ابن همام اسکافی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-== پانویس == {{پانویس}} {{ +== پانویس == {{پانویس}} {{)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[ابن همام اسکافی در معارف مهدویت]]| پرسش مرتبط = }} | ||
== آشنایی اجمالی == | |||
[[ابوعلی محمد بن همام بن سهیل بن بیزان اسکافی بغدادی]] کاتب [[شیعی]] در [[روز]] [[دوشنبه]] ششم [[ذی حجه]] [[سال]] ۲۵۸ دیده به [[جهان]] گشود. <ref>رجال (النجاشی)، ج ۲، ص۲۹۷. </ref> از بزرگان [[شیعه]]، <ref>تاریخ بغداد، ج ۳، ص۳۶۵. </ref> و دارای جایگاهی والا، <ref>رجال (النجاشی)، ج ۲، ص۲۹۷. </ref> ثقة و گرانمایه بود<ref>رجال (الطوسی)، ص۴۹۴. </ref> و در سوق [[العطش]] [[بغداد]] سکونت داشت. | |||
[[اسکافی]] از [[محمد بن موسی بن حماد بربری]] و [[احمد بن محمد بن رستم نحوی]]،<ref>تاریخ بغداد، ج ۳، ص۳۶۵. </ref> [[احمد بن بندار ابی جعفر]]، [[حمید زیاد]] و... [[روایت]] کرده و افرادی چون [[جعفر بن محمد بن قولویه]] ابوالقاسم، [[محمد بن احمد بن داوود]]<ref>معجم رجال الحدیث، ج ۱۷، ص۳۲۳. </ref> و [[تلعکبری]] از وی روایت کرده‌اند و تلعکبری از وی [[اجازه روایت]] نیز داشته است. <ref>رجال (الطوسی)، ص۴۹۴. </ref> جد وی «سهیل»، در آغاز از [[مجوسیت]] به [[اسلام]] گروید و سپس در [[سفر حج]] ـ توسط [[عبدالرزاق صنعانی]] ـ [[مذهب]] [[حق]] را پذیرفت. نقل شده پدر ابوعلی، ضمن نامه‌ای به محضر [[مقدس]] [[امام حسن عسکری]]{{ع}} از آن حضرت خواست [[فرزندی]] که در راه دارد، پسر و صحیح و سالم به [[دنیا]] بیاید و از [[دوستان]] [[اهل بیت]]{{عم}} باشد که حضرت به صورت کتبی پاسخ فرمود که [[خداوند]] آنچه را خواسته بودی، تحقق بخشید. | |||
آثار او عبارت‌اند از: الانوار فی تاریخ ائمه الاطهار،<ref>رجال (النجاشی)، ج ۲، ص۲۹۶ ـ ۲۹۷. </ref> الروایات<ref>الفهرست (الطوسی)، ص۱۴۱. </ref> و التمحیص. <ref>معجم المؤلفین، ج ۹، ص۱۱۹. </ref> وی در [[جمادی الثانی]] سال ۳۳۶<ref>رجال (النجاشی)، ج ۲، ص۲۹۷. </ref> یا ۳۳۲ در بغداد درگذشت و در [[مقابر قریش]] به [[خاک]] سپرده شد. <ref>تاریخ بغداد، ج ۳، ص۳۶۵.</ref> [[کتاب تاریخی]] او با عنوان منتخب الانوار منتشر شده است.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۲، ص۳۳۹.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۵: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۴۶
ابن همام اسکافی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ابن همام اسکافی در معارف مهدویت - پرسش مرتبط نداردآشنایی اجمالی
ابوعلی محمد بن همام بن سهیل بن بیزان اسکافی بغدادی کاتب شیعی در روز دوشنبه ششم ذی حجه سال ۲۵۸ دیده به جهان گشود. [۱] از بزرگان شیعه، [۲] و دارای جایگاهی والا، [۳] ثقة و گرانمایه بود[۴] و در سوق العطش بغداد سکونت داشت.
اسکافی از محمد بن موسی بن حماد بربری و احمد بن محمد بن رستم نحوی،[۵] احمد بن بندار ابی جعفر، حمید زیاد و... روایت کرده و افرادی چون جعفر بن محمد بن قولویه ابوالقاسم، محمد بن احمد بن داوود[۶] و تلعکبری از وی روایت کرده‌اند و تلعکبری از وی اجازه روایت نیز داشته است. [۷] جد وی «سهیل»، در آغاز از مجوسیت به اسلام گروید و سپس در سفر حج ـ توسط عبدالرزاق صنعانی ـ مذهب حق را پذیرفت. نقل شده پدر ابوعلی، ضمن نامه‌ای به محضر مقدس امام حسن عسکری(ع) از آن حضرت خواست فرزندی که در راه دارد، پسر و صحیح و سالم به دنیا بیاید و از دوستان اهل بیت(ع) باشد که حضرت به صورت کتبی پاسخ فرمود که خداوند آنچه را خواسته بودی، تحقق بخشید.
آثار او عبارت‌اند از: الانوار فی تاریخ ائمه الاطهار،[۸] الروایات[۹] و التمحیص. [۱۰] وی در جمادی الثانی سال ۳۳۶[۱۱] یا ۳۳۲ در بغداد درگذشت و در مقابر قریش به خاک سپرده شد. [۱۲] کتاب تاریخی او با عنوان منتخب الانوار منتشر شده است.[۱۳]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲
پانویس
- ↑ رجال (النجاشی)، ج ۲، ص۲۹۷.
- ↑ تاریخ بغداد، ج ۳، ص۳۶۵.
- ↑ رجال (النجاشی)، ج ۲، ص۲۹۷.
- ↑ رجال (الطوسی)، ص۴۹۴.
- ↑ تاریخ بغداد، ج ۳، ص۳۶۵.
- ↑ معجم رجال الحدیث، ج ۱۷، ص۳۲۳.
- ↑ رجال (الطوسی)، ص۴۹۴.
- ↑ رجال (النجاشی)، ج ۲، ص۲۹۶ ـ ۲۹۷.
- ↑ الفهرست (الطوسی)، ص۱۴۱.
- ↑ معجم المؤلفین، ج ۹، ص۱۱۹.
- ↑ رجال (النجاشی)، ج ۲، ص۲۹۷.
- ↑ تاریخ بغداد، ج ۳، ص۳۶۵.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲، ص۳۳۹.