ترتیل در علوم قرآنی: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==)) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = ترتیل | |||
| عنوان مدخل = [[ترتیل]] | |||
| مداخل مرتبط = [[ترتیل در علوم قرآنی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
«[[ترتیل]]» عبارت از درست، شمرده و شیوا [[خواندن قرآن]] [[مجید]] است. [[خداوند]] میفرماید: {{متن قرآن|وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلًا}}<ref>«قرآن را آرام و روشن بخوان» سوره مزمل، آیه ۴.</ref>. | «[[ترتیل]]» عبارت از درست، شمرده و شیوا [[خواندن قرآن]] [[مجید]] است. [[خداوند]] میفرماید: {{متن قرآن|وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلًا}}<ref>«قرآن را آرام و روشن بخوان» سوره مزمل، آیه ۴.</ref>. | ||
[[امام علی]]{{ع}} میفرماید: {{متن حدیث|الترتيل تَجْوِيدُ الْحُرُوفِ وَ مَعْرِفَةِ الْوُقُوفِ}}؛ «[[ترتیل]] خوب ادا کردن حروف و آشنایی به وقفهای [[قرآن]] است». | [[امام علی]] {{ع}} میفرماید: {{متن حدیث|الترتيل تَجْوِيدُ الْحُرُوفِ وَ مَعْرِفَةِ الْوُقُوفِ}}؛ «[[ترتیل]] خوب ادا کردن حروف و آشنایی به وقفهای [[قرآن]] است». | ||
بعضی گفتهاند: «[[ترتیل]]» پیوسته و آهسته و بیشتاب [[خواندن]] است؛ آنگونه که [[قرآن]] به آرامی و بیشتاب نازل شد. | بعضی گفتهاند: «[[ترتیل]]» پیوسته و آهسته و بیشتاب [[خواندن]] است؛ آنگونه که [[قرآن]] به آرامی و بیشتاب نازل شد. | ||
[[بهترین]] نوع [[قرائت قرآن]]،[[ترتیل]] است که امتیازات ذیل را دارد: | [[بهترین]] نوع [[قرائت قرآن]]، [[ترتیل]] است که امتیازات ذیل را دارد: | ||
#بهآن سرعت نیست که در [[قواعد]] تجویدی خللی وارد آید. | # بهآن سرعت نیست که در [[قواعد]] تجویدی خللی وارد آید. | ||
#بهآن کندی و آهستگی نیست که همچون تحقیق، [[آیات]] کمتری خوانده شود. | # بهآن کندی و آهستگی نیست که همچون تحقیق، [[آیات]] کمتری خوانده شود. | ||
#[[تجوید]] حروف و [[حفظ]] وقوف رعایت میشود. | # [[تجوید]] حروف و [[حفظ]] وقوف رعایت میشود. | ||
#[[فرصت]] [[کافی]] برای [[تدبر]] در معانی وجود دارد<ref>سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم | # [[فرصت]] [[کافی]] برای [[تدبر]] در معانی وجود دارد<ref>سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، جلد۱،صفحه (۳۶۷-۳۶۸)و(۳۴۴-۳۴۵)؛ شیخ عثمان، حسن، حق التلاوة، صفحه ۶۱.</ref>.<ref>[[فرهنگنامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص:۱۴۵۹.</ref> | ||
==[[فضیلت]] [[ترتیل]] [[قرآن]]== | == [[فضیلت]] [[ترتیل]] [[قرآن]] == | ||
ترتیل قرآن، [[قرائت قرآن]] به طور [[منظم]]، آرام، شمرده و همراه با [[تدبر]] در معانی با رعایت [[قواعد]] و اصول [[تجوید]] است. | ترتیل قرآن، [[قرائت قرآن]] به طور [[منظم]]، آرام، شمرده و همراه با [[تدبر]] در معانی با رعایت [[قواعد]] و اصول [[تجوید]] است. | ||
[[خداوند متعال]] به [[پیغمبر اکرم]]{{صل}} میفرماید:{{متن قرآن|وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلًا}}<ref>«یا (اندکی) بر آن بیفزای و قرآن را آرام و روشن بخوان» سوره مزمل، آیه 4.</ref> | [[خداوند متعال]] به [[پیغمبر اکرم]] {{صل}} میفرماید:{{متن قرآن|وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلًا}}<ref>«یا (اندکی) بر آن بیفزای و قرآن را آرام و روشن بخوان» سوره مزمل، آیه 4.</ref> | ||
در [[روایات]] نیز ثوابهای بیشماری برای قرائت قرآن به شیوه ترتیل ذکر شده است. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} میفرماید: «قرآن را با آوازهای خود [[زینت]] دهید! برای هر چیزی [[زیور]] و زینتی است و زینت قرآن، آواز خوش است...». | در [[روایات]] نیز ثوابهای بیشماری برای قرائت قرآن به شیوه ترتیل ذکر شده است. [[پیامبر اکرم]] {{صل}} میفرماید: «قرآن را با آوازهای خود [[زینت]] دهید! برای هر چیزی [[زیور]] و زینتی است و زینت قرآن، آواز خوش است...». | ||
