حصید در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = حصید | |||
| عنوان مدخل = [[حصید]] | |||
| مداخل مرتبط = [[حصید در قرآن]] - [[حصید در حدیث]] - [[حصید در فقه سیاسی]] | |||
| پرسش مرتبط = حصید (پرسش) | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
*شهرهای باستانی و تمدن‌های قدیم، برباد رفته، ویران شده، فنا شده، در مقابل واژه "[[قائم]]" به معنای [[ایستاده]]، برپا مانده<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۲۳۳.</ref>. اصل آن "حصد" به معنای درو و چیدن زراعت<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۳۸.</ref>. | * شهرهای باستانی و تمدن‌های قدیم، برباد رفته، ویران شده، فنا شده، در مقابل واژه "[[قائم]]" به معنای [[ایستاده]]، برپا مانده<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۲۳۳.</ref>. اصل آن "حصد" به معنای درو و چیدن زراعت<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۳۸.</ref>. | ||
*{{متن قرآن|ذَلِكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْقُرَى نَقُصُّهُ عَلَيْكَ مِنْهَا قَائِمٌ وَحَصِيدٌ}}<ref>«این از اخبار شهرهاست که داستان آن را برای تو می‌گوییم برخی از آنها (هنوز) بر پایند و (برخی دیگر از روی زمین) برچیده شده‌اند» سوره هود، آیه۱۰۰.</ref>. | *{{متن قرآن|ذَلِكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْقُرَى نَقُصُّهُ عَلَيْكَ مِنْهَا قَائِمٌ وَحَصِيدٌ}}<ref>«این از اخبار شهرهاست که داستان آن را برای تو می‌گوییم برخی از آنها (هنوز) بر پایند و (برخی دیگر از روی زمین) برچیده شده‌اند» سوره هود، آیه۱۰۰.</ref>. | ||
*مراد از [[حصید]] در [[قرآن کریم]] [[تمدن‌ها]] و شهرهایی هستند که به [[دلیل]] [[نافرمانی]] [[اهل]] و [[مردم]] آنها، دچار [[عذاب الهی]] شده و همه [[مردمان]] و آثار و ابنیه آنها نابود شده و هیچ اثری و نشانه‌ای از آنها باقی نمانده است؛ مانند قوم‌های [[لوط]]، [[عاد]] و [[ثمود]]. این [[آیه شریفه]] به [[سنن الهی]] در میان [[بندگان]] و [[تمدن‌ها]] اشاره دارد که آثار شوم [[شرک به خداوند]] و [[ظلم]] بر خویشتن آنان را به [[هلاکت]] در [[دنیا]] و [[عذاب]] جاودان در [[آخرت]] گرفتار نمود تا دیگران [[عبرت]] گیرند<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۱۱، ص۵.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۲۳۲.</ref> | * مراد از [[حصید]] در [[قرآن کریم]] [[تمدن‌ها]] و شهرهایی هستند که به [[دلیل]] [[نافرمانی]] [[اهل]] و [[مردم]] آنها، دچار [[عذاب الهی]] شده و همه [[مردمان]] و آثار و ابنیه آنها نابود شده و هیچ اثری و نشانه‌ای از آنها باقی نمانده است؛ مانند قوم‌های [[لوط]]، [[عاد]] و [[ثمود]]. این [[آیه شریفه]] به [[سنن الهی]] در میان [[بندگان]] و [[تمدن‌ها]] اشاره دارد که آثار شوم [[شرک به خداوند]] و [[ظلم]] بر خویشتن آنان را به [[هلاکت]] در [[دنیا]] و [[عذاب]] جاودان در [[آخرت]] گرفتار نمود تا دیگران [[عبرت]] گیرند<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۱۱، ص۵.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۲۳۲.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۴۳
این مدخل زیرشاخهٔ بحث حصید است. حصید از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: حصید در قرآن - حصید در حدیث - حصید در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- شهرهای باستانی و تمدن‌های قدیم، برباد رفته، ویران شده، فنا شده، در مقابل واژه "قائم" به معنای ایستاده، برپا مانده[۱]. اصل آن "حصد" به معنای درو و چیدن زراعت[۲].
- ﴿ذَلِكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْقُرَى نَقُصُّهُ عَلَيْكَ مِنْهَا قَائِمٌ وَحَصِيدٌ﴾[۳].
- مراد از حصید در قرآن کریم تمدن‌ها و شهرهایی هستند که به دلیل نافرمانی اهل و مردم آنها، دچار عذاب الهی شده و همه مردمان و آثار و ابنیه آنها نابود شده و هیچ اثری و نشانه‌ای از آنها باقی نمانده است؛ مانند قوم‌های لوط، عاد و ثمود. این آیه شریفه به سنن الهی در میان بندگان و تمدن‌ها اشاره دارد که آثار شوم شرک به خداوند و ظلم بر خویشتن آنان را به هلاکت در دنیا و عذاب جاودان در آخرت گرفتار نمود تا دیگران عبرت گیرند[۴].[۵]
منابع
پانویس
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۲۳۳.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۳۸.
- ↑ «این از اخبار شهرهاست که داستان آن را برای تو می‌گوییم برخی از آنها (هنوز) بر پایند و (برخی دیگر از روی زمین) برچیده شده‌اند» سوره هود، آیه۱۰۰.
- ↑ سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۱۱، ص۵.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۲۳۲.