کربلایی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== {{یادآوری پانویس}} {{پانویس}} +== پانویس == {{پانویس}})) |
(←منابع) |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = کربلا | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
'''کربلایی''' منسوب به [[کربلا]]، اهل کربلا، کسی که به [[زیارت کربلا]] رفته باشد، عنوانی که روستاییان و عامّه را بدهند، مخاطبه‌ای عامۀ [[مردم]] را آنجا که نام او ندانند. | |||
'''کربلایی''' منسوب به [[کربلا]]، | |||
== | == مقدمه == | ||
کربلایی: ساخته و پرداختۀ کربلا<ref>لغت‌نامه، دهخدا.</ref>. همان‌گونه که [[زائران]] خانۀ خدا را حاج و [[حاجی]] گویند، بعنوان [[تکریم]] و [[احترام]]، به زائران [[حرم امام رضا]]{{ع}} "مشهدی" و به [[زوار]] کربلا هم "کربلایی" گویند. در قدیم، رمز و نشانۀ این بوده که کسی که با این نام معروف می‌شود، به [[زیارت قبر امام حسین]]{{ع}} موفق شده است. همچنین در تعبیر استعاری، به هر چه که حال و هوا و خصوصیّات [[قیام عاشورا]] را داشته باشد و با [[الهام]] از آن [[حماسه]] شکل گیرد "کربلایی" می‌گویند، مثل: [[امّت]] کربلایی، شور کربلایی. [[ابداع]] این [[لقب]]، از اسباب ماندگاری ارزش‌های معنوی این [[دیار]] و مدفون در آن مزار است و بیش از یک تعبیر [[عرفی]]، بار [[فرهنگی]] و [[مقدّس]] دارد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۴۰۰.</ref>. | |||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:کربلا]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | [[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۷
کربلایی منسوب به کربلا، اهل کربلا، کسی که به زیارت کربلا رفته باشد، عنوانی که روستاییان و عامّه را بدهند، مخاطبه‌ای عامۀ مردم را آنجا که نام او ندانند.
مقدمه
کربلایی: ساخته و پرداختۀ کربلا[۱]. همان‌گونه که زائران خانۀ خدا را حاج و حاجی گویند، بعنوان تکریم و احترام، به زائران حرم امام رضا(ع) "مشهدی" و به زوار کربلا هم "کربلایی" گویند. در قدیم، رمز و نشانۀ این بوده که کسی که با این نام معروف می‌شود، به زیارت قبر امام حسین(ع) موفق شده است. همچنین در تعبیر استعاری، به هر چه که حال و هوا و خصوصیّات قیام عاشورا را داشته باشد و با الهام از آن حماسه شکل گیرد "کربلایی" می‌گویند، مثل: امّت کربلایی، شور کربلایی. ابداع این لقب، از اسباب ماندگاری ارزش‌های معنوی این دیار و مدفون در آن مزار است و بیش از یک تعبیر عرفی، بار فرهنگی و مقدّس دارد[۲].
منابع
پانویس
- ↑ لغت‌نامه، دهخدا.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۴۰۰.