محمد بن اورمه قمی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام رضا| عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[محمد بن اورمه قمی در معارف و سیره رضوی]] - [[محمد بن اورمه قمی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
== آشنایی اجمالی == | |||
[[ابوجعفر محمد بن اورمه قمی]] از [[اصحاب]] و [[یاران امام رضا]] {{ع}} بود<ref>رجال الطوسی ۲۹۲.</ref> و از افرادی مانند [[ابن سنان]]، [[احمد بن نضر]]، [[حسن بن علی بن ابی حمزه]]، [[زرعة بن محمد]] و [[علی بن حسان]] [[روایت]] نمود.<ref>معجم رجال الحدیث ۱۵/۱۱۹.</ref>[[احمد بن علی بن نعمان]]، [[حسین بن حسن بن ابان]]، [[صالح بن ابی حماد]]، [[سهل بن زیاد]] و [[علی بن حسن بن فضال]] از او بهره برده‌اند.<ref>جامع الرواة ۲/۷۸.</ref> | |||
== | |||
[[ابوجعفر محمد بن اورمه قمی]] | |||
برخی وی را به سبب اینکه [[ابن قولویه]] به وی [[اعتماد]] کرده، فردی [[موثق]] و [[روایات]] او را معتبر دانسته‌اند.<ref>مستدرکات علم رجال الحدیث ۶/۴۷۴.</ref> بعضی نیز روایاتش را [[ضعیف]] و قابل اعتماد نمی‌دانند.<ref>رجال ابن داود ۴۹۹.</ref> | برخی وی را به سبب اینکه [[ابن قولویه]] به وی [[اعتماد]] کرده، فردی [[موثق]] و [[روایات]] او را معتبر دانسته‌اند.<ref>مستدرکات علم رجال الحدیث ۶/۴۷۴.</ref> بعضی نیز روایاتش را [[ضعیف]] و قابل اعتماد نمی‌دانند.<ref>رجال ابن داود ۴۹۹.</ref> | ||
[[اهل قم]] به وی [[طعن]] زده و او را غالی دانسته‌اند تا جایی که برخی قصد کشتن وی را نمودند، ولی هنگامی که او را از اول تا آخر شب در حال [[خواندن نماز]] دیدند، از قصد خود منصرف شدند. برخی از بزرگان قم از ابن‌ولید نقل کرده‌اند که گفت: اگر مطالبی که [[محمد بن اورمه]] در کتب خود آورده، در کتاب‌های [[حسین بن سعید]] و دیگران یافت شد، آن مطالب معتبر است و الا اعتباری ندارد. برخی نیز گفته‌اند که [[امام هادی]]{{ع}} نامه‌ای به اهل قم نوشته و ابوجعفر را از نسبت [[غلو]] مبرا دانسته است. | [[اهل قم]] به وی [[طعن]] زده و او را غالی دانسته‌اند تا جایی که برخی قصد کشتن وی را نمودند، ولی هنگامی که او را از اول تا آخر شب در حال [[خواندن نماز]] دیدند، از قصد خود منصرف شدند. برخی از بزرگان قم از ابن‌ولید نقل کرده‌اند که گفت: اگر مطالبی که [[محمد بن اورمه]] در کتب خود آورده، در کتاب‌های [[حسین بن سعید]] و دیگران یافت شد، آن مطالب معتبر است و الا اعتباری ندارد. برخی نیز گفته‌اند که [[امام هادی]] {{ع}} نامه‌ای به اهل قم نوشته و ابوجعفر را از نسبت [[غلو]] مبرا دانسته است. | ||
[[نجاشی]] کتاب‌های وی را به جز کتاب | [[نجاشی]] کتاب‌های وی را به جز کتاب تفسیر الباطن که منسوب به اوست، صحیح دانسته است. کتاب‌های الوضوء، الصلاة، الزکاة، الصیام، الحج، النکاح، الطلاق، الحدود، الدیات، الشهادات، الایمان و النذور، العتق و التدبیر، التجارات و الاجارات، المکاسب، الصید و الذبائح، المزار، حقوق المؤمن و فضله، الجنائز، الخمس، تفسیر القرآن، الرّد علی الغلاة، المثالب، المناقب، التجمل و المروه، الملاحم، الدعاء، التقیه، الوصایا، الفرائض، الزهد، الاشربه، ما نزل فی القرآن فی امیر المؤمنین {{ع}}<ref>رجال النجاشی ۲/۲۱۲ و ۲۱۳.</ref> و النوادر <ref>الذریعه ۲۴/۳۳۸.</ref> از او می‌‌باشد.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص ۷۲۹.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
{{ | {{مدخل وابسته}} | ||
*[[تفسیر محمد بن اورمه قمی]] | * [[اورمه قمی]] (پدر) | ||
* [[تفسیر محمد بن اورمه قمی]] | |||
* [[ما نزل من القرآن فی امیرالمؤمنین]] | |||
{{پایان مدخل وابسته}} | {{پایان مدخل وابسته}} | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۴: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:راویان امام رضا]] | [[رده:راویان امام رضا]] | ||
[[رده:اصحاب امام رضا]] | [[رده:اصحاب امام رضا]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۱۶
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام رضا است. محمد بن اورمه قمی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: محمد بن اورمه قمی در معارف و سیره رضوی - محمد بن اورمه قمی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردآشنایی اجمالی
ابوجعفر محمد بن اورمه قمی از اصحاب و یاران امام رضا (ع) بود[۱] و از افرادی مانند ابن سنان، احمد بن نضر، حسن بن علی بن ابی حمزه، زرعة بن محمد و علی بن حسان روایت نمود.[۲]احمد بن علی بن نعمان، حسین بن حسن بن ابان، صالح بن ابی حماد، سهل بن زیاد و علی بن حسن بن فضال از او بهره برده‌اند.[۳]
برخی وی را به سبب اینکه ابن قولویه به وی اعتماد کرده، فردی موثق و روایات او را معتبر دانسته‌اند.[۴] بعضی نیز روایاتش را ضعیف و قابل اعتماد نمی‌دانند.[۵]
اهل قم به وی طعن زده و او را غالی دانسته‌اند تا جایی که برخی قصد کشتن وی را نمودند، ولی هنگامی که او را از اول تا آخر شب در حال خواندن نماز دیدند، از قصد خود منصرف شدند. برخی از بزرگان قم از ابن‌ولید نقل کرده‌اند که گفت: اگر مطالبی که محمد بن اورمه در کتب خود آورده، در کتاب‌های حسین بن سعید و دیگران یافت شد، آن مطالب معتبر است و الا اعتباری ندارد. برخی نیز گفته‌اند که امام هادی (ع) نامه‌ای به اهل قم نوشته و ابوجعفر را از نسبت غلو مبرا دانسته است.
نجاشی کتاب‌های وی را به جز کتاب تفسیر الباطن که منسوب به اوست، صحیح دانسته است. کتاب‌های الوضوء، الصلاة، الزکاة، الصیام، الحج، النکاح، الطلاق، الحدود، الدیات، الشهادات، الایمان و النذور، العتق و التدبیر، التجارات و الاجارات، المکاسب، الصید و الذبائح، المزار، حقوق المؤمن و فضله، الجنائز، الخمس، تفسیر القرآن، الرّد علی الغلاة، المثالب، المناقب، التجمل و المروه، الملاحم، الدعاء، التقیه، الوصایا، الفرائض، الزهد، الاشربه، ما نزل فی القرآن فی امیر المؤمنین (ع)[۶] و النوادر [۷] از او می‌‌باشد.[۸]
جستارهای وابسته
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
