حکمت الهی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== * +==منابع== {{منابع}} * ))
 
(۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{نبوت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[حکمت الهی در قرآن]] - [[حکمت الهی در حدیث]] - [[حکمت الهی در نهج البلاغه]] - [[حکمت الهی در معارف دعا و زیارات]] - [[حکمت الهی در کلام اسلامی]] - [[حکمت الهی در اخلاق اسلامی]] - [[حکمت الهی در عرفان اسلامی]]| پرسش مرتبط  = حکمت الهی (پرسش)}}


{{نبوت}}
== مقدمه ==
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
* معانی متعددی برای واژه "[[حکمت]]" در منابع لغوی و [[روایی]] آمده که مجموع آنها درباره [[حکمت الهی]] در دو معنای سلبی و ایجابی قابل جمع‌بندی است. معنای ایجابی، [[حکمت]] [[اتقان]] و [[استحکام]] در [[علم]] و فعل است<ref>علامه حلی، شرح تجرید الاعتقاد، ص۴۱۵.</ref> و معنای سلبی آن، عدم صدور [[فعل قبیح]] و ناروا از سوی باری تعالی است<ref>علامه حلی، شرح تجرید الاعتقاد، ص۴۲۰.</ref>.
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[حکمت الهی در قرآن]] - [[حکمت الهی در حدیث]] - [[حکمت الهی در نهج البلاغه]] - [[حکمت الهی در معارف دعا و زیارات]] - [[حکمت الهی در کلام اسلامی]] - [[حکمت الهی در اخلاق اسلامی]] - [[حکمت الهی در عرفان اسلامی]]</div>
* دو نکته مهم و اساسی درباره معنای سلبی، قابل دقت و توجه است:
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[حکمت الهی (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
* نخست اینکه این معنا بر [[حسن و قبح عقلی]] مبتنی است که [[اشاعره]] آن را قبول ندارند.
* نکته دوم اینکه [[عدل الهی]] از متفرعات مفهوم سلبی [[حکمت]] اوست؛ زیرا [[خداوند]] هیچ‌گاه مرتکب [[افعال]] قبیح و [[شر]] نمی‌شود؛ چرا که کمال وجودی‌اش مانع از انجام دادن چنین افعالی می‌‌شود؛ زیرا [[خداوند]] فقط مبدأ خیر است.
* [[حکمت]] در [[آیات قرآن]] و [[روایات]] نیز آمده است: {{متن قرآن|كِتَابٌ أُحْكِمَتْ آيَاتُهُ}}<ref>«(این) کتابی است که آیاتش استواری یافته» سوره هود، آیه ۱.</ref> و {{متن حدیث|قَدَّرَ مَا خَلَقَ فَأَحْكَمَ تَقْدِيرَهُ}}<ref>نهج‌البلاغه، خطبه ۸۹.</ref>. البته اینها بیشتر به معنای ایجابی [[حکمت]] ناظر است.
* به تعبیر دیگر: [[حکمت الهی]] این است که [[نظام آفرینش]]، [[نظام احسن]] و اصلح و [[نیکوترین نظام]] ممکن است.
* لازمه [[حکمت]] و [[عنایت]] [[حق]]، [[غایت]] و معنا داشتن [[جهان]] و هستی است. آنچه موجود می‌‌شود یا خود خیر است و یا برای وصول به خیر است. [[حکمت]] از [[شئون]] علیم و [[مرید]] بودن است و مبین اصل [[علت]] غایی برای [[جهان]] می‌‌باشد<ref>مطهری، عدل الهی، ص۶۳.</ref><ref>[[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۱۰۹-۱۱۰.</ref>.


==مقدمه==
== جستارهای وابسته ==
*معانی متعددی برای واژه "[[حکمت]]" در منابع لغوی و [[روایی]] آمده که مجموع آنها درباره [[حکمت الهی]] در دو معنای سلبی و ایجابی قابل جمع‌بندی است. معنای ایجابی، [[حکمت]] [[اتقان]] و [[استحکام]] در [[علم]] و فعل است<ref>علامه حلی، شرح تجرید الاعتقاد، ص۴۱۵.</ref> و معنای سلبی آن، عدم صدور [[فعل قبیح]] و ناروا از سوی باری تعالی است<ref>علامه حلی، شرح تجرید الاعتقاد، ص۴۲۰.</ref>.
* [[حکیم (اسم الهی)]]
*دو نکته مهم و اساسی درباره معنای سلبی، قابل دقت و توجه است:
*نخست اینکه این معنا بر [[حسن و قبح عقلی]] مبتنی است که [[اشاعره]] آن را قبول ندارند.
*نکته دوم اینکه [[عدل الهی]] از متفرعات مفهوم سلبی [[حکمت]] اوست؛ زیرا [[خداوند]] هیچ‌گاه مرتکب [[افعال]] قبیح و [[شر]] نمی‌شود؛ چرا که کمال وجودی‌اش مانع از انجام دادن چنین افعالی می‌‌شود؛ زیرا [[خداوند]] فقط مبدأ خیر است.
*[[حکمت]] در [[آیات قرآن]] و [[روایات]] نیز آمده است: {{متن قرآن|كِتَابٌ أُحْكِمَتْ آيَاتُهُ}}<ref>«(این) کتابی است که آیاتش استواری یافته» سوره هود، آیه ۱.</ref> و {{متن حدیث|قَدَّرَ مَا خَلَقَ فَأَحْكَمَ تَقْدِيرَهُ}}<ref>نهج‌البلاغه، خطبه ۸۹.</ref>. البته اینها بیشتر به معنای ایجابی [[حکمت]] ناظر است.
*به تعبیر دیگر: [[حکمت الهی]] این است که [[نظام آفرینش]]، [[نظام احسن]] و اصلح و [[نیکوترین]] [[نظام]] ممکن است.
*لازمه [[حکمت]] و [[عنایت]] [[حق]]، [[غایت]] و معنا داشتن [[جهان]] و هستی است. آنچه موجود می‌‌شود یا خود خیر است و یا برای وصول به خیر است. [[حکمت]] از [[شئون]] علیم و [[مرید]] بودن است و مبین اصل [[علت]] غایی برای [[جهان]] می‌‌باشد<ref>مطهری، عدل الهی، ص۶۳.</ref><ref>[[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۱۰۹-۱۱۰.</ref>.


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:10119661.jpg|22px]] [[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات علم کلام''']]
* [[پرونده:10119661.jpg|22px]] [[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات علم کلام''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}
==جستارهای وابسته==


== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{حکمت}}
{{حکمت}}
[[رده:مدخل]]
 
[[رده:حکمت الهی]]
[[رده:حکمت الهی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۴۹

مقدمه

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. علامه حلی، شرح تجرید الاعتقاد، ص۴۱۵.
  2. علامه حلی، شرح تجرید الاعتقاد، ص۴۲۰.
  3. «(این) کتابی است که آیاتش استواری یافته» سوره هود، آیه ۱.
  4. نهج‌البلاغه، خطبه ۸۹.
  5. مطهری، عدل الهی، ص۶۳.
  6. محمدی، مسلم، فرهنگ اصطلاحات علم کلام، ص ۱۰۹-۱۱۰.