویس == {{پانویس}}))
 
(۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = واقعه کربلا
| عنوان مدخل  =
| مداخل مرتبط =
| پرسش مرتبط  =
}}


{{امامت}}
== مقدمه ==
[[هدف امام حسین]]{{ع}} رسیدن به [[کوفه]] و پیوستن به هواداران در آن [[شهر]] بود، تا بر ضدّ [[امویان]] [[قیام]] کنند. [[ابن زیاد]] ([[والی کوفه]]) هم می‌دانست که اگر [[امام]]، پای به کوفه بگذارد، کنترل شهر از دست بیرون خواهد شد. این بود که مانع ورود امام به کوفه شد. [[سپاه]] هزار نفری را به [[فرماندهی]] حر بن یزید سر راه آن حضرت فرستاد، پس از گفتگوها، کاروان امام و سپاه حرّ همچنان پا به پای هم پیش می‌آمدند. چون به ”نینوا” رسیدند، پیکی از کوفه رسید که [[فرمان]] محاصره را همراه داشت، که [[امام حسین]]{{ع}} نه راه برگشت داشته باشد، نه راه پیش، فرمان چنین بود که: {{متن حدیث|أَمَّا بَعْدُ؛ فَجَعْجِعْ بِالْحُسَيْنِ...}}. با رسیدن [[نامه]] و قاصدم، حسین{{ع}} را در محاصره و تنگنا قرار بده و او را جز در سرزمین بی‌آب و علف و دور از [[پناهگاه]] فرود نیار، به قاصدم دستور دادم تا همراه تو باشد و از تو جدا نگردد. تا خبر اجرای این فرمان را برایم بیاورد. والسلام. در پی بی‌آن دستور بود که امام به [[اجبار]] در آن منطقه فرود آمد. این حادثه در [[روز]] پنج شنبه دوّم [[محرّم]] سال ۶۱ هجری بود. فردای آن روز، [[عمر سعد]] با چهار هزار نفر از کوفه رسیدند<ref>کامل، ابن اثیر، ج۲، ص۵۵۵.</ref>. در پی این محاصره، از پیوستن افراد به گروه یاران امام نیز جلوگیری می‌کردند و راه‌ها کنترل می‌شد، برخی که از کوفه خود را به امام رساندند، با استفاده از [[تاریکی]] شب یا از [[بیراهه]] بود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۴۳۳.</ref>.


==مقدمه==
== منابع ==
[[هدف]] [[امام حسین]]{{ع}} رسیدن به [[کوفه]] و [[پیوستن]] به هواداران در آن [[شهر]] بود، تا بر ضدّ [[امویان]] [[قیام]] کنند. [[ابن زیاد]] ([[والی کوفه]]) هم می‌دانست که اگر [[امام]]، پای به [[کوفه]] بگذارد، کنترل [[شهر]] از [[دست]] بیرون خواهد شد. این بود که [[مانع]] ورود [[امام]] به [[کوفه]] شد. [[سپاه]] هزار نفری را به [[فرماندهی]] [[حرّ]] بن [[یزید]] سر [[راه]] آن [[حضرت]] فرستاد، پس از گفتگوها، کاروان [[امام]] و [[سپاه حرّ]] همچنان پا به پای هم پیش می‌آمدند. چون به ”نینوا” رسیدند، پیکی از [[کوفه]] رسید که [[فرمان]] محاصره را همراه داشت، که [[امام حسین]]{{ع}} نه [[راه]] برگشت داشته باشد، نه [[راه]] پیش، [[فرمان]] چنین بود که: {{متن حدیث|أَمَّا بَعْدُ؛ فَجَعْجِعْ بِالْحُسَيْنِ...}}. با رسیدن [[نامه]] و قاصدم، [[حسین]]{{ع}} را در محاصره و تنگنا قرار بده و او را جز در [[سرزمین]] بی آب و علف و دور از [[پناهگاه]] فرود نیار، به قاصدم [[دستور]] دادم تا همراه تو باشد و از تو جدا نگردد. تا خبر اجرای این [[فرمان]] را برایم بیاورد. و [[السلام]]. در پی بی آن [[دستور]] بود که [[امام]] به [[اجبار]] در آن منطقه فرود آمد. این حادثه در روز [[پنج شنبه]] دوّم [[محرّم]] [[سال]] ۶۱ [[هجری]] بود. فردای آن روز، [[عمر سعد]] با چهار هزار نفر از [[کوفه]] رسیدند<ref>کامل، ابن اثیر، ج۲، ص۵۵۵.</ref>. در پی این محاصره، از [[پیوستن]] افراد به گروه [[یاران امام]] نیز جلوگیری می‌کردند و راهها کنترل می‌شد، برخی که از [[کوفه]] خود را به [[امام]] رساندند، با استفاده از [[تاریکی]] [[شب]] یا از [[بیراهه]] بود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۳۳.</ref>.
{{منابع}}
 
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]
== جستارهای وابسته ==
{{پایان منابع}}
 
==منابع==
* [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]


== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:محاصره امام حسین]]
[[رده:عاشورا]]
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]]
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۰

مقدمه

هدف امام حسین(ع) رسیدن به کوفه و پیوستن به هواداران در آن شهر بود، تا بر ضدّ امویان قیام کنند. ابن زیاد (والی کوفه) هم می‌دانست که اگر امام، پای به کوفه بگذارد، کنترل شهر از دست بیرون خواهد شد. این بود که مانع ورود امام به کوفه شد. سپاه هزار نفری را به فرماندهی حر بن یزید سر راه آن حضرت فرستاد، پس از گفتگوها، کاروان امام و سپاه حرّ همچنان پا به پای هم پیش می‌آمدند. چون به ”نینوا” رسیدند، پیکی از کوفه رسید که فرمان محاصره را همراه داشت، که امام حسین(ع) نه راه برگشت داشته باشد، نه راه پیش، فرمان چنین بود که: «أَمَّا بَعْدُ؛ فَجَعْجِعْ بِالْحُسَيْنِ...». با رسیدن نامه و قاصدم، حسین(ع) را در محاصره و تنگنا قرار بده و او را جز در سرزمین بی‌آب و علف و دور از پناهگاه فرود نیار، به قاصدم دستور دادم تا همراه تو باشد و از تو جدا نگردد. تا خبر اجرای این فرمان را برایم بیاورد. والسلام. در پی بی‌آن دستور بود که امام به اجبار در آن منطقه فرود آمد. این حادثه در روز پنج شنبه دوّم محرّم سال ۶۱ هجری بود. فردای آن روز، عمر سعد با چهار هزار نفر از کوفه رسیدند[۱]. در پی این محاصره، از پیوستن افراد به گروه یاران امام نیز جلوگیری می‌کردند و راه‌ها کنترل می‌شد، برخی که از کوفه خود را به امام رساندند، با استفاده از تاریکی شب یا از بیراهه بود[۲].

منابع

پانویس

  1. کامل، ابن اثیر، ج۲، ص۵۵۵.
  2. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۴۳۳.