ذوالاوتاد در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n\n\n +\n\n))
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[ذوالاوتاد]]''' است. "'''[[ذوالاوتاد]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
| موضوع مرتبط = ذوالاوتاد
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ذوالاوتاد در قرآن]] - [[ذوالاوتاد در حدیث]] - [[ذوالاوتاد در فقه سیاسی]] </div>
| عنوان مدخل = [[ذوالاوتاد]]
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[ذوالاوتاد (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
| مداخل مرتبط = [[ذوالاوتاد در قرآن]] - [[ذوالاوتاد در حدیث]] - [[ذوالاوتاد در فقه سیاسی]]  
| پرسش مرتبط  = ذوالاوتاد (پرسش)
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
صاحب میخ‌ها. [[اوتاد]] جمع وَتد به معنای میخ<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج‌۶، ص‌۸۳.</ref>.
صاحب میخ‌ها. [[اوتاد]] جمع وَتد به معنای میخ<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج‌۶، ص‌۸۳.</ref>.


{{متن قرآن|كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَعَادٌ وَفِرْعَوْنُ ذُو الْأَوْتَادِ}}<ref>«پیش از ایشان قوم نوح و عاد و فرعون دارنده میخ‌ها هم، (پیامبران را) دروغگو انگاشتند» سوره ص، آیه ۱۲.</ref>.
{{متن قرآن|كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَعَادٌ وَفِرْعَوْنُ ذُو الْأَوْتَادِ}}<ref>«پیش از ایشان قوم نوح و عاد و فرعون دارنده میخ‌ها هم، (پیامبران را) دروغگو انگاشتند» سوره ص، آیه ۱۲.</ref>.


به [[فرعون]] {{متن قرآن|ذُو الْأَوْتَادِ}} گفته شده است که یا به معنای صاحب میخ‌هاست؛ چون زندانی‌ها را با میخ‌هایی به [[زمین]] می‌دوختند و مارهایی سمّی را به [[جان]] آنان می‌افکندند<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۴، ص۳۲۲.</ref> یا به معنای صاحب [[سپاه]] است؛ چون [[سپاه]] و [[لشکر]] به منزله پایه‌ها و ارکان [[فرمانروایی]] و [[حکومت]] هستند<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج‌۱۷، ص‌۱۸۵.</ref>.
به [[فرعون]] {{متن قرآن|ذُو الْأَوْتَادِ}} گفته شده است که یا به معنای صاحب میخ‌هاست؛ چون زندانی‌ها را با میخ‌هایی به [[زمین]] می‌دوختند و مارهایی سمّی را به [[جان]] آنان می‌افکندند<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۴، ص۳۲۲.</ref> یا به معنای صاحب [[سپاه]] است؛ چون [[سپاه]] و [[لشکر]] به منزله پایه‌ها و ارکان [[فرمانروایی]] و [[حکومت]] هستند<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج‌۱۷، ص‌۱۸۵.</ref>.
خط ۱۳: خط ۱۵:
همچنین در برخی [[تفاسیر]] {{متن قرآن|ذُو الْأَوْتَادِ}} به "فرمانروایی [[استوار]] و پرقدرت" [[فرعون]] [[تفسیر]] شده است<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۲۳، ص‌۱۷۳.</ref>.
همچنین در برخی [[تفاسیر]] {{متن قرآن|ذُو الْأَوْتَادِ}} به "فرمانروایی [[استوار]] و پرقدرت" [[فرعون]] [[تفسیر]] شده است<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۲۳، ص‌۱۷۳.</ref>.


[[آیه شریفه]] {{متن قرآن|كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَعَادٌ وَفِرْعَوْنُ ذُو الْأَوْتَادِ}}<ref>«پیش از ایشان قوم نوح و عاد و فرعون دارنده میخ‌ها هم، (پیامبران را) دروغگو انگاشتند» سوره ص، آیه ۱۲.</ref> موعظه‌ای رسا و مؤثر برای همه قدرتمندان و [[فرمانروایان]] است که در [[تاریخ]] دولت‌های گذشته، افرادی با [[حکومت]] [[مقتدر]] و [[فرمانروایی]] مستحکم بودند و با [[رسولان]] و [[انبیای الهی]] [[مخالفت]] و [[آیات الهی]] را [[تکذیب]] کردند و [[عذاب الهی]] در [[دنیا]] بر آنها نازل شد و تمام [[قدرت]] و [[شوکت]] آنها نتوانست موجب نجاتشان شود <ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۲۳، ص‌۱۷۷.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۹۳.</ref>
[[آیه شریفه]] {{متن قرآن|كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَعَادٌ وَفِرْعَوْنُ ذُو الْأَوْتَادِ}}<ref>«پیش از ایشان قوم نوح و عاد و فرعون دارنده میخ‌ها هم، (پیامبران را) دروغگو انگاشتند» سوره ص، آیه ۱۲.</ref> موعظه‌ای رسا و مؤثر برای همه قدرتمندان و [[فرمانروایان]] است که در [[تاریخ]] دولت‌های گذشته، افرادی با [[حکومت]] [[مقتدر]] و [[فرمانروایی]] مستحکم بودند و با [[رسولان]] و [[انبیای الهی]] [[مخالفت]] و [[آیات الهی]] را [[تکذیب]] کردند و [[عذاب الهی]] در [[دنیا]] بر آنها نازل شد و تمام [[قدرت]] و [[شوکت]] آنها نتوانست موجب نجاتشان شود <ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۲۳، ص‌۱۷۷.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۹۳.</ref>


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
{{پایان منابع}}


== پانویس ==
== پانویس ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۱۰

مقدمه

صاحب میخ‌ها. اوتاد جمع وَتد به معنای میخ[۱].

كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَعَادٌ وَفِرْعَوْنُ ذُو الْأَوْتَادِ[۲].

به فرعون ذُو الْأَوْتَادِ گفته شده است که یا به معنای صاحب میخ‌هاست؛ چون زندانی‌ها را با میخ‌هایی به زمین می‌دوختند و مارهایی سمّی را به جان آنان می‌افکندند[۳] یا به معنای صاحب سپاه است؛ چون سپاه و لشکر به منزله پایه‌ها و ارکان فرمانروایی و حکومت هستند[۴].

همچنین در برخی تفاسیر ذُو الْأَوْتَادِ به "فرمانروایی استوار و پرقدرت" فرعون تفسیر شده است[۵].

آیه شریفه كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَعَادٌ وَفِرْعَوْنُ ذُو الْأَوْتَادِ[۶] موعظه‌ای رسا و مؤثر برای همه قدرتمندان و فرمانروایان است که در تاریخ دولت‌های گذشته، افرادی با حکومت مقتدر و فرمانروایی مستحکم بودند و با رسولان و انبیای الهی مخالفت و آیات الهی را تکذیب کردند و عذاب الهی در دنیا بر آنها نازل شد و تمام قدرت و شوکت آنها نتوانست موجب نجاتشان شود [۷].[۸]

منابع

پانویس

  1. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج‌۶، ص‌۸۳.
  2. «پیش از ایشان قوم نوح و عاد و فرعون دارنده میخ‌ها هم، (پیامبران را) دروغگو انگاشتند» سوره ص، آیه ۱۲.
  3. احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۴، ص۳۲۲.
  4. سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج‌۱۷، ص‌۱۸۵.
  5. وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۲۳، ص‌۱۷۳.
  6. «پیش از ایشان قوم نوح و عاد و فرعون دارنده میخ‌ها هم، (پیامبران را) دروغگو انگاشتند» سوره ص، آیه ۱۲.
  7. وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۲۳، ص‌۱۷۷.
  8. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۲۹۳.