همچنین در روایتی آمده است: «قرائت یک جزء قرآن با ترتیل، بهتر از قرائت دو جزء بدون ترتیل است». | همچنین در روایتی آمده است: «قرائت یک جزء قرآن با ترتیل، بهتر از قرائت دو جزء بدون ترتیل است». | ||
[[زید بن ثابت]] از [[حضرت رسول]]{{صل}} نقل کرده است: {{متن حدیث| إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ أَنْ یقرأ الْقُرْآنِ غضاً كَمَا انْزِلْ}} «[[خداوند]] [[دوست]] دارد قرآن به همان شیوهای خوانده شود که نازل شده است» <ref>بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، صفحه ۲۸۲؛ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، جلد۱، صفحه (۳۶۷-۳۶۸)</ref>.<ref>[[فرهنگنامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص:۳۵۶۶.</ref> | [[زید بن ثابت]] از [[حضرت رسول]] {{صل}} نقل کرده است: {{متن حدیث| إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ أَنْ یقرأ الْقُرْآنِ غضاً كَمَا انْزِلْ}} «[[خداوند]] [[دوست]] دارد قرآن به همان شیوهای خوانده شود که نازل شده است» <ref>بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، صفحه ۲۸۲؛ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، جلد۱، صفحه (۳۶۷-۳۶۸)</ref>.<ref>[[فرهنگنامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص:۳۵۶۶.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
خط ۳۷: | خط ۳۹: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:ترتیل]] | [[رده:ترتیل]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۲۸
مقدمه
«ترتیل» عبارت از درست، شمرده و شیوا خواندن قرآن مجید است. خداوند میفرماید: ﴿وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلًا﴾[۱].
امام علی (ع) میفرماید: «الترتيل تَجْوِيدُ الْحُرُوفِ وَ مَعْرِفَةِ الْوُقُوفِ»؛ «ترتیل خوب ادا کردن حروف و آشنایی به وقفهای قرآن است».
بعضی گفتهاند: «ترتیل» پیوسته و آهسته و بیشتاب خواندن است؛ آنگونه که قرآن به آرامی و بیشتاب نازل شد.
بهترین نوع قرائت قرآن، ترتیل است که امتیازات ذیل را دارد:
- بهآن سرعت نیست که در قواعد تجویدی خللی وارد آید.
- بهآن کندی و آهستگی نیست که همچون تحقیق، آیات کمتری خوانده شود.
- تجوید حروف و حفظ وقوف رعایت میشود.
- فرصت کافی برای تدبر در معانی وجود دارد[۲].[۳]
فضیلت ترتیل قرآن
ترتیل قرآن، قرائت قرآن به طور منظم، آرام، شمرده و همراه با تدبر در معانی با رعایت قواعد و اصول تجوید است.
خداوند متعال به پیغمبر اکرم (ص) میفرماید:﴿وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلًا﴾[۴]
در روایات نیز ثوابهای بیشماری برای قرائت قرآن به شیوه ترتیل ذکر شده است. پیامبر اکرم (ص) میفرماید: «قرآن را با آوازهای خود زینت دهید! برای هر چیزی زیور و زینتی است و زینت قرآن، آواز خوش است...».
همچنین در روایتی آمده است: «قرائت یک جزء قرآن با ترتیل، بهتر از قرائت دو جزء بدون ترتیل است».
زید بن ثابت از حضرت رسول (ص) نقل کرده است: « إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ أَنْ یقرأ الْقُرْآنِ غضاً كَمَا انْزِلْ» «خداوند دوست دارد قرآن به همان شیوهای خوانده شود که نازل شده است» [۵].[۶]
منابع
پانویس
- ↑ «قرآن را آرام و روشن بخوان» سوره مزمل، آیه ۴.
- ↑ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، جلد۱،صفحه (۳۶۷-۳۶۸)و(۳۴۴-۳۴۵)؛ شیخ عثمان، حسن، حق التلاوة، صفحه ۶۱.
- ↑ فرهنگ نامه علوم قرآنی، ص:۱۴۵۹.
- ↑ «یا (اندکی) بر آن بیفزای و قرآن را آرام و روشن بخوان» سوره مزمل، آیه 4.
- ↑ بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، صفحه ۲۸۲؛ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، جلد۱، صفحه (۳۶۷-۳۶۸)
- ↑ فرهنگ نامه علوم قرآنی، ص:۳۵۶۶